I went to bed with a heavy heart and I almost cried for goodness sake! Hindi ko lubos maisip kung bakit ganun ang aking naramdaman.
Nakakahiya!
Sa loob ng ilang araw ay hindi ako nagparamdam o nagpakita kay Jericho. Hindi na rin ako nanood ng basketball dahil natakot akong magpang-abot kami sa plaza. Iniwasan ko siya dahil iyon ang tama. Sa tingin ko kasi, kapag hindi kami magkikita palagi ay maiibsan ang pagka-crush ko sa kanya. Tuwing sumagi sa isip ko si Jericho ay awtomatikong maglalaro ako ng ML. Sa ganung paraan ay hindi ko na siya iisipin pa.
Hanggang sa dumating ang barangay day. First time ko pang maka-attend kaya maaga pa lang ay naghanda na kami ni Karla at Marian. Hindi ko na muna inisip si Jericho dahil maiinis lang ako. Pagdating namin sa plaza ay namangha ako sa makula
