หล่อนบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินกลับไป แต่แล้วก็ต้องหยุดยืนเมื่อผ่านหน้าห้องหนึ่งที่ประตูเปิดแง้มเอาไว้ หล่อนได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ดังออกมาและทำให้ต้องแอบดูที่ร่องของประตูซึ่งแง้มเอาไว้ แล้วสาวใช้ก็เห็นว่าด้านในเป็นห้องนอน มีเตียงแบบเสาสี่มุมและคุณท่านพิมานนอนหลับอยู่บนนั้น ดาวเรืองนึกในใจว่าถึงเวลาอาหารแล้วน่าจะเข้าไปปลุกคุณท่านให้ตื่นขึ้นมาเพื่อรับของว่างก่อนทานมื้อหนัก
คิดดังนั้นจึงค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปก่อนปิดบานประตูไม้ลงอย่างเบามือ แต่ก็ไมเห็นว่าเจ้าของบ้านจะลืมตาตื่น สาวใช้เดินไปหยุดข้างเตียงและจ้องมองร่างของชายวัยเกือบเจ็ดสิบอยู่ในเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวและนุ่งกางเกงแพรสีน้ำเงินนอนเหยียดยาว ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอปนด้วยเสียงกรนเบา ๆ ดาวเรืองนิ่งนึกว่าถ้าหล่อนจะปลุกพิมานตอนนี้เขาจะอารมณืเสียหรือเปล่า
แต่ขณะที่นิ่งนึกหล่อนก็จ้องมองชายเฒ่าด้วยความพินิจพิจารณา หล่อนกวาดสายตาไปทั่วร่างใหญ
