(เจ้าแม่ชะอมทอง)
ศาลเจ้าแม่ชะอมทองสุดแซ่บ
โครมมมมม!!
“กรี๊ดดดด!!ว้ายยยยย!!!เสียงอะไรเนี่ย?!!แดงดำ!!!!!!!!!!” ฉันกำลังนอนหลับอยู่ก็ต้องตื่นขึ้นมาโวยวายเมื่อได้ยินเสียงดังโครมครามมันเกิดอะไรขึ้น?!
“เจ้าแม่ขอรับ!!!เกิดเรื่องใหญ่แล้ววววว!!!”
“ใช่ฮับ!!!มีรถ!!มีรถชนที่ต้นชะอมเราฮับ!!!!” สองกุมารเข้ามาพร้อมรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทันที
“ว่าไงนะ?!” ฉันลุกขึ้นและรีบออกไปดูทันทีใครมันมาชนต้นชะอมศักดิ์สิทธิ์ของฉันนน!!!
วาบบบบ!!
“เฮ้ย!มันตายไหมวะน่ะ?” เสียงของคนคุยกันฉันหันไปมองเป็นคนในหมู่บ้านนี่แหละและมองไปที่รถที่เกิดอุบัติเหตุ ทำไมยังไม่เข้าไปช่วยอีก?!
“ไม่รู้ดิสมน้ำหน้าอยากปากดีเองทำไมวะ?!”
“แต่ถ้ามีคนเห็นเราจะโดนจับนะเว้ย!”
“ใครจะมาเห็นวะขึ้นรถถ้าช้ากว่านี้ได้มีคนเห็นจริงแน่!!” อะอ้าว!!คนพวกนั้นตั้งใจให้อุบัติเหตุเกิดขึ้นงั้นเหรอ?! ต่อให้ไม่มีคนเห็นแต่ฉันเห็นย่ะ!!!
“คนเลว” ฉันพูดออกมาสิ่งใดในโลกนี้ก็ไม่น่ากลัวเท่ามนุษย์หรอก
“เจ้าแม่ขอรับเจ้าแม่!!” ไอ้แดงมันเรียกฉัน
“ว่าไงคนนั้นเป็นอะไรหรือเปล่า?” ฉันถามเพราะไม่อยากมีสัมภเวสีเพิ่มแถวนี้!!
“ยังขอรับแต่อาการไม่ดีเท่าไหร่เจ้าแม่ลองไปดูเถอะขอรับ” ฉันมองอย่างสงสัยแต่ก็ต้องเข้าไปดูใกล้ว่าเป็นใครทำน่าสงสารขนาดนี้
กึก!!
“อะอัลมอนด์!” นี่มันลูกชายผู้ใหญ่บ้านนิ!!!
“อืออะ ชะชะช่วย...” ยังไม่ตายแต่อาการก็ไม่ดี โถ่เอ๊ยยย!!ฉันจะช่วยยังไงได้เนี่ย?!
“ไอ้ดำโทรหาผู้ใหญ่บ้านเข้าความฝันว่าอัลมอนด์เกิดอุบัติเหตุ” ฉันมองอัลมอนด์และพูดกับกุมารทองเราไม่สามารถบอกโดยตรงได้ แต่ถ้าผู้ใหญ่บ้านนอนหลับแล้วก็สามารถเข้าฝันได้
“ฮับผม!!”
“ชะช่วยด้วย อึก!!”
“ฉันกำลังบอกพ่อนายอยู่เพราะงั้นใจเย็น ๆ ห้ามตายเด็ดขาด!!!” เพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียวของผู้ใหญ่ถ้าเขาเป็นอะไรไปผู้ใหญ่คงเสียใจมาก ๆ แน่
“นะนางฟ้าเหรอ...” ก็ไม่แปลกที่เขาจะเห็นฉันเพราะตอนนี้เขากึ่งหลับกึ่งตื่นไม่ได้สติ
“ก็ไม่เชิง”
“นางฟ้า ฮึก!!สะสมัยนี้ใส่ซีทรูเหรอแล้ว? แค่ก ๆ” เขาไอออกมาเป็นเลือดแต่ว่าสติไม่ดียังเห็นอีกนะว่าฉันใส่อะไร -.- ก็คนนอนแล้วก็ต้องใส่ชุดนอนสินายแหละก่อกวนการนอน
“จะตายแล้วหยุดพูดก่อนได้ป่ะ?”
“เฮือก!!!” ตุบ!!และเขาก็สลับคาพวงมาลัยไปเลย
“อัลมอนด์!!!อะไอ้แดงโทรหรือยังงงงง!!!!”
“โทรแล้วฮับบบบบบบ!!”
เวลาต่อมา
วี๊ว่ออออออ~ วี๊ว่ออออออ~ วี๊ว่ออออออ~
“ฮือออ!!ทำไมเป็นแบบนี้!!ลูกพ่อออออ!!” เสียงผู้ใหญ่อารีย์ร้องไห้เมื่อเห็นสภาพของอัลมอนด์ขึ้นรถกู้ภัยไป
“พี่ใจเย็น ๆ นะอัลมอนด์ต้องไม่เป็นอะไรค่ะตอนนี้ก็ถึงมือหมอแล้ว” เมียใหม่ปลอบใจอยู่ข้าง ๆ
“นางถ้ามันเป็นอะไรไปพี่อยู่ไม่ได้แน่ ฮือออ” หมับ! กอดเมีย
“เราตามไปโรงพยาบาลกันเถอะค่ะ” และทั้งคู่ก็พากันออกไปรถพยาบาลก็ออกไปตอนนี้หน้าศาลของฉันก็เกิดความสงบ....
กึก! ที่ไหนเล่า?!
เพราะฉันเห็นอัลมอนด์ยืนอยู่น่ะสิ!!
ตัวไปแล้วแต่วิญญาณไม่ไปด้วยงั้นเหรอ?!
“นี่มันเรื่องอะไรอีกละเนี่ย....” ขวับ!!และเขาก็หันมามองฉันพอดี
“เธอ...” หมับ!!และก็พุ่งเข้ามาหาฉันเลย
“ว้ายยย!!ทำบ้าอะไรเนี่ย?!” ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากมือของเขา
“เธอมองเห็นฉันใช่ไหมทำไมพ่อไม่ได้ยินละฉันตะโกนจนปากจะฉีกแล้ว!!ละนี่...ฉัน...ฉันตายแล้วเหรอ?!” เขาถามและเขย่าตัวของฉันไปด้วย
“โอ๊ยยยย!!ปล่อยก่อนได้ไหมจะได้ตอบถูก!!” ฉันบอกกับเขา
“เธอ...นางฟ้า?”
“ไม่ใช่แต่ใกล้เคียง”
“ผี!!!!!!!!!” และเขาก็ถอนหนีฉันไปเลย
“ก็ไม่เชิงย่ะ!!นายจะทำเป็นตกใจได้ไหมตอนนี้นายเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกันหรอกถ้าร่างกายนายไม่ไหวนายก็จะกลายเป็นผีโดยสมบูรณ์เหมือนกัน” ฉันบอกกับเขาตอนนี้เขายังไม่ตายหรอกแค่วิญญาณกระเด็นออกจากร่างเท่านั้นไม่อย่างนั้นเขาไม่มายืนโวยวายได้แบบนี้หรอกผีก็อีกอย่าง วิญญาณออกจากร่างก็อีกอย่าง
“แล้วเธอเป็นใครเกิดอะไรขึ้นกับฉันทำไมฉันมาอยู่ตรงนี้ฮะ?!”
“แล้วจะไปรู้ไหมละนายไม่ขึ้นรถตามด้วยเล่าจะได้รู้เรื่อง”
“ไม่ได้เรื่อง!”
“นิ!!นายน่ะสิไม่ได้เรื่องขับรถยังไงฮะ!!ถึงได้เกิดอุบัติเหตุรุนแรงแบบนั้นรู้ไหมว่าพ่อนายเสียใจแค่ไหนและถ้านายตายยยยยย!!ไปเนี่ยผู้ใหญ่บ้านคงตรอมใจตามนายไปด้วย!!”
“เธอรู้เหรอว่าฉันเป็นใคร?” เขามองหน้าฉัน
“เห็นมาตั้งแต่จู๋เท่านิ้วก้อยจนตอนนี้...น่าจะเท่า...” ฉันมองลงไปที่เป้ากางเกงของเขา
หมับ!!
“ยัยผีหื่นนน!!ทะลึ่ง!!โรคจิต!!” เขาโวยวายเอามือปิดเป้ากางเกงเอาไว้
“ขอมองหน่อยก็ไม่ได้...ฉันอยู่ในนี้” ฉันพูดและชี้ไปในศาล
“พ่อนายถวายของมากมายมาให้ฉันเพราะเขาชอบมาบนนู้นนั่นนี่ส่วนมากก็เกี่ยวกับนายทั้งนั้นแหละ” ไม่ว่าจะขอให้ลูกเรียนเก่ง ลูกสุขภาพดี ขอให้ลูกปลอดภัยจากอันตราย ขอให้สอบเข้าโรงเรียน มหาวิทยาลัยได้ สิ่งที่ผู้ใหญ่บ้านมาขอนั้นเกี่ยวกับลูกชายเป็นส่วนใหญ่
“จะเจ้าแม่ชะอมทองอะนะ?!” เขาอุทาน
“ใช่ย่ะ สวยละสิ”
“เจ้าแม่ที่ไหนใส่ซีทรูแต่งตัวแบบนี้วะถามจริงอายุก็เป็นร้อยปีแต่งตัวให้มันเข้ากับอายุหน่อยเถอะ!!”
“ปากเสีย!!!ฉันกำลังนอนย่ะ!!เลยแต่งตัวแบบนี้แต่ว่านายเถอะมาอยู่ที่นี่เดี๋ยวก็ไม่ได้เข้าร่างหรอก” ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย T^T
“ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นผีเร่ร่อนหรอก!” พูดแล้วก็เดินออกไป
“เฮ้ออออ!!!”
“ฉันต้องไม่ตายยยยย!!” โวยวายแล้ววิ่งออกไปเลย
“ท่าทางจะบ้าแฮะ...”
“เจ้าแม่ขอรับปล่อยออกไปแบบนี้จะดีเหรอขอรับ?” ไอ้ดำถามฉัน
“ทำไม?”
“เจ้าแม่ลืมแล้วเหรอฮับว่าผู้ชายคนนั้นยังไม่ได้ตายเป็นแค่วิญญาณที่ออกมาจากร่างชั่วคราวเท่านั้นและการออกไปแบบนี้ตอนคืนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีของวิญญาณบริสุทธิ์นะฮับ”
“นายนั่นไม่บริสุทธิ์สักหน่อยผ่านผู้หญิงมาตั้งเยอะ”
“ไม่ใช่บริสุทธิ์แบบนั้นขอรับ!!”
“รู้แล้ว ๆ แค่พูดเล่นไม่เห็นต้องขึ้นเสียงเลยไอ้ดำ”
“ขอโทษขอรับแต่ผมแค่เป็นห่วงว่าผู้ชายคนนั้นจะโดนผีร้ายทำร้ายเอาได้และแบบนั้นผู้ชายคนนั้นก็จะตายจริงนะขอรับ” ที่ไอ้ดำพูดก็มีเหตุผลเขาเป็นวิญญาณบริสุทธิ์กลางคืนแบบนี้มันอันตราย
“เฮ้อออ!!ภาระชัด ๆ เอากุญแจรถมา” ฉันบอกไอ้แดง
“ได้ฮับ นี่...”
“รออยู่ที่นี่แหละไม่ต้องไปเดี๋ยวฉันกลับมา” ฉันบอกกุมารก่อนจะเดินไปที่รถคันสวยของฉันและขับออกไป
บรื้นนนนนน
“ไปถึงไหนแล้วเนี่ย” ฉันขับรถก็มองข้างทางไปเรื่อย ๆ มีผีตามทางบ้างแต่ก็ยังไม่ใช่ผีร้ายอะไรยังวางใจได้อยู่แต่แล้วววว สายตาอันแหลกคมของฉันก็มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง
“อะไรละนั่น?”
“ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!” อัลมอนด์และที่ตามหลังมานั้นก็คือควายธนู!!!!
หนอยยยย!!ของหมอผีตัวไหนเนี่ย?!!!!!
เอี๊ยดดดดดดด!!!
ปึก!!!
“กลับไปนะ!!!!!!!!” ฉันบอกควายตัวนั้นมันก็หยุดและรีบหนีไปเพราะว่าฉันมาพลังมากกว่ามัน
“ยัยผีแก่~~~” หมับ!!อัลมอนด์มันเข้ามาหาฉันและกอดไว้แต่ว่ามันเรียกฉันว่าอะไรนะ?!!!!!!!
“ไอ้ปากหมา!!!ไม่ต้องมากอด!!!” พรึ่บ!!ฉันผลักออกอย่างโกรธ ๆ
“แฮ่ ๆ ไอ้ผีควายนั่นมันอะไร?!!” หายใจหอบและชี้นิ้วไปทางควายที่หนีไป
“ควายธนูไงของหมอผีแถวนี้คงให้มาจับวิญญาณของนายนั่นแหละ”
“จับทำไมเพื่ออะไร????”
“ก็นายเป็นวิญญาณที่พึ่งออกจากร่างหมอผีมันเลยอยากได้ไปเป็นทาสไงและอีกอย่างนอกจากจะหมอผีเลว ๆ แล้วเนี่ย ยังมีผีร้ายที่อยากกินวิญญาณนายด้วยก่อนออกมาฉันลืมบอกให้ระวังตัวอาจจะกลายเป็นอาหารผีร้ายก็ได้”
“แล้วทำไมพึ่งมาบอก?!!!” เขาโวยวาย
“ก็บอกไปแล้วว่าลืม =_=”
“เหอะ!!สมองสมแล้วที่แก่เป็นร้อยปี!!!” ปากดีมากกก!!
“ระวังกินของแก่แล้วจะติดใจนะจ๊ะ^^”
“นี่คืออ่อย?” เท้าเอวมองหน้าฉัน
“ก็นิดนึง” ขยิบตาหนึ่งทีแลบลิ้นแบบวายทูเค
“เหอะ!!ตาเป็นต้อเหรอยาย!”
“ต้อบ้านนายสิ!!!!!”