ระยะเพื่อน

ไม่พอใจ

กะเพรารีบปล่อยมือหนาที่สอดประสานกันไว้อยู่ทันที เธอรีบดันแผ่นหลังบางของเพื่อนจอมสอดรู้สอดเห็นของเธอให้เดินห่างออกไปโดยไม่ได้สังเกตุเลยว่าเธอกำลังทำให้อารมย์ของใครบางคนที่เพิ่งจะสงบลงเดือดขึ้นมาอีกครั้ง

"ชะ ... เชิญคุณเกรย์นั่งก่อนนะคะ"

ชายหนุ่มถอนหายใจฟึดฟัดเมื่อถูกฮันน่าผู้จัดการของกะเพราเชิญให้ไปนั่งลง เธอพยายามเอาอกใจเกรย์เพราะตลอดการทำงาน ชายหนุ่มนิ่งเงียบไม่แม้แต่จะปริปากพูดออกมา

"ดะ ... ดื่มน้ำก่อนนะคะคุณเกรย์"

" ... "

"หรืออยากให้น้องเพราปรับเปลี่ยนท่าทางตรงไหนไหมคะ บอกฮันน่าได้เลยนะคะ"

" ... "

ฮันน่าลอบมองใบหน้าคมสันของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงคนนี้เป็นระยะ สายตาของเขาจ้องมองเพียงแค่นางแบบที่ยังยืนเปลี่ยนท่าทางอยู่กับนายแบบอย่างไม่ละสายตา

"สนใจน้องเพราเหรอคะคุณเกรย์"

ชายหนุ่มหันหน้ากลับมามองฮันน่าอีกครั้ง หวังว่าเธอจะพูดอะไรไม่ให้มันไม่เข้าหูเขานะ ไม่อย่างนั่น วันนี้ที่นี่อาจจะระเบิดเป็นจุนเพราะอารมย์ที่ไม่คงที่ของเขาก็ได้

"ฮันน่าติดต่อน้องให้ได้นะคะ แต่ถ้าคุณเกรย์จะมาเล่นๆ กับน้อง อันนี้ฮันน่าไม่สนับสนุนนะคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ฮันน่าหัวเราะออกมาอย่างมีจริต เธอพูดขึ้นคล้ายกับว่าตัวเองกำลังเป็นต่อ โดยไม่ได้รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเขากับนางแบบสาวของเธอไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้ากันขนาดไหนแล้ว เกรย์บิดยิ้มร้ายก่อนเค้นเสียงหัวเราะในลำคออย่างยากจะคาดเดา และเมื่อยังไม่ได้คำตอบจากนักธุรกิจหนุ่มฮันน่าจึงเลือกที่จะเงียบแล้วหันไปสนใจกะเพราแทน

"หึ"

"น้องเพรานี่หุ่นดี๊ดีนะคะสงสัยจะออกกำลังบ่อย เอ่อ ... ฮันน่าหมายถึงออกกำลังกายบ่อยน่ะค่ะ"

มันแน่อยู่แล้วก็เธอออกกำลังกายบนเตียงกับเขาแทบจะทุกคืน เมื่อคราวที่เธอขยับโยกสะโพกอยู่บนตัวเขาเธอเซ็กซี่กว่าตอนนี้เป็นไหนๆ แต่มันน่าเจ็บใจตรงที่เขาต้องอยู่อย่างไร้ตัวตน เขาต้องอยู่อย่างคนที่ไม่รู้จักเธอ เวลาที่จะออกไปไหนมาไหนทั้งๆ ที่เขากับเธอลึกซึ้งกันขนาดไหนแล้ว มันเป็นเพราะเขาเอง เขาที่เคยโลเล

"ถ้าไม่สนใจน้อง ฮันน่าอาจจะติดต่อน้องให้กับคุณเรย์ก็น่าจะได้อยู่นะคะ คุณเรย์เพิ่งติดต่อฮันน่ามาว่าต้องการตัวน้องเพราไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้น่ะค่ะ" คำพูดของฮันน่ามันทำให้คนที่ได้ฟังเดือดดาลขึ้นเป็นไหนๆ

'อดทนไว้เกรย์ ยังไงเพราต้องเป็นของมึงคนเดียวเท่านั้น'

เขาเพียงแค่คิดในใจเท่านั้นยังไม่ได้แสดงอะไรออกไปให้มันลุกลาม แม้ในใจจะกำลังเดือดปุดๆ ราวกับน้ำร้อนที่กำลังเดือดอยู่บนกาน้ำ เกรย์นั่งมองกะเพราทำงานโดยที่เขาไม่ได้ละสายตาไปจากเธอเลยแม้แต่น้อย หัวสมองยังคงนึกภาพที่เธอสะบัดมือเขาออกอย่างไร้เยื้อใยเมื่อตอนที่เพื่อนของเธอแคลงใจ

ปึ้ง!!!

ฮันน่าสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ นักธรุรกิจหนุ่มก็ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะตรงหน้า ใบหน้าคมสันของเขาแม้จะดูหล่อเหลาแต่ก็ดูเคร่งเครียดจนน่าขนลุก เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ ราวกลับว่าหากเขาได้ยินแล้วจะหันมาบีบคอเธออย่างนั้นแหละ

ครืด~ ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของฮันน่าดังขึ้น เธอรีบหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างใบใหญ่ เธอระบายยิ้มออกมาทันทีที่เห็นชื่อที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอ

"สวัสดีค่ะคุณเรย์"

เกรย์หันควับไปทันทีที่ได้ยินชื่อของเรย์หลุดออกจากปากของฮันน่า เรย์ ทำไมเขาจะไม่รู้จักมัน มันเป็นเจ้าของสนามแข่งรถแถมยังทำธุรกิจซ่อมบำรุงยนต์ขนาดใหญ่อีกด้วย อีกอย่างรถซุปเปอร์คาร์ของเขาก็คือรถที่เรย์ซื้อเอาไปลองสนามอยู่บ่อยครั้ง และหากรถของเขาเสียหายหรือถึงคราวที่ต้องบำรุงรักษาเขาก็ต้องเอาไปซ่อมที่ธุระกิจของเรย์ เรียกได้ว่าเขาและเรย์เป็นคู่ค้าที่ไม่ค่อยลงรอยกันนักอาจจะเพราะวัยใกล้เคียงกันก็ได้

(คุณฮันน่าน้องกะเพราจะว่างเมื่อไหร่ครับ ผมจะได้คิวน้องเมื่อไหร่) ฮันน่าเอามือป้องโทรศัพท์ แล้วเอี้ยวตัวหันไปคุยด้วยน้ำเสียงที่เบาลงมาหน่อยเพราะกลัวว่าจะรบกวนเกรย์เข้า

แต่คนอย่างเกรย์น่ะเหรอที่จะยอมอยู่เฉยๆ เขาพยายามเอียงหูฟังอย่างตั้งใจแม้ว่าสายตาของเขายังจ้องมองกะเพราอยู่ก็ตาม

"น้องเพราจะว่างอีกทีก็อีกสองวันค่ะคุณเรย์มีงานอะไรให้น้องเพรารับใช้ไหมคะ"

(ผมอยากให้น้องมาเป็นพรีเซ็นเตอร์สนามแข่งรถให้ผมหน่อย ถ้าทำงานดีผมก็ว่าจะให้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ประจำเลย)

"ได้ค่ะคุณเรย์ อีกสองวันเจอกันนะคะ"

อีกสองวันอย่างนั้นเหรอ ก็ดี เกรย์ขยับนั่งตัวตรง เขายกมือเรียกเอเดนคนสนิทให้เดินมาหาก่อนป้องปากกระซิบกับลูกน้องโดยไม่ให้ฮันน่าได้ยิน

"อีกสองวัน มึงเอารถไปสนามไอ้เรย์หน่อย บอกว่ากูให้เอารถมาเทส แล้วเดี๋ยวกูตามไปทีหลัง"

"ครับบอส"

เอเดนยืนตัวตรงอยู่ข้างหลังของเกรย์ สองมือหนาประสานกันไว้ข้างหน้าด้วยความสุภาพ ดูภาพของกะเพราซึ่งเขารู้ดีอยู่แล้วว่าเธอเป็นอะไรกับบอสของเขา

"เก่งมากจ๊ะน้องเพรางานแรกก็เก๋เลยนะจ๊ะปังแน่นอน ดูซิ พี่ฮันน่าให้ทีมงานไลฟ์สดลงไอจีด้วยนะคนดูเป็นแสนๆ เลยมีแต่คนกดหัวใจให้ทั้งนั้นเลย"

การถ่ายแบบเป็นพรีเซ็นเตอร์กับรถซุปเปอร์คาร์คันหรูของเกรย์จบลงกะเพราที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัวก็ถูกฮันน่าลากมาหาเกรย์เพื่อกล่าวลาพอเป็นพิธี

"คุณเกรย์ขาถ้าวันนี้น้องเพราหรือนายแบบของฮันน่าทำอะไรให้คุณเกรย์ไม่พอใจ ฮันน่าต้องขอโทษด้วยนะคะ"

เกรย์ยังไม่ยอมพูดออกมาสักประโยคเขาเพียงแค่พยักหน้ารับเป็นมารยาทเท่านั้น แต่ดวงตาคมก็ยังจ้องมองใบหน้าหวานของกะเพราอย่างไม่บิดบัง เมื่อถูกจ้องมองนานๆ ขับกับบรรยากาศที่แสนอึดอัดและเงียบสงัดราวกับป่าช้า กะเพรากัดปากตัวเองเบาๆ อย่างใช้ความคิดเธอจะออกไปจากสถานการณ์ตรงนี้ยังไงดีละเนี่ย

"กลับบ้านเลยไหม"

หญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างเลิ่กลั่กเมื่ออยู่ๆ เกรย์ก็พูดขึ้นคนไม่รู้จักกันแต่อยู่ๆ มาถามแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยหมดหรอกไอ้บ้าเกรย์ นายจะลองดีกับฉันใช่ไหม!!

"ถามแบบนี้คงจะไม่ดีมั้งคะ" ฟองเบียร์ตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว การถามแบบนี้กับคนที่ไม่สนิทกันสำหรับเธอ เธอเรียกมันว่าไม่มีมารยาท

"เลดี้ ช่วยสุภาพหน่อยครับ" เอเดนตอบกลับไปเหมือนกันคนที่ไม่เคารพบอสของเขาก็เหมือนคนที่ต้องการจะรู้จักความตายให้เร็วขึ้น

"ไม่เป็นไรเอเดน เลดี้เขาคงไม่รู้ว่าฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับเพื่อนของเธอ"