“หมอศิลา อยู่บ้านหรือเปล่า” ชมพู่ชะเง้อคอมองขึ้นไปบนบ้านที่คุ้นตา เธอไม่กล้าถือวิสาสะขึ้นไปก่อนได้รับอนุญาต เลยได้แต่ยืนเรียกอีกฝ่ายอยู่แบบนี้
“หรือเข้าเวรนะ” หญิงสาวคาดเดากับตัวเองเบาๆ ชะเง้อมองบนบ้านที่เงียบสนิทอีกครั้ง เมื่อไม่เห็นว่าจะมีใครเดินออกมาเลยชมพู่ก็ถอดใจ แต่ในตอนที่เธอกำลังจะเดินไปที่มอเจอร์ไซค์คันเก่งที่จอดอยู่ไม่ไกลนั้น เสียงทุ้มของเจ้าของบ้านก็ดังขึ้นก่อน
“คุณชมพู่?”
“หมอ!” ชมพู่รีบหันกลับไปหาอีกฝ่าย ส่งยิ้มกว้างไปให้ด้วยความดีใจที่วันนี้มาไม่เสียเที่ยว “นึกว่าจะไม่อยู่บ้านเสียแล้ว”
“ผมอาบน้ำอยู่ครับ คุณชมพู่ขึ้นมาบนบ้านก่อน”
เมื่อได้รับคำเชื้อเชิญ ชมพู่ก็รีบก้าวขึ้นบันไดทันที บ้านไม้ของหมอศิลายังมีสภาพเหมือนกับวันที่เธอมาอาศัยนอน มันเงียบสงบ มีลมโชยผ่านตลอดเวลาจนไม่รู้สึกร้อนเลย
“ไม่คิดว่าวันนี้คุณชมพู่จะมา” หมอหนุ่มบอกอย่างเก้อๆ เพราะเขาไม่รู้ว่าวันนี้จะมีแขก เลยไม
