ฟานเดินออกมาหาเพื่อน ๆ ที่ตามมาเยี่ยมแม่ของโมที่โรงพยาบาล หลังจากเค้าได้รับโทรศัพท์จากเซน ที่โทรเข้ามาบอกว่าทุกคนมารออยู่หน้าห้องฉุกเฉินแล้ว
“โทษทีพวกมึง กูกับน้องไปคุยกับคุณหมอในห้องทำงานเค้ามา” ฟานเดินมาทักเพื่อน ๆ ที่ยืนพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่กลุ่มใหญ่
“แม่น้องล่ะ เป็นไงบ้าง แล้วได้เจอคนที่พามาส่งมั้ย” สารวัตรถามขึ้น “เจอแล้ว เค้าขอตัวกลับไปก่อน แต่ก็ขอบคุณกันไปแล้วแหละ ส่วนแม่น้องยังไม่ฟื้น หมอตรวจเลือดเบื้องต้นแล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติ พ่อกับแม่กูน่าจะกล่อมน้องอยู่ น้องอยากให้แม่ย้ายกลับไปรักษาที่เดิม น่าจะกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย” ฟานเล่าให้เพื่อนฟัง
“ยัยโมนะยัยโม บอกแล้วว่ามีอะไรก็ให้บอก นี่ก็คงจะไม่อยากรบกวนใคร” นักรบบ่นออกมา
“ครับ พี่ก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่กดดันน้องมาก พี่เองก็อยากช่วยแต่พี่ก็ไม่อยากให้น้องลำบากใจ” ฟานบอก
“จริง ๆ รักษาที่นี่ก็ดีนะ มีหมอรักษาด้านระบบประสาทเฉพาะทาง อีกอ
