แม้ได้เป็นฮ่องเต้ แม้มีสาวงามรายล้อม แต่เมื่อได้เจอรักแรกพบมีหรือที่จะปล่อยรักนั้นไว้ ตั้งแต่ได้สบตาครั้งแรกเมื่อฟื้นขึ้นมาหย่งหมินก็ตกหลุมรักคนที่ช่วยชีวิตทันที
“ฝ่าบาทนี่มันอะไรกันเพคะ คนที่พามาด้วยเป็นใครกัน”
“ซือซือ…เขาช่วยชีวิตข้าไว้….ข้าจะแต่งตั้งซือซือเป็นสนมเอก”
ฮองเฮาแทบไม่อยากเชื่อเมื่อได้ยิน “สนมเอก! แต่นั่นเป็นผู้ชายนะเพคะ”
“ข้ารู้”
“ฝ่าบาท”
“เจ้าออกไปได้แล้ว”
ฮองเฮาเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินออกไปทันทีด้วยความคับแค้นใจ
หย่งหมินย่นคิ้วก่อนจะลุกเดินไปนอกตำหนักและมุ่งหน้าสู่ตำหนักของซือซือที่ตนประทานให้ เมื่อเดินถึงตำหนักเห็นคนที่เพิ่งได้ออกมาจากหมู่บ้านครั้งแรกได้แต่ยืนงง เมื่อข้ารับใช้ต่างขนของเข้ามามากมาย
“ฝ่าบาทเสด็จ”
เสียงที่ขานบอกทำให้ซือซือสะดุ้งและรีบคุกเข่าทันที หย่งหมินนั้นต้องยิ้มและรีบพยุงให้ลุกยืน
“เจ้าจะคำนับข้าทำไม”
“ก็….หม่อมฉัน…เอ่อ….” ซือซือเกา
