ถ่ายละคร 30
1817 Words
"แกอีหน้าด้าน!" ต่อนี้ฉันกระชากผมผู้หญิงคนนี้แรงพอสมควรแต่ก็ไม่ได้ทำให้มีอาการเจ็บมากนัก
"โอ๊ยปล่อยนะคะ" เธอผู้ถูกกระทำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดสีหน้าส่งอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
"หยุด นี้หยุดเดียวนะ" เสียงผู้ชายคนที่พรับพลัมรักรีบเดินมากระชากแขนเธอออกจากนิดา
"โอ๊ย! นี้ภูรักมันหรอรักมันมากใช่ไหมหึ" เสียงของพรับพลัมเอ่ยอย่างเย้ยหยันตอนทั้งคู่
"พลัมคือมันไม่ใช่อย่างนั้นคือเรากับพี่ภู" นิดายังไม่ทันพูดจบก็ถูกพรับพลัมสวนกับทันที
"ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันยังไงละ หึเธอก็ตอแหลไม่ต่างจากแม่ของเธอหรอก" พอพรับพลัมพูดจบมือหนาก็ทาบลงบนใบหน้าเธอเบาๆ พร้อมมีเสียงเอฟเฟคจากเหล่าทีมงาน
เพี้ย!!
"หึ นี้ภูกล้าตบหน้าพลัมต่อหน้ามันหรอ ได้~แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" หญิงสาวแสดงออกมาได้อารมณ์สุดๆจิกกล้องทุกตัว น้ำตาไหลลงเบาๆที่ดวงแก้มเพื่อให้สมบทบาท
"มันไม่ใช้อย่างนั้นนะพลัมคือภู ภูขอโทษ" ชายหนุ่มกล่าวออกมาตามบทบาทที่ได้รับ
"เอากองไว้ตรงนั้นเถอะภูถ้ารักกันมากก็อย่างหวังว่าภูกับมันจะมีความสุขตราบใดที่พลัมไม่มีความสุขภูก็อย่าหวัง!" หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินออกมาจากหน้ากล้องตามบทที่ได้รับ
"คัต!" เสียงผู้กำกับตะโกนสั่งเมื่อจบฉากที่ลิตาแสดง พระเอกนางเอกของเรื่องก็เดินออกมาจากฉากเช่นกัน
"เก่งมากลิตาทำดีมาก" ผู้กำกับเอ่ยชมหญิงสาวออกมา
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่เอกลิตามีฉากอื่นอีกไหมคะพอดีมีอีเว้นท์ต่อนะคะ" หญิงถามออกมาก่อนจะเดินออกไปจากกองเมื่อได้รับคำตอบจากผู้กำกับ
"อ้าวพี่ลิตาไม่มีถ้าอีกหรอค่ะ" แพรวพราวนางเอกของเรื่องเอ่ยถามออกมา
"นางร้ายเบอร์ทองงานก็เยอะแบบนี้แหละส่วนพวกเราก็ถ่ายต่อเลยนะ!"ผู้กำกับบอกหญิงสาวนางเอกหน้าใหม่พร้อมกับตะโกนบอกกับทีมงาน
"แล้วผมมีถ่ายอีกกี่ฉากครับ" มักกรรีบถามออกมาเพราะตอนนี้เขาไรอารมณ์สุดๆ ถ้าไม่ติดว่าผู้จัดการส่วนตัวของร้องเขาไม่มีทางมาถ่ายละครรักน้ำเน่ารักสามเศร้าแบบนี้เป็นแน่
"มังกรนายจะรีบไปไหนกันอีกแค่สองฉากก็เสร็จแล้ว" พี่เอกผู้กำกับบ่นออกมาและบอกฉากที่เหลือของชายหนุ่มในวันนี้
"ดีครับรีบถ่ายผมมีธุระต้องทำ" ผมก็อ้างไปอย่างนั้นแหละกองละครน้ำเน่าชะมัดผู้จัดการผมก็ขยันขยอเก่งรับงานโดยไม่ปรึกษาผมสักคำมันหน้าหักเงินเดือนนัก
"โอเค งั้นเรามาเซทฉากตอนต่อไปได้เลย"พี่เอกตอบมังกรก่อนจะหันไปสั่งงานให้เซทฉากขึ้นมาใหม่เพื่อที่จะนำมาใช่ถ่ายในฉากต่อไป ของพระนางซึ่งเป็นฉากที่พระนางได้เสียกัน
"บางทีผมก็อยากเอาฉากแบบนี้ออกนะครับ" มังกรชี้ไปที่ฉากที่มีเตียงสีหวานแหวว บอกกับผู้กำกับออกมาอย่างไม่อ้อมค่อม
"เอาหนามังกรทนหน่อยอีกไม่กี่ฉากก็หมดคิวนายแล้ว" เสียงผู้จัดการส่วนตัวที่เดินเข้ามาได้ยินม้งกรพูดพอดีก็พูดออกมาอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
"หึ ถ้าพี่รับงานโดยไม่บอกผมอีกผมเอาพี่ตายแน่!" มังกรมองไปยังหน้าผู้จัดการตัวร้ายของเขาทันที
"นี้พี่สาวนายนะมักกร!" เสียงของหยกตะโกนออกมาอย่างไม่จริงจังมากนัก
"แล้วไงละใครสนกัน" ผมรีบพูดออกมาทันทีนี้ใครไม่เป็นผมไม่รู้หรอมีพี่เหมือนมีแม่มันคือเรื่องจริงผมอยู่ของผมดีๆใช้ชีวิตไปวันๆ กลับลากผมเข้าวงการมายาชะงั้น ชีวิตผมคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการที่พี่สาวตัวเองหลอกเข้าวงการและเสนอตัวเองมาเป็นผู้จัดการให้ผมนี้แหละครับโครตวุ่นวาย
"ก็น้องลิตารับงานนี้ไงนายนิไม่เข้าใจพี่สาวเอาชะเลยนะ" หึพี่ผมมันเป็นคนคลั่งดาราถ้ามันจะชอบนางเอกพระเอกอะไรผมจะไม่แปลกใจเลยนี้ดันชอบตัวร้ายทุกตัวที่ นางร้ายเบอร์ทองอย่างลิตาที่คว้ารางวัลมากมายทั้งปี แต่ก็มีข่างควงหนุ่มไม่ซ้ำหน้าค่าตาเกือบทุกวัน ไม่รู้ว่าพี่ผมชอบไปได้ยังไง
"นี้พี่อย่ามโนไปไกลได้ไหม" ผมรีบดักทางฝันของผู้จัดการจอมมโนชะก่อนที่มันจะคิดเลยเถิดไปมากกว่านี้
"อะไรของนายห๊ะ!" หยกหันไปขึงตาใช่น้องชายตัวดีของเธอทันทีที่ถูกดับมโนภาพกลางอากาศ
"ผมมีคนที่รักอยู่แล้วและไม่คิดจะรักใครแล้วครับ" ผมไม่ยอมให้พี่ผมมาบงการชีวิตนอกเหนืองานหรอกอย่าฝันเถอะ
"แต่คนที่นายรักเขาแต่งงานแล้วนะ" หยกพูดออกมาเพื่อเตือนสติน้องชายของเธอ
"แล้วไง" ใครเขาสนกันครับก็รักห่างๆอย่างห่วงๆก็ได้นิทุกคนว่าจริงไหมละ รักเขาแล้วไงเปลี่ยนใจมันไม่ง่ายเหมือนเปลี่ยนน้ำในแก้วนะเว้ยคนที่แอบรักคนมีเจ้าของแล้วคงจะหาใหม่ได้ไม่อยากมั้งถ้ามันง่ายขนาดนั้นนะ
"ก็ไม่แล้วไงนายควรตัดใจได้แล้ว" หยกรีบพูดออกมาเพื่อตัดบทน้องชายของเธอ
"ไม่มีใครดีเท่าญาดาหรอกครับ"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะผมคงไม่เคยเปิดใจรับผู้หญิงมาเป็นเพื่อนมั้งช่วงเข้ามหาลัยจะมีก็แต่ญาดาที่บังเอิญได้ทำงานกลุ่มร่วมกัน แล้วมันก็เป็นแบบนั้นทุกครั้งที่มีงานกลุ่มผมก็เลยสนิทกับเธอ จากความสนิทกายเป็นความห่วงใยอยากแปลกประหลาด
"ลิตาไหมดีตรงไหนไหมทราบ" หยกถามออกมาเพราะเธอเป็นคนวงในรู้ข่าวจริงข่าวปลอมของเหล่าดาราดังหลายคน อัพเดทข่าวสารจากเพื่อนสายเม้าท์ทุกวัน
"พี่ยังจะกล้าถามผมอีกหรอครับ ข่าวฉาวออกทุกวันไม่มีวันหยุดนักขัตฤกษ์" ผมไม่เข้าใจพี่ตัวเองเลยจริงๆ ยัดเยียดมาจังเลยนะหึอยากได้น้องสะใภ้แบบนี้นะหรอรอไปสิบชาติเกิดใหม่ก็คงเป็นได้แค่ฝันเถอะหึ
"นายพูดเวอร์เกินไป เพื่อนพี่ไม่เคยเล่าอะไรให้ลิตาเสียหายเลยเถอะ" หยกรีบท้วงขึ้นมาเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองชื่นชอบและค่อยติดตามผลงานทุกเรื่อง
"แล้วพี่รู้ได้ยังไงเราไม่ได้ติดเขาตลอดเวลาสักหน่อย" ผมนี้ยอมจำนนกับพี่สาวตัวเองจริงๆ ไม่รู้จะพูดยังไงให้เลิกเพ้อฝันอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักที
"แต่เพื่อนพี่เป็นผู้จัดการให้ลิตานะตัวติดกันอย่างกับตังเม" หยกบอกพร้อมกับประกายในดวงตาด้วยความอิจฉาเพื่อนสนิทที่ได้ตัวติดกับบุคคลที่ตนเองปราบปลื้ม
"เขาอยากพูดอะไรก็พูดได้นี้เราไม่ได้ใช้ชีวิตกับเขาสักหน่อยข่าวพวกนั้นถ้าไม่มีมูลมันจะมาได้ไงครับ" เห้อผมละเบื่อพี่สาวตัวเองสุดๆเลยโว้ย!
"พูดมากแกเนี่ยไปทำงานต่อเลย"แหละหลังจากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปตามขั้นตอนการถ่ายทำละครเรื่อง #ริษยาร้ายเพื่อนรัก
"ทุกคนพร้อมเตรียมเข้าฉากเลย"
"3 2 1 แอคชั่น"
ฉากดำเนินการไปอย่างไม่มีติดขัด
"ภูคะทุกอย่างเป็นความผิดของนิดาเองคะ" แพรวพราวก็เล่นไปตามบทที่ได้รับมา
"ไม่หรอกครับผมผิดเองที่ไม่ชัดเจน" เลี่ยชะมัดผมนี้ต้องมาฝืนเล่นบทรักอะไรที่ไม่เคยจะอยากเล่นเลยสักนิดให้ผมแสดงบทตัวร้ายจะง่ายกว่าอีก
"ไม่เลยค่ะนิดาขอโทษนะคะ"
"อย่าโทษตัวเองสิครับ"
"นิดารู้สึกไม่ดีเลยค่ะ"
"อย่าเศร้าไปเลยครับคุณดีมาก ดีจนผม ผมเผลอไปรักคุณตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน"
"ภูคะเราควรคุยกลับพลัมให้เข้าใจก่อนนะคะ"
"ครับผมรู้"
"อืออ ภูคะหยุดก่อนคะ"
"คุณรักผมไหมครับบอกผมหน่อย"
"ระ..รักสิค่ะเหมือนนิดาเข้ามาทำลายความรักของตุณกับพลัมเลยค่ะ"
"กับพลัมมันเป็นนความรับผิดชอบ ส่วนกับคุณมันคือความรักครับ" หยี้เลี่ยซะมัดกลับไปผมต้องไปคุยกับพี่หยกใครรู้เรื่อง
"คัท! ผ่านดี ดีๆ"
"มีฉากที่ผมต้องเข้าอีกไหมพี่เอก" ผมรีบถามออกมาพร้อมกับกดแชทโทรศัพท์เพราะญาดาทักมาพอดี
"มีอีกฉาก ไปถอดชุดเลยซีนสุดท้ายแล้ว"
"ครับ" ผมยอมถ่ายให้มันจบๆไปเพราะผมนัดกับเธอเหมือนเธอจะมีเรื่องให้ผมช่วย
"ทีมงานพร้อม นักแสดงพร้อม 3 2 1แอคชั่น"
"อืมมม ภูอย่ากวนนิดาสิคะ" ผมเอามือไล่ไหล่ของเธอตามบทที่ได้รับมานี้ผมต้องมาทำอะไรอย่างนี้จริงดิน่าอายชะมัด
"ก็ผมรักคุณนิครับ อยากได้ยินคำว่ารักจากคุณทุกวันเลย"
"นิดารักภูค่ะ"
"ครับภูก็รักนิดา"
"ขอบคุณนะคะภูที่ยอมทุกอย่างเพื่อนิดา"
"ครับแค่นิดารักผม ผมก็ดิใจมากแล้วครับ" เห้อจบชะทีทำเอาผแทบกระอักเลือดกับบทน้ำเน่าแบบนี้
"คัท! เยี่ยม"
"ผมไปได้แล้วใช่ไหม" ผมรีบถามพี่เอกทันที
"จะรีบไปไหนพ่อพระเอก" พี่เอกก็พยักหน้าและเอ่ยถามออกมาตามความเคยชินของแก
"ธุระครับ พี่หยกกับกัน" ผมรับตอบกลับและหันไปบอกพี่สาวตัวเองที่นั่งเช็คโทรศัพท์ผม ใช่เธอเช็คโทรศัพท์ผมอยู่
"นี้อย่าบอกนะว่านัดแม่ญาดาอะไรเอาไว้อ่ะ" เธอรีบถามผมออกมาทันทีซึ่งผมก็ไม่ได้โกหกแต่อย่างใดตอบรับไปเท่านั้น
"ใช่!" มังกรก็เดินออกมาทันทีด้วยความรีบเร่งกลัวไม่ทันนัด
- Writer
