บทที่ 10

1661 Words

2 ชม. ก่อนหน้า… แปะ! เสียงของสิ่งของบางอย่างร่วงหล่นกระทบพื้น หญิงสาวยกมือทั้งสองข้างลูบใบหน้าสวยเพื่อตั้งสติ สองขีด ชุดตรวจครรภ์ที่เธอซื้อมาตรวจขึ้นสองขีด แสดงว่าเธอกำลังตั้งท้อง “ฮึก” น้ำผึ้งเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น ไม่ใช่ว่าเธอท้องไม่พร้อม แต่เธอกลัวหลายสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ มือบางยกขึ้นเสยผมหน้าม้าเบา ๆ เพื่อเรียกสติตัวเอง เธอสามารถเลี้ยงลูกคนเดียวได้สบายอยู่แล้ว ด้วยหน้าที่การงานที่มั่นคง “ยาคุมฉุกเฉินไม่ได้ช่วยอะไรเลย” น้ำผึ้งเอ่ยออกมาหลังจากนิ่งคิดสักพัก ทันทีที่เธอมีอะไรกับชายหนุ่มที่หายหน้าไปไหนก็ไม่รู้ เธอก็ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินทันที เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้ป้องกัน แต่ก็นั่นแหละมันช่วยไม่ได้ 100% “เจ้าตัวเล็ก จะโอเคไหมถ้าหนูจะไม่มีพ่อ” มือบางเลื่อนมาลูบที่หน้าท้อง พร้อมกับเอ่ยบอกเจ้าตัวเล็กในท้องของเธอ น้ำผึ้งไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น เธอกลัวว่าเธอจะหลงรักเขา และเขาจะทำเธอเสียใจแบบที่พ่อเธอทำกับแม่ของเธอ อยู่ ๆ ภาพของแม่เธอก็ลอยขึ้นมาในหัว ความกลัวเกาะกินหัวใจเธอทันที น้ำผึ้งน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง แต่ไม่นานร่างบางก็ลุกขึ้นจากชักโครก เธอควรจะต้องรีบไปปรึกษาเพื่อนเธอที่เป็นแพทย์สูตินรี เธอไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง น้ำผึ้งหยิบชุดตรวจครรภ์ไปทิ้งถังขยะก่อนจะออกจากห้องน้ำ เพื่อตรงไปห้องตรวจครรภ์ที่อยู่ชั้น 1 อย่างเร่งรีบ @ห้องตรวจครรภ์ [10.00 น. ] “ละ ลูกนายนั่นแหละ” หึ ว่าแล้วเชียว ผมเงยหน้าสบตาเธอ ก่อนจะลุกขึ้นไปข้างเตียงเพื่อปลดพันธนาการที่ข้อมือน้ำผึ้งออก เธอลุกขึ้นนั่งหลุบตาต่ำ ไม่กล้าสบตาผม ส่วนผม “:)” ผมก้มหน้ามองเธอก่อนจะยิ้มกว้างออกมา ดีใจสุด ๆ ผมจะมีลูกแล้วทุกคน วันนั้นผมตั้งใจจะไม่ป้องกันเองแหละ เพราะผมอยากได้เธอเป็นเมีย และกลัวว่าเธอจะไม่ยอมก็เลยทำให้มีพันธะมันซะเลย “นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น” เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับสบตาผมนิ่ง เธอพูดอะไรของเธอเนี่ย “แต่ผมอยากให้เรียกร้อง” ผมตอบเธอไปจากใจจริง ๆ ผมพร้อมมีลูกแล้วจริง ๆ นะ “นายบ้าไปแล้วหรือไง” “คุณนั่นแหละ บ้าไปแล้วหรือไง” ผมตอบเธอไปทันควัน “ชิ” เธอจิ๊ปากอย่างหัวเสีย เธอไม่ดีใจเลยเหรอ เสียใจจังวะ “รู้ว่าท้องทำไมไม่บอกผม” ผมถามเธออย่างใจเย็น “ฉันเพิ่งรู้เมื่อเช้า” ฮะ ผ่านมาเป็นเดือนไม่สงสัยตัวเองเลยหรือไง ถ้าปล่อยให้ตั้งท้องคนเดียวแบบนี้แย่แน่ “แต่เหมือนคุณกะจะไม่บอกผมใช่ไหมล่ะ จะให้รู้ทีเดียวตอนคลอดเลยรึไง” ผมเอ็ดคนตัวเล็กที่ทำหน้าทำตาไม่พอใจที่ผมถามไม่หยุด “นายอยากรับผิดชอบใช่ไหม” เธอสบตาผมด้วยท่าทีจริงจัง “แน่นอนสิ ลูกผมนะ” ผมตอบออกไปตรง ๆ พร้อมกับยิ้มกว้าง เหมือนว่าเธอจะยอมแฮะ “งั้นรับผิดชอบแค่ลูกนะ แต่อย่ายุ่งกับฉัน” ฮะ ไม่เอานะ ผมจะเอาทั้งลูกทั้งเมีย “ไม่เอาอะ ผมอยากได้คุณเป็นเมียด้วย” ผมตอบเธอไปจากก้นบึ้งหัวใจ “ฮะ นายพูดไม่คิดเลยหรือไง นายมองมันแคบไปหรือเปล่า นายพูดเหมือนจะสร้างครอบครัว แต่นายยังคงทำตัวปลิ้นปล้อนไปมาอย่างนี้ ฉันไม่ไว้ใจหรอกนะ” น้ำผึ้งพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า ง่ะ เธอมองผมแบบนี้ตลอดเลยเหรอ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย “ไม่ร้องนะ มันกระทบถึงลูกนะ รู้ไหม” ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปโอบกอดเธอ เหมือนเธอกำลังคิดหนักมาก น้ำผึ้งนั่งนิ่งยอมให้ผมโอบกอด “ผมอยากรับผิดชอบคุณ กับลูกจริง ๆ นะ” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวเธอไปมาอย่างเบามือ น้ำผึ้งร้องไห้ออกมาอย่างหนัก “แต่ฉันไม่อยาก ฮึก...” อยู่ ๆ น้ำผึ้งก็หยุดพูด หรือเธอไม่อยากได้ผมนะ แต่จริง ๆ เรื่องของเรามันก็เร็วไปจริงแหละ งั้น... “ผมจะจีบคุณจนคุณยอมเป็นเมียผมเลย” เราข้ามขั้นไปหรือเปล่านะ มีลูกก่อนค่อยจีบ ตลกดีแฮะ “นะ นายบ้าไปแล้ว” น้ำผึ้งบ่นอุบอิบทั้ง ๆ ที่หน้ายังคงแนบอยู่กับแผ่นอกผม ทำแบบนี้แล้วจั๊กจี้ดีจัง “ถ้าผมจำไม่ผิด 6 เดือนหรือเปล่านะที่เรายังจะมีอะไรกันได้” “โอ๊ย!!” “คุณหยิกผมทำไมเนี่ย” ผมพูดยังไม่จบเธอก็หยิกเข้ากับหลังเอวผม เจ็บชะมัด “นายมันทะลึ่ง” เอ้า งงเลย ผมพูดผิดตรงไหนเนี่ย “คืนนี้เลยดีไหม” “โอ๊ยย ปล่อย ๆ” รอบนี้เธอหยิกไม่ปล่อยเลย หืยย เขินสินะ “ถ้านายทำฉัน นายตายแน่” น้ำผึ้งผละออกจากตัวผมก่อนจะมองตาขวาง ฮ่าๆ น่ารัก “อย่าดื้อสิ ผมอยากทักทายลูกผมนะ” ผมยังคงพูดไม่หยุด เห็นเธอแล้วมันอดจะแกล้งไม่ได้ พรึ่บ! เหมือนเธอจะทนฟังไม่ได้ น้ำผึ้งลุกออกจากเตียงก่อนจะรีบวิ่งออกไป อย่างรวดเร็ว “อย่าวิ่งสิคุณ เดี๋ยวลูกผมเจ็บนะ” ผมตะโกนไล่หลังเธอ ปัง!!! น้ำผึ้งกระแทกประตูปิดเสียงดังสนั่น ฮ่า ๆ พอเธอเขินละมันน่ามันเขี้ยวจัง วันนี้เหมือนฟ้าเป็นใจ ผมได้ออกเวรในรอบเดือน รอบนี้ได้ออกหลายวันด้วย เพราะผมเข้าแทนไอ้หมอจบนอกบ่อยซะเหลือเกิน ถึงคราวที่มันต้องชดใช้แล้ว @โรงอาหารบุคลากรแพทย์ [12.00 น.] “คุณจะเอาแบบนั้นจริง ๆ เหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางที่นั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่ตรงข้ามเขา วันนี้เขาอุตส่าห์ดีใจว่าเธอชวนมากินข้าวด้วยกัน ที่ไหนมาคุยเรื่องเมื่อเช้าอีก “ฉันคิดดีแล้ว” น้ำผึ้งเอ่ยออกมาเสียงเรียบ เธอคิดดีแล้วที่เธอจะให้เขารับผิดชอบเธอแค่ตอนตั้งครรภ์ แต่พอเธอคลอดแล้ว ต่างคนต่างแยกย้าย และแบ่งกันดูแลลูกเท่านั้น “แต่เชื่อเถอะ แปดเดือนหลังจากนี้ผมจะทำให้คุณรักผมจนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจ “หึ ก็แล้วแต่” น้ำผึ้งแค่นหัวเราะออกมา เธอรู้ว่าเขาทำมันไม่ได้หรอก เขาทนที่จะอยู่กับผู้หญิงท้องได้ไม่นานหรอก ในหนึ่งวันเขามีผู้หญิงมาวนเวียนมากแค่ไหนเธอรู้ดี และเขาก็เหมือนจะเล่นกับทุกคนขนาดนั้น เขาทนไม่ได้หรอก “เอา นี่” ชัยย์ยื่นซองยาชนิดหนึ่งให้กับน้ำผึ้ง “อะไร” คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันแน่น “กรดโฟลิกไง” เขาตอบอย่างน้อยใจหน่อย ๆ ยอมรับเลยว่าน้อยใจที่เธอตั้งเงื่อนไขแบบนั้น “เอามาให้ทำไม” คำถามเธอทำให้คิ้วหนาของชายหนุ่มขมวดเข้ากัน ทำไมเธอถึงไม่รู้อะไรเลยนะ “ไม่ได้เรียนมาเลยหรือไง วิตามิน B9 ไง มันจะทำให้ลูกของเรามีพัฒนาการได้ดี” ชัยย์ตอบพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาวเบา ๆ เขาอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีที่ได้พูดถึงลูก “ชิ” น้ำผึ้งจิ๊ปากออกมา แต่สุดท้ายเธอก็ยื่นมือไปรับซองยากับเขา “ต่อไปนี้คุณต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ ผมไม่ค่อยว่างเลยอะ หรือผมจะลาออกไปดูแลคุณดีนะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง ส่วนหญิงสาวนั้น “ฉันว่านายไปเช็กสมองบ้างก็ดีนะ” เธอพูดออกไปตรง ๆ จะมีหมอศัลยแพทย์ที่ไหนลาออก ทั้ง ๆ ที่เรียนมาหนักขนาดนี้ เขาไม่บ้าก็ต้องบ้าแน่ ๆ “หึ วันนี้ผมออกเวร กลับพร้อมกันนะ” ชัยย์ขำให้กับท่าทางของเธอที่ทำเหมือนเขากำลังบ้า แต่เขาเห่อลูกจริง ๆ นะ “ฉันมีรถ” น้ำผึ้งตอบเสียงเรียบ เธอไม่ค่อยอยากให้เขามายุ่งกับเธอสักเท่าไร เดี๋ยวเธอจะหวั่นไหว “ผมไม่ให้ขับ อย่าดื้อสิคุณ เดี๋ยวผมจับตีก้นนะ” ชายหนุ่มเอ่ยหยอกล้อเธออีกครั้ง “กล้าเหรอ” เธอจ้องเขาเขม็ง “กล้าสิคุณ แล้วคุณรู้ไหมว่าผมจะเอาอะไรตี” ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันทีที่เห็นสีหน้าของน้ำผึ้งหลังจากที่เขาพูดจบ “.0” หน้าของเธอแดงก่ำออกมาอย่างเห็นได้ชัด “รู้สินะ” ชัยย์ยังคงเอ่ยแกล้งหญิงสาวต่อไป “ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง” เธอเอ็ดเขาเสียงดัง “ฮ่า ๆ” ชัยย์หัวเราะร่าออกมาอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเธอ ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของชายหนุ่ม กับหญิงสาวที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งอยู่ กลับมีสายตาเฉี่ยวคู่หนึ่งกำลังจ้องมอง เธอยืนมองรอยยิ้มของชัยย์ที่ดูเหมือนจะมีความสุขมาก กับหญิงสาวที่เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร “ไม่เจอกันนานเลยนะ” ริมฝีปากบางที่ถูกเคลือบไปด้วยสีของลิปสติกสีแดงสด เธอฉีกยิ้มออกมาที่ได้เห็นหน้าผู้ชายที่เธอไม่ได้เจอนาน เธอมั่นใจว่าถ้าเธอเดินเข้าไปทักเขา เขาจะเดินออกมาจากหญิงสาวหน้าตาจืดชืดผู้นั้นแน่นอน ว่าแล้วขาเรียวยาวก็ก้าวออกทันทีหมายจะเข้าไปทักทายชายหนุ่ม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more