GODDESS 21 ผีเสาวรสอาฆาต
1535 Words
“พูดอะไรของเธอเนี่ยกิ๊บซี่?!” อัลมอนด์พูดออกมาซึ่งฉันก็มองอย่าง งง ๆ ว่าเขาจะโมโหทำไมนั่นแฟนเขานะ
“แฟนเหรอ?” ผู้ใหญ่อารีย์ทำหน้างงนิดหน่อย
“ค่ะ ยินดีที่ได้พบนะคะและขอโทษด้วยที่พึ่งมาพอดีว่ากิ๊บซี่ติดธุระเลยไม่ได้มากับมอนด์ด้วย”
“ไม่เห็นมันบอกว่ามีแฟนแล้ว?”
“เอ่อ ก่อนมาเราทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะค่ะเขาเลยไม่อยากพูดถึงกิ๊บ ไม่คิดเลยว่าการทะเลาะกันของเราจะเป็นคุยกันครั้งสุดท้าย ฮึก!!”
“มันยังไม่ได้ตายหนูไม่ต้องพูดอะไรแบบนั้นหรอก”
“ขะขอโทษค่ะ...”
แต่จะว่าไปแล้วชื่อนี้ก็คุ้น ๆ อยู่นะเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลย... ฉันนิ่งคิดนิดหน่อยไม่นานก็นึกออก
“กิ๊บซี่พูดอะไรระวังหน่อยฉันไม่ได้เป็นแฟนเธอและอีกอย่างตามมาก ๆ ระวังฉันจะเบื่อ” อ่อ ผู้หญิงที่อัลมอนด์ขู่ว่าจะเบื่อคือคนนี้เองเหรอแต่ว่าตอนนั้นเหมือนจะได้ยินอะไรแปลก ๆ ด้วยนะ
(มอนด์!!!....อย่ายุ่งกับคนของกู!!!!!!!!!!!)
“ผีอาฆาต...” ฉันเผลอพูดสิ่งที่คิดออกมา
“อะไรเหรอ?” มาลัยที่ยืนใกล้ฉันได้ยินก็เลยถามฉัน
“ไม่มีอะไรหรอกงั้นพวกเราก็ออกไปกันเถอะปล่อยให้พ่อแม่เพื่อนแฟนนนน~~เขาได้เยี่ยมกันเถอะเรามันคนนอก” ฉันบอกกับเพื่อน ๆ ก่อนจะเดินออกมาแต่ในหัวของฉันก็ยังคิดเรื่องผีอาฆาตอยู่ แต่ว่าตอนอยู่ในห้องก็ไม่เห็นมีผีเลยสักตัวหรือว่าจะโดนสกัดจับจากเจ้าที่ปรีดีนะ?
“จริงใจรู้ไหมว่าเจ้าที่ปรีดีอยู่ไหน?” ฉันถามเพื่อน
“ว้าว!!!ท่านเจ้าที่ปรีดีรู้ว่าเจ้าแม่ชะอมถามหาต้องดีใจแน่เลย~ ชะเอิงเอยยย~” ถ้าไม่มีเรื่องให้ช่วยฉันก็ไม่ถามหาอยู่แล้วละ
“แล้วรู้ไหมละ?”
“รู้สิ!!จริงใจเป็นนางรำให้เจ้าที่ปรีดีเพราะงั้นต้องสามารถรับรู้ได้อยู่แล้ววววชะเอิงเอยย~”
“มีเรื่องอะไรเหรอ?” มาลัยถามฉัน
“ไปถึงก็น่าจะรู้เองแหละไปกันเถอะจริงใจ”
“ไปกันชะเอิงเอย”
หน้าโรงพยาบาลโดนเอาว์
“กรี๊ดดดดด!!!กูจะเข้าไปข้างในปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!!”
“ข้าไม่ให้เจ้าเข้าไปเพราะงั้นอยู่ข้างนอกนี่แหละ!!!นังผีอาฆาต!!!นังผีร้าย” จริงใจพาฉันมาที่หน้าโรงพยาบาลก็พบว่าเจ้าที่ปรีดีกำลังปราบผีตัวหนึ่งอยู่
“ปล่อยกู!!!ไอ้เจ้าที่เหี้ยยยยยยยย” โห้วววววว!!!ด่าแรงนะน่ะ
“มึงสิเหี้ย!!นังผีเลว!!!มาตามติดคนเขาทำไมมาสร้างความเดือดร้อนแบบนี้ระวังจะตกนรก!!!” นี้ก็ปากไม่เบาเหมือนกันนะ
“กูไม่กลัวหรอก!!กูจะเข้าข้างใน!!!กูจะตามอีนั่นไป!!มึงจะไปยุ่งกับผัวกู!!!กรี๊ดดดดดด!!!”
“กูรำคาญ!!!!มึงเงียบดิถ้าผู้หญิงคนนั้นออกมามึงจะตามไปไหนก็ไป!!!แต่ตอนนั้นกูไม่ให้เข้า!!!!อีผี!!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!”
“เอ่อ เจ้าที่ปรีดี...” ฉันเรียกเขาเมื่อหาจังหวะในการเข้าไปได้แล้วหลังจากที่ปล่อยทั้งคู่ปะทะฝีปากกันอยู่นาน
“อ้าวววว~เจ้าแม่ชะอมทองมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมข้าไม่เห็นเลยนะ หืม?” โทนเสียงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
“นั่นคืออะไรน่ะ?” ฉันถามและมองไปทางผีผู้หญิงตัวหนึ่ง
“ผีอาฆาตมันตามผู้หญิงคนนึงที่มาโรงพยาบาลแต่ข้าสกัดเอาไว้ข้าเก่งไหม?” เจ้าที่ปรีดีถามฉัน
“แล้วเธอมากับผู้หญิงคนไหนเหรอ?” ฉันเลือกที่จะไม่ตอบและถามแทน
“เอ่อ กับผู้หญิงที่แต่งตัว...โป๊ ๆ หน่อยมากับผู้ชายสองคน” ใช่จริงด้วยสินะ
“เธอน่ะ...มากับผู้หญิงที่ชื่อกิ๊บซี่ใช่ไหม?” ฉันถามผีอาฆาตตัวนั้น
“เสือก!!!!!”
“สามหาว!!!อยากตายอีกรอบใช่ไหม?!!” เจ้าที่ปรีดีพูดกับผีอาฆาตอย่างโมโห
“ไม่เป็นไรหรอกฉันขอคุยกับผีตัวนี้หน่อย”
“กูไม่คุยกับมึง!!!”
“เธอชอบอัลมอนด์ใช่ไหม?” ฉันไม่สนใจว่าเธอจะอยากคุยกับฉันไหมแต่เลือกที่จะถามออกไปเลยและใช่ชื่อของอัลมอนด์มาเป็นเหยื่อล่อ
กึก!!
“มึง...มึงกล้าดียังไงเอ่ยชื่อของเขา!!!!ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิเอ่ยชื่อ!!!”
“ทำไมมันเป็นเทวดามาจากไหนฉันถึงจะเอ่ยชื่อไม่ได้เพราะแบบนี้ไงถึงได้เป็นผีชั่วร้ายแบบนี้!”
“หุบปาก!!มึงเป็นใครกล้ายังไงมาเอ่ยถึงผัวกู?!”
“ผัว? ผู้หญิงที่ชื่อกิ๊บซี่เธอบอกว่าตัวเองเป็นแฟนกับอัลมอนด์แนะนำกับพ่อเรียบร้อยฝากตัวเป็นลูกสะใภ้” ฉันใส่สีไปนิดหน่อยเพราะอยากรู้ว่าเธอจะพูดอะไรออกมาบ้าง
“ไม่จริง!!!!มันไม่ใช่เมียของเขา!!กูต่างหาก!!กูต่างหากที่เป็น!!อีกิ๊บซี่มันตอแหลมันแย่งอัลมอนด์!!ไป!!มันสารเลว!!อีชั่ววววววววว!!” แก้วหูฉันจะระเบิดแล้วจะแหกปากทำไมนักหนา -0-
“ว่าคนอื่นว่าเลวแต่ตัวเองกับเป็นผีชั่ว!!ผีอาฆาตคิดว่าตัวเองดีนักหรือไง?!” เจ้าที่ปรีดีบอกกับผีอาฆาต
“ฮืออออออออออออออ!!!ฮือออออ!!!” จากที่กรี๊ด ๆ โวยวายอยู่ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นร้องไห้แทน
“อ้าว!!ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลย” มาลัยบอก
“นั่นสิสงสัยจะอาการหนักนะชะเอิงเอยยยยย”
“ฮึก ๆ ฮือออ!!ทำไม ฮือออ!!ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้!ฉันเป็นเพื่อนของมันนะ!!มันกล้าหักหลังฉันได้ยังไงกิ๊บซี่ ๆ ฮึก!!” ความจริงไม่ได้แค้นอัลมอนด์แต่เป็นกิ๊บซี่นั่นแหละเธอตามติดเพราะว่าโดนหักหลังจากคนที่เรียกว่าเพื่อน
“มันเกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฉันฟังได้ไหม?” ฉันพยายามใจเย็นและถามเธอ
“ฮึก!!!เรื่องมันยาว!!!”
“เล่ามาเถอะ”
“แต่มันยาวมากเลยนะแบบว่ามาก ๆ เลย ฮึก!” พูดไปปาดน้ำตาไปด้วย
“อืมมม!!เล่ามาเถอะฉันจะรับฟังเอง”
“แล้วจะมาอยากรับฟังทำไมอะ?”
“ฉันขี้เสือกจบไหม?” ฉันบอกอย่างเหนื่อยใจถ้านี้มันไม่เกี่ยวกับอัลมอนด์ก็ไม่ได้อยากจะไปรู้เรื่องของใครหรอกเอาเวลาไปสปาดีกว่าจะว่าไปว่าฉันไม่ไปนวดตัวนานแล้วนะเนี่ย เดี๋ยวจบเรื่องนี้ไปนวดสปาผ่อนคลายหน่อยดีกว่า
“คือว่าฉันแอบคบกับอัลมอนด์เรารักกันมาก ฮึก!!เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เท่าไหร่นอกจากเพื่อนของฉันที่ชื่อกิ๊บซี่นั่นแหละแต่ฉันไม่รู้ว่ามันก็แอบชอบอัลมอนด์อยู่เหมือนกัน ฮึก!!มันอิจฉาฉันแบบลับ ๆ ก่อนจะหักหลังฉันด้วยการให้ฉันกินเสาวรสที่แพ้อย่างรุนแรง ฮือออออ!!!!สุดท้ายฉันก็ขิตตตต!!ฮืออออ”
“นั่นมันฆาตกรรมเลยนะ” มาลัยพูด
“แล้วกินทำไมในเมื่อรู้ว่าแพ้เสาวรสกลิ่นมันแรงมากนะต่อให้แอบผสมก็ยังมีกลิ่นอยู่ เอิงเอย!” อย่างที่จริงใจพูดนั่นแหละถ้ารู้ว่าแพ้จะกินทำไม?
“ฮึก!!เพราะโกหก!!ตอแหล!!!บอกว่าอัลมอนด์ฝากมาฉันเลยยอมกิน!!ฮืออออ!!!” เพราะผู้ชายแท้ ๆ
“ถ้าเป็นแฟนกันอัลมอนด์ก็ต้องรู้สิว่าเธอแพ้อะไรแล้วเขาจะเอามาให้เธอกินทำไม?” ฉันถามอย่างสงสัย
“เอ่อ อัลมอนด์ไม่รู้หรอกว่าฉันแพ้อะไร...ฉันไม่เคยบอกเขาเพราะงั้นมันก็เลยเป็นไปได้ที่เขาจะฝากเสาวรสมาให้แต่ว่าความจริงแล้วถ้าฉันกินยาแก้แพ้ละก็ฉันไม่มีวันตาย!!!แต่ว่า...แต่ว่ากิ๊บซี่มันกลับเอายาฉันไปซ่อนสุดท้ายฉันก็แพ้จนตาย ฮือออออออ”
“น่าสงสารจัง...” มาลัยพูด
“เฮ้ออ!!!เพราะงั้นก็เลยตามเกาะติดเป็นผีร้ายแบบนี้สินะ”
“ถ้ารู้แล้วก็ปล่อยให้ฉันเข้าไปข้างในได้แล้ว!!!ฉันจะไปหาอัลมอนด์!!และก็จะไปขัดขวางมันไม่ให้ยุ่งกับผัวของคนอื่น!!!!!!!!!!” ผีร้ายกลับมาคลั่งอีกครั้ง
“นี่แม่ผีเสาวรส...”
“แกเรียกใครผีเสาวรสฮะ?!” เธอตะคอกใส่ฉัน
“อย่ามาขึ้นเสียงใช่เจ้าแม่ชะอมทองนะ!!นังผีเลว!!!นังผีสาวรส!!นังผีหน้าผี!!!!!!!!!” เจ้าที่ปรีดีด่า
“กรี๊ดดดดดด!!!ไอ้เจ้าที่หน้าขาว!!ไอ้เจ้าที่โบราณ!!ไอ้แก่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“หุบปากนะ!!!ไม่งั้นข้าจะทำให้วิญญาณเจ้าแหลกสลายเป็นขี้ดินให้ข้าเอาตีนเหยียบเดิน!!นังผีเสาวรส!”
“กูไม่ได้ชื่อเสาวรส!!!”
“แล้วชื่ออะไรละ?” ฉันถามแทรกระหว่างที่ทั้งสองกำลังเถียงกันในเมื่อไม่ให้เรียกผีเสาวรสจะให้เรียกว่าอะไร
“ฉันชื่อ...ดอกฟ้า!!!!พรรธน์ชญมน ติณณภพโภคินันท์!!!!” =0=
นั่นชื่อคนเหรอ????
“นิ....ดอกทอง”
“ดอกฟ้า!!!”
“ซอรี่!!ชื่อมันคล้ายกัน...ฉันว่าเธอเลิกทำแบบนี้เถอะเพราะมันไม่ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอกต่างคนต่างอยู่ซะถ้ากิ๊บซี่ฆ่าเธอสักวันผู้หญิงคนนั้นก็จะได้รับโทษ...”
“เสือก!!!กูจะแก้แค้นด้วยมือกูเอง!!!ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ฮิ!!!!ฮิ ๆ ๆ ๆ ”
- Writer
