บทที่ 11

1748 Words

ตึก ตึก เสียงส้นร้องเท้าส้นเข็มที่กระแทกพื้นทุกฝีก้าว เรียกสายตาผู้คนทั้งโรงอาหารให้หันหน้าไปมองตามทางเดิน พร้อมกับเสียงซุบซิบดังขึ้น “ใครน่ะ สวยมากเลยอย่างกับดารา” “สวยมากเลย หุ่นอย่างกับนางแบบ” “ใครกัน ทำไมมาอยู่โรงอาหารบุคลากรแพทย์ได้ล่ะ” เสียงซุบซิบนินทาผู้มาใหม่ดังขึ้น ตลอดทางเดินเอ่ยชมหญิงสาวสวยไม่หยุด ริมฝีปากบางยิ้มออกมาอ่อน ๆ ให้กับคำชมนั้น เธอเดินอย่างสง่าจนคนที่เดินผ่านต้องเหลียวหลังมอง แต่สายตาหญิงสาวยังคงจับต้องไปที่ชายหนุ่มผู้ที่เธอต้องการมาหา น้ำผึ้งได้ยินเสียงฮือฮาอะไรบางอย่างทำให้เธอต้องหันไปมอง ชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเธออยู่จำเป็นต้องหันไปตาม คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น ‘เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน’ ชัยย์คิดในใจ ชายหนุ่มหันหน้ามามองน้ำผึ้งทันที เพราะเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น “ผึ้ง เราออกไปข้างนอกกัน” เขาเอ่ยชวนผู้หญิงตรงหน้า ที่กำลังมองไปยังผู้มาใหม่ไม่หยุด ‘ใครกัน สวยอะไรเบอร์นั้น แล้วเหมือนจะเดินมาทางนี้ด้วย’ น้ำผึ้งคิดในใจ เธอแทบไม่ได้ยินเสียงชวนของหมอชัยย์ หญิงสาวสวยเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่ในระยะประชิด พร้อมกับเอ่ยทักทายชายหนุ่มแสนคุ้นเคย “ไม่คิดจะไปง้อกันเลยหรือไง” คำทักทายที่เธอเอ่ยขึ้นทำให้น้ำผึ้งหยุดชะงัก เธอหันหน้ามามองชายหนุ่มที่นั่งตรงข้าม ดวงตาคู่สวยสั่นระริก คิ้วเรียวยาวขมวดเข้าหากันนิ่ง อย่างสงสัยในความสัมพันธ์ “กลับมาตอนไหน” แต่ที่ทำให้น้ำผึ้งตกใจมากกว่าคือคำตอบของเขา อะไรคือการถามว่า กลับมาตอนไหน เขาถามผู้มาใหม่ต่อหน้าเธอแบบนี้มันเหมือนกับว่า ครืดด~ น้ำผึ้งลุกขึ้นอย่างกะทันหัน เธอดันเก้าอี้ลุกขึ้นแบบไม่รู้ตัว มันเหมือนกับเธอกำลังน้อยใจ เขาพูดคุยกันโดยไม่เห็นหัวเธอ “ชัยย์ นี่ใครเหรอ” หญิงสาวผู้มาใหม่เอียงคอถามชายหนุ่ม “เอ่อ คือ...” ท่าทางอ้ำอึ้งของชายหนุ่มทำให้น้ำผึ้งหน้าเสีย เธอหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที พรึ่บ “ผึ้ง!” น้ำผึ้งเดินเร็วออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจเสียงเรียกของเขา หมับ! แต่ก่อนที่ชัยย์จะวิ่งออกตามน้ำผึ้งไป ผู้มาใหม่เอื้อมมือมาจับแขนของเขาไว้เสียก่อน ชัยย์หลุบตาต่ำมอง ก่อนจะเงยมองหน้าหญิงสาวสวย “ขิงรอ มา 5 ปีแล้วนะ ยังจะเดินหนีอีกเหรอ” น้ำขิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่กำลังเอ่อขึ้นที่เบ้าตาคู่สวย “ปล่อยก่อนนะ ค่อยคุย” ชัยย์ตอบออกไปอย่างรีบร้อน เขาหันหน้าไปมองตามทางเดิน ตอนนี้เขาไม่เห็นน้ำผึ้งแล้ว “ทำไม คุยเลยไม่ได้หรือไง ทำไมถึงไม่แคร์กันเลย” เธอพูดขึ้นอย่างคนน้อยใจ “ปล่อยก่อนนะ ผมรีบ” เขายังคงมีท่าทีเร่งรีบเหมือนเดิม “รีบไปไหนน่ะ” เธอถามเขาอย่างสงสัย แต่แล้วคำตอบของชายหนุ่มก็ทำให้เธอถึงกับมืออ่อน ปล่อยแขนของชายหนุ่มออก “รีบไปตามเมียน่ะ ไปก่อนนะ” เขาตอบเธอเสียงนิ่ง ทันทีที่หญิงสาวสวยปล่อยแขนออก ชัยย์ออกตัววิ่งไปตามทางเดินทันที แต่เขากลับไม่พบน้ำผึ้งอีกแล้ว พอจะไปหาเธอที่ห้องทำงาน ตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่เขาต้องเข้าไปเตรียมผ่าตัดแล้ว “เมียงั้นเหรอ” ริมฝีปากสวยเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา พร้อมกับมองตามแผ่นหลังหนาที่เดินออกไป เธอไม่ยอมหรอกนะ เธอจะกลับมาทวงของเธอคืน หญิงสาวคิดได้อย่างนั้น มือเรียวสวยยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาอาบใบหน้าเธอ ‘ไม่รู้เลยเหรอว่าคิดถึงแค่ไหน’ เธอคิดในใจเชิงเป็นคำถามถึงชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของเธอ เธอหมุนตัวกลับพร้อมกับสวมแว่นกันแดดสีดำสนิท เพื่อปกปิดดวงตาที่บวมเป่ง ท่าทางของเธอยังคงเรียกสายตาให้ทุกคนมองไม่หยุด @บ้านพักบุคลากรแพทย์ [19.00 น.] ซ่าา~ ซ่า~ “เกือบไปแล้วเรา เกือบไปหลงรักคนเจ้าชู้เข้าแล้วไง” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับเงยหน้าขึ้นให้น้ำจากฝักบัวชโลมใบหน้า เพื่อล้างคราบน้ำตาที่แห้งเหือดออกไป ฉันรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองไม่คงที่สักเท่าไร มันขึ้น ๆ ลง ๆ ตอนนี้ฉันท้องได้หนึ่งเดือนกว่าแล้ว ฉันเกรงว่ามันจะทำให้ลูกฉันกระทบกระเทือนไปด้วย ทันใดนั้น แกร็ก~ แกร็ก~ ขวับ! ฉันหันหน้าไปตามเสียงสั่นสะเทือนของลูกบิดประตูห้องน้ำทันที เกิดอะไรขึ้น มันเหมือนกับว่ากำลังมีคนพยายามจะหมุนลูกบิดประตูห้องน้ำเข้ามา ฉันชะงักทันที แต่แล้วเสียงก็เงียบไปสักพัก ไม่นานมันก็กลับมาดังขึ้นอีกรอบ พร้อมกับเสียงเปิดประตู สิ่งที่ทำให้ฉันเห็นทำให้ฉันตาค้าง แกร็ก! แอ๊ดด~ “โกรธผมเหรอ?” ซ่าา~~ ซ่าา~~ “คุณโกรธผมเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีที่เปิดประตูเข้ามา พรึ่บ! แปะ! 0.0!! น้ำผึ้งตกใจถอยหลังชิดผนัง ก่อนจะยกแขนข้างหนึ่งขึ้นบังหน้าอก ส่วนอีกข้างปิดช่วงล่างไว้ “กรี๊ดดดด” หลังจากที่ตั้งสติได้น้ำผึ้งส่งเสียงกรีดร้องขึ้นมาทันที ชายหนุ่มถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดหู “นาย เขามาได้ยังไง ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”น้ำผึ้งก่นด่าเขาเสียงดัง “เปิดประตูเข้ามาไง ก็เรียกคุณ คุณไม่ได้ยิน แล้วจะปิดไว้ทำไมน่ะ” ชัยย์ตอบน้ำผึ้งอย่างตรงไปตรงมา ร่างสูงยืนพิงขอบประตูไว้ เขาไล่สายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มเบา ๆ เมื่อมองเห็นหน้าอกหน้าใจของหญิงสาว ที่มันใหญ่ขึ้นมากจากการตั้งครรภ์ “มองอะไรน่ะ” “มองนม” เขาตอบหน้าตาย “หยุดมองเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้า” เขายิ้มให้กับท่าทีเขินอายของเธอ มันน่ารักซะจริง ๆ “งั้น…มองอย่างอื่นก็ได้” ชายหนุ่มว่าแล้วก็หลุบตาต่ำลง เพื่อมองไปยัง ‘อย่างอื่น’ ที่เขาหมายถึง “.0” น้ำผึ้งตาโตตกใจยิ่งกว่าเดิม ใบหน้าร้อนผ่าวจนมันแดงก่ำไปด้วยความเขินอาย “หนึ่งเดือน ที่ผมไม่ได้เจอคุณ” เขาเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าหญิงสาวอีกครั้ง “-_-” น้ำผึ้งยืนนิ่งก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบสายตาเขา “คิดถึง รู้ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาจากใจจริง “หึ คิดถึงแต่ไม่มาหาเลยเนี่ยนะ” หญิงสาวแค่นหัวเราะออกมา ชายหนุ่มอมยิ้มออกมา มันแสดงว่าเธออยากให้เขามาหาสินะ “ผมงานหนักอะ หมอศัลย์ไม่พอ หมอใหม่ประสบอุบัติเหตุเข้า โรง’บาลด้วย” คำว่าหมอใหม่ทำให้น้ำผึ้งหยุดชะงัก เขาหมายถึงใครกัน หมอใหม่ที่ว่าใช่พัชเพื่อนของเธอหรือเปล่านะ “-_-.” “ผมคิดถึงคุณแทบแย่” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ย่างเท้าเข้าไปในห้องน้ำช้า ๆ “เข้ามาทำไมน่ะ” น้ำผึ้งเอ่ยถามเขา ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ “เมื่อตอนเที่ยง” เขาไม่ตอบคำถามเธอ แต่กลับพูดถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยงวัน เขากลัวว่าเธอจะคิดมาก แล้วมันจะมีผลต่อลูกเขา “ฉันไม่ได้โกรธ” น้ำผึ้งตอบออกมา ทั้ง ๆ ที่เขายังไม่ได้ถาม มันมีพิรุธ ว่าไหม “หึ ปากแข็งจังนะ” ชายหนุ่มเดินผ่านฝักบัวที่กำลังหลั่งน้ำออกมาไม่หยุด “ชิ” น้ำผึ้งจิ๊ปากออกมาอย่างหัวเสีย เธอยอมรับว่าโกรธเขา โกรธที่เขาอ้ำอึ้งเรื่องสถานะเธอกับเขา “ที่ผมไม่บอกว่าคุณเป็นเมียผม…” เขาหยุดเดินต่อหน้าหญิงสาว ดวงตาคมจ้องเข้าไปที่ดวงตาของน้ำผึ้งนิ่ง เหมือนกำลังอ่านใจ “-_-” “ผมกลัวคุณไม่พอใจ เพราะคุณบอกไม่อยากเป็นเมียผม แต่พอเห็นคุณโกรธ…แบบนี้” มือหนาเอื้อมไปข้างหน้าก่อนจะจับเข้าที่ปลายคางของเธอ “-_-” เธอยังคงมองเขานิ่ง เธอกำลังสับสนกับตัวเองอย่างหนัก “หรือคุณอยากเป็นเมียผมแล้ว” ชัยย์ถามเธอเสียงเบา คาดหวังเล็กน้อยว่าเธอจะตอบว่าใช่ แต่เธอกลับนิ่งงัน ไม่มีคำตอบหลุดออกจากปากเธอ เขากลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างยากลำบาก เธอใจแข็งแบบนี้จะต้องทำให้ใจอ่อน คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มเชิดคางหญิงสาวขึ้นก่อนที่จะ จุ๊บ~ จุ๊บลงที่ริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา น้ำผึ้งหลับตาปี๋เพราะนึกว่าเขาจะจู่โจมจูบเธอ แต่เขากลับไม่ทำ ใจดวงน้อยเต้นโครมครามเหมือนจะกระโจนออกมา แขนของเธอเกร็งจนหน้าอกที่เธอทาบไว้ มันล้นออกมา ชัยย์กัดฟันกรอดให้กับท่าทางยั่วยวนที่เธอทำแบบไม่ได้ตั้งใจ ‘สงสัยชัยย์น้อยอยากจะเข้าไปทักทายเจ้าตัวเล็กซะแล้ว’ เขาคิดในใจ “ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกหน่า” แต่ทำอย่างอื่นนะ อันนี้เขาตอบในใจ “อะ ออกไปได้แล้วฉันจะอาบน้ำ” เธอลืมตาคุยกับเขา แต่กลับพบว่าใบหน้าของเขาห่างจากเธอแค่คืบ เส้นผมที่ชุ่มไปด้วยน้ำจากฝักบัวที่ลงมาปรกใบหน้าของเขามันทำให้เขาดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก เสื้อเชิ้ตที่มันเปียกจนลู่เข้ากับแผงอก มันทำให้น้ำผึ้งต้องกลืนน้ำลายลงในลำคอ “เดี๋ยวผมอาบให้” ว่าแล้วเขาก็จัดการถอดเสื้อตัวเองออก มันยิ่งทำให้น้ำผึ้งงง ไหนบอกจะอาบให้เธอ แต่กลับถอดเสื้อตัวเองออกเนี่ยนะ “ผมร้อนน่ะ” ความต้องการที่เอ่อล้นออกมามาก มันทำให้ร่างกายเขาร้อนเป็นไฟ ทั้ง ๆ ที่ตัวเขาชุ่มไปด้วยน้ำ “ฉะ ฉันอาบเองได้” น้ำผึ้งเอ่ยบอกเขาเสียงสั่นเครือ ยอมรับเลยว่าร่างกำยำของเขามันทำให้เธอใจสั่น “อย่าดื้อสิคุณ ถ้าดื้อรู้ใช่ไหมว่าผมจะทำโทษคุณยังไง” ชายหนุ่มพูดเสียงลอดไรฟัน เขากำลังหายใจกระเส่า ลมหายใจเข้าออกของเขามันถี่ ตอนนี้ความต้องการมันกำลังพุ่งออกมาอย่างช่วยไม่ได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more