ฉีหรานมองคนเดินจากไปก็รีบย้อนกลับไปที่ห้องโถงหลักด้านหน้า ก่อนได้ยินเสียงพูดคุยของคนด้านในดังออกมา นางจึงหยุดยืนอยู่หน้าห้องไม่รู้ว่าควรเดินเข้าไปตอนนี้ดีหรือไม่
“อาจุ้นเจ้าจำท่านลุงฉีหยงได้ด้วยหรือ”
“ข้าจำได้ ในความฝันข้ายังได้เห็นท่านลุงฉีหยง และพี่ชายน้องชายทั้งหลาย…รวมถึง…เด็กสาวผู้นั้นด้วย”
“เจ้ายังฝันอยู่หรือไม่”
“ข้าไม่ฝันแล้ว…ข้า…รู้สึกว่าความฝันไม่เป็นจริงแล้วนับแต่ที่เราออกเดินทางมา ขอบคุณท่านแม่ที่เชื่อลูก”
“แม่ย่อมต้องเชื่อเจ้าอยู่แล้ว…แม่เองก็มีความฝัน เพียงแต่เป็นความฝันที่เลวร้าย” เสียงของนางเจียงหลันเจือเสียงสะอื้นเล็กน้อย
“แม่ฝันว่าพี่สาวนางตายจากไปแล้ว โชคดีเหลือเกินที่นางยังอยู่ แม่คิดว่าจะไม่ได้เจอพี่สาวอีกต่อไปแล้ว ซ้ำนางยังทิ้งบุตรสาวไว้ให้แม่เลี้ยงใจร้ายรังแกอีกด้วย”
“พี่สาวอยากมีลูกสาวมาโดยตลอด นางต้องช้ำใจอย่างยิ่งเมื่อมองจากบนสวรรค์แล้วพบว่าบุตรสาวที
