…..กลางดึก
ข้าและหยางเฉิงลอบเข้าไปยังตำหนักฮ่องเต้ได้อย่างรวดเร็ว แม้ทหารจะตรวจตราอย่างเข้มงวดและมีทหารองครักษ์เฝ้าหลายนายแต่ว่าตอนนี้ต่างจากตอนฟ้าสว่างหูตาย่อมช้ากว่า และอีกอย่างฝีมือของแม่ทัพสูงสุดผู้นี้เก่งสมกับตำแหน่งนัก
หยางเฉิงงัดหน้าต่างจนสำเร็จแต่ว่ากลับมองไม่เห็นด้านในห้องเพราะมืดสนิท เราสองคนค่อยๆ เดินเข้าไป หากแต่จู่ๆ เทียนกลับถูกจุดขึ้นมาและนั่นทำให้เห็นคนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ท่าทางเหมือนกำลังรออยู่ก่อนแล้ว
“เจ้ามาจนได้หยางเฉิง เจ้าหักหลังข้าจริงๆ แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะมาด้วย” เขามองข้า ในดวงตานั้นมีความเศร้าใจอยู่มาก
“หยางเฉิงจัดการซะ” ข้ารีบบอกให้เขานำดาบที่เอวฟันใส่หย่งหมินแต่ว่าเจ้าตัวกลับลังเล หย่งหมินลุกเดินมา พร้อมกับนำดาบจี้คอหยางเฉิง
“ข้าให้เจ้าเลือก ว่าจะเป็นทรราชหรือว่า…..”
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนที่หยางเฉิงจะคุกเข่าและคำนับ
“กระหม่อมผิดไปแล้วขอฝ่าบาทลงโทษ
