(อัลมอนด์)
“อาการของอัลมอนด์มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับพ่อ?” ไอ้บอนด์ถามพ่อผม
“อืม หมอก็บอกให้รอดูอาการไปก่อนตอนนี้ก็ทรงตัวนั่นแหละแต่เป็นเจ้าชายนิทราร้อยเปอร์เซ็นต์หมอยืนยันมาแล้ว” พ่อผมตอบคำถามออกไปแววตาเศร้ามากและเหมือนว่าจะผอมลงด้วยคงไม่ได้กินข้าวเท่าไหร่ละสิ
“มันเกิดอะไรขึ้นครับไอ้มอนด์มันไม่น่าเมาจนขับรถให้เกิดอุบัติเหตุ?” ไอ้ฟรอสต์ถาม
“เฮ้อออ!!มันเป็นเพราะพ่อให้มันออกไปเที่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กนั่นแหละ แต่ว่าตำรวจตรวจแอลกอฮอล์แล้วก็ไม่ได้สูงเท่าไหร่แถวนั้นมันมืดและไม่มีกล้องวงจรปิด”
“แต่รถไอ้มอนด์มันมีกล้องหน้ารถไม่ใช่เหรอครับ?” นั่นสิ!! ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย
“ใช่แต่ว่ารถได้รับความเสียหายมากเลยทำให้กล้องพังไปด้วยเพราะโดนเมมโมรี่ก็เลยใช้งานไม่ได้ตอนนี้ตำรวจกำลังพยายามซ่อมมันอยู่”
“โถ่เว้ย!!” ถ้ามีวีดีโอจากกล้องก็จะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมันไม่ได้เป็นอุบัติเหตุ
“เรื่องนี้พ่อไม่ได้ใจเย็นหรอกนะมันก็เป็นไปตามขั้นตอนนั้นแหละเมมโมรี่ใช้งานได้เมื่อไหร่เราคงจะรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่ว่าตำรวจสืบหลักฐานรอบข้างแล้วก็พบว่ามีรอยล้อของรถอีกคันคาดว่าจะเห็นเหตุการณ์หรือไม่ก็...”
“อาจจะเป็นคนที่ทำให้ไอ้มอนด์เกิดอุบัติเหตุสินะครับ”
“ใช่ ตอนนี้ก็กำลังตามสืบอยู่...พ่ออยากให้รู้ความจริงเร็ว ๆ เผื่อว่าอัลมอนด์จะกลับมา...” หมับ! พ่อเดินมาและลูบหัวของผม
“เพราะงั้นพี่ก็ต้องทานข้าวรู้ไหมคะถ้าอัลมอนด์ฟื้นกลับมาเมื่อไหร่แล้วเห็นว่าพ่อของเขาผอมลงแบบนี้คงได้ว่านางว่าดูแลพี่รีย์ไม่ดีแน่” นางเมียพ่อบอก
“เฮ้อออ!!มันกินอะไรไม่ลงเกิดอะไรขึ้นกับมันก็ยังไม่รู้แถมยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีก”
“ควรทานเพื่อรอวันที่อัลมอนด์กลับมานะคะ...นางเชื่อว่าเขาต้องกลับมา” ทั้งยืนจับมือกันแน่น
“ฮึก!!”
“เป็นอะไรละนังหนู?” พ่อผมถามกิ๊บซี่ที่อยู่ ๆ ก็ร้องไห้ออกมา
“กิ๊บเสียใจน่ะค่ะเรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้นกับอัลมอนด์เลย ถ้าเขาเป็นอะไรไปกิ๊บจะอยู่ยังไงกิ๊บอยู่ไม่ได้แน่ถ้าไม่มีเขา ฮือ ๆ” เธอร้องไห้ฟูมฟาม
เพี๊ยะ! ไอ้บอนด์ตีปากเธอ
“พูดอะไรระวังปากหน่อยมันไม่เป็นอะไรหรอกเดี๋ยวก็ยอม แต่ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดอะไรหมา ๆ เตรียมโดนตบอีกรอบได้เลย!”
“ฮึบ!!” กิ๊บซี่ต้องปิดปากตัวเพราะกลัวโดนตีปากอีก เฮ้ออออ!!
เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยทำเธอต้องเล่นใหญ่อะไรแบบนั้นด้วย เราตกลงกันแล้วว่าความสัมพันธ์ของเรามันแค่ไหนแล้วพูดแบบนั้นออกมาชะอมก็ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดไปไหนแล้ว เฮ้อออ
“กลับกันยังอะ?” แต่ยังไม่ถึงสามวิอยู่ ๆ ชะอมก็โพล่งมา
“อีกแปบได้ไหมนานทีจะได้อยู่กับเพื่อนกับพ่อ”
“กับแฟนด้วยละสิ” เสียงคนข้าง ๆ พูด
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับกิ๊บซี่” ผมเลยบอกเธอไป
“ก็ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย...”
“แล้วไปไหนมา?”
“ก็คนมันเยอะแล้วไหนจะผีอีกเลยไม่อยากอยู่อะนายจะได้ใช้เวลากับเพื่อนกับพ่อด้วยไง ฉันก็เลยถือโอกาสไปหาเจ้าที่ปรีดีด้วย” เธอบอก
“ไปทำไม?” มันชอบยัยนี่ทำไมผมจะไม่รู้
“ก็คุยกันนิดหน่อย”
“เรื่องอะไร?”
“เรื่อง...กลับบ้านแล้วจะเล่าให้ฟัง” ชะอมเฉไฉ
ทำไมวะเรื่องที่คุยกับไอ้เจ้าที่นั่นมันเป็นความลับมากหรือไงผมถึงรู้ไม่ได้อะ
“งั้นก็กลับ”
“แล้วนายไม่อยากอยู่กับเพื่อนกับพ่อแล้วเหรอ?” เอียงคอถามผม
“ไม่แล้วอยู่ไปก็ไม่ได้คุยอะไรด้วยอยู่ดีพวกนั้นมองไม่เห็นฉันสักหน่อย”
“แล้วเมื่อกี้บอกอยากอยู่” เสียงบ่น
“ตอนนี้อยากกลับแล้วไง”
“โอเค๊!กลับก็กลับบบ”
นวดแผนโคตรโบราณแอดสปา
เอี๊ยดดดด!!!
“จอดทำไมยังไม่ถึงศาลเจ้าของเธอเลยนิ?” ผมถามเมื่อเธอจอดรถหน้าร้านนวดแห่งหนึ่งชื่อก็แปลก ๆ
“ฉันอยากทำสปาอะไม่ได้ขัดผิวมานานแล้วไหน ๆ ก็ออกมาแล้วเพราะงั้นก็เอาสักดีกว่า” เธอบอกกับผมและลงจากรถไป
“เฮ้ย!!แต่ฉันไม่ทำนะ!!” ผมตามเธอลงไป
“ไม่ทำก็รอที่นี่จ๊ะ^^” ชะอมยิ้มกวนตีนก่อนจะเดินเข้าไป
“สวัสดีขอรับเจ้าแม่ชะอมทอง!!” และเมื่อประตูเปิดก็เป็นผู้ชายร่าใหญ่สองคนออกมาต้อนรับ
“สวัสดีจ๊ะไม่ได้มาตั้งนานคิดถึงไหมจ๊ะกล้วย...ก้าน” เธอพูดและเอามือลูบหน้าของพวกผู้ชาย!!!
“ชะอมทำอะไร?!” หมับ! ผมกระชากมือเธอออกมาอย่างหงุดหงิด
“ก็ทักทายไงปกติฉันมาที่นี่ก็แบบนี้แหละนายอย่างจริงจังสิ ถ้าไม่อยากทำสปาก็รอในรถเดี๋ยวฉันออกมา!” เธอบอกผม
“สวัสดีค่ะ!!!เจ้าแม่ชะอมทองงง~ไม่ได้มาตั้งนานสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ” และก็มีผู้หญิงอีกคนเดินออกมา
“ขอบคุณวันนี้ก็เหมือนเดิมนะขัดผิวทำสปา...สรุปนายจะทำด้วยไหม?” เธอหันมาหาผม
“ทำ!!” ไม่รู้หรอกว่าต้องทำอะไรบางแต่ผมไม่ให้เธออยู่กับผู้ชายพวกนั้นหรอก แม่ง!!โลกของเจ้าแม่ก็มีอะไรแบบนี้ด้วยวะเหมือนพวกเด็กเอ็นอะ!
“แค่นั้นแหละจัดไปจ๊ะแม่พลอย^^”
“ค่ะ เจ้าแม่ชะอมทอง...เด็ก ๆ พาเจ้าแม่ชะอมไปขัดผิววววววว”
ห้องสปา
ซ่าาาา~
เราเข้ามาในห้องสปาลงอ่างกลม ๆ ที่มีฟองผมกับชะอมลงคนละอ่างตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาผมคิดว่าคนนวดน่าจะเป็นผู้หญิงนั่นแหละส่วนพวกผู้ชายแค่ต้อนรับเท่านั้นไม่ได้มาทำอะไรแบบนี้
“หอมจังสดชื่นนนนนน~” เธอเอาน้ำขึ้นมาดมซึ่งมันก็ทำให้ผ่อนคลายจริง ๆ นั่นแหละ
“โลกวิญญาณมีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ?” ผมถามเธอ
“ใช่ และยังมีอะไรอีกเยอะที่นายยังไม่รู้” เธอใช้น้ำในอ่างราดตัวเองที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยผมเองก็เหมือนกัน
“แล้วทำไมเปิดอะไรแบบนี้ได้ละ?”
“ก่อนตายแม่พลอยเป็นหมอนวดและชอบการขัดผิวพอตายแล้วระหว่างรอไปตัดสินกรรมก็เลยเปิดร้านสปาให้พวกผี วิญญาณมาใช้บริการแค่นั้นเองยังมีอีกหลายอาชีพนะแต่ก็ไม่ใช้ทุกคนจะทำได้หรอกต้องมีบุญมากระดับหนึ่งเลยละถึงจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้... ” ชะอมอธิบายผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“ขออนุญาตครับ/ค่ะ” คุยไปสักพักก็มีคนเข้ามาน่าจะเป็นพนักงานนวดนั่นแหละเป็นชายสองหญิงสอง
“เชิญเลย” ชะอมบอกชายหญิงก็แยกกันผู้หญิงมาทางผม ส่วนผู้ชายไปทางชะอม
“เฮ้ย!!”
“เป็นอะไรของนายเนี่ยตกใจหมด!!” ชะอมบ่นเสียงดัง
“ก็แล้วทำไมผู้ชายไปนวดเธอเล่า?!”
“นายก็ได้ผู้หญิงไงสบาย ๆ เหอะน่ามันเป็นการเอนเตอร์เทน^^” ยังมีหน้ามายิ้มอีก
“เป็นผู้หญิงจะยอมให้ผู้ชายจับตัวแบบนั้นได้ยังไงเอามือออกเลยนะ!!” ผมชี้หน้าผู้ชายที่กำลังทาสมุนไพรที่แผ่นหลังของชะอม
“นายอย่าหัวโบราณไปหน่อยเลยได้ป่ะ นายเองก็มีผู้หญิงทำให้เหมือนกันก่อนนายจะวิญญาณจากร่างก็มีผู้หญิงตั้งหลายคน!!!ทั้งคนทั้งผีเชอะ!!!!” ชะอมสะบัดหน้าใส่ผม
“มันไม่เหมือนกัน”
“เหมือนกัน!!เพราะงั้นเด็ก ๆ ขัดเลยจ๊ะขัดตั้งแต่หัวจด...เท้าไปเลย” ชะอมเน้นและมองหน้าผม หนอยย!!ท้าทายกันใช่ไหม?!
“ชะอมอยากโดนดีใช่ไหม?” ผมถามเธอเสียงเรียบ
“ฉันไม่กลัวนายหรอกเด็ก ๆ ขัดผิวฉันแรง ๆ เลยนะ อ๊า!!แบบนั้นแหละดีมาก อื้อออ”
ซ่า!!!!ผมลุกขึ้นจากอ่างตัวเองก่อนจะไปที่อ่างของชะอมและ
หมับ!!!
ซ่า!!!!
“ว้ายย!!กรี๊ดดดดด!!!อัลมอนด์ทำบ้าอะไรเนี่ยยยย?!” ผมอุ้มเธอขึ้นมาและพลาดบ่าออกจากห้องทำสปา
“ไม่ต้องทำมันแล้ว!!!ถ้าอยากโดนขัดละก็แล้วฉันขัดให้!!!เอาให้กำพร้าหลุดออกมาเลยอยากกำแพงกับฉันดีนัก!!!!”
“กรี๊ดดด!!ปล่อยนะมันโป๊!!!!!!” ชะอมพยายามดิ้นผมก็พาเข้ามาในห้องเปลี่ยนเพื่อกลับศาลเจ้า