8 ความลับของแม่ฝ้าย
968 Words
8
ความลับของแม่ฝ้าย
หลังจากที่ปุยนุ่นได้รู้อะไรบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนก็ทำให้เธอรู้สึกว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก
"นุ่นฉันเสร็จแล้วแกไปอาบต่อได้เลยนะ นุ่นแกได้ยินฉันมั้ย" น้ำหวานพยายามพูดเสียงดังให้ฉันสนใจแต่ฉันก็ยังไม่ตื่นจากภวังค์สักที
"นุ่นๆ ๆ แกได้ยินฉันมั้ยนุ่น" น้ำหวานก็ยังพยายามเรียกฉัน
"ฮะ ๆ อะไรนะ พอดีฉันเหนื่อยๆ น่ะแก" ฉันยังไม่อยากเล่าให้ใครฟังตอนนี้ฉันจึงต้องทำเหมือนว่าตัวเองไม่เป็นอะไรทั้งๆ ที่ในใจของฉันมันแทบจะไปต่อไม่ไหวแล้ว
" เออ ฉันก็ว่างั้นแหละแกไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวฉันเตรียมหมูกระทะให้เองโอเคมั้ย" น้ำหวานช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีเหลือเกินถ้าฉันเล่าเรื่องนี้ให้นางฟังฉันรู้ว่านางก็จะช่วยฉันเต็มที่แต่ฉันไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนเพราะฉัน
" ได้แก รบกวนด้วยนะเดี๋ยวฉันอาบน้ำก่อนนะ" ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยสุดๆ
เมื่อฉันเข้าไปในห้องน้ำสิ่งแรกที่ฉันทำไม่ใช่อาบน้ำแต่คือการร้องไห้ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เพราะฉันเหนื่อยแต่เป็นเพราะว่าฉันไปทำความสะอาดห้องแม่แล้วฉันบังเอิญไปเจอเข้ากับหลักฐานการชำระหนี้ธนาคารของแม่ซึ่งแม่ต้องใช้หนี้ก้อนใหญ่ประมาณสองล้านแต่ตอนนี้แม่ก็ยังคงใช้มันไปได้ไม่มากยังคงเหลือหนี้อีกเป็นล้านนี่สินะแม่ฉันต้องเหนื่อย ฉันถึงว่าแม่ก็ขายขนมได้พอใช้ในแต่ละเดือนแต่แม่ก็ยังคงประหยัดทั้ง ๆ ที่ฉันก็ทำงานหลังเลิกเรียนมาตั้งแต่อยู่ชั้นม.5 จนตอนนี้ฉันเข้ามหาวิทยาลัยฉันก็ว่ากำลังจะหางานพาร์ทไทม์ทำ ฉันร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจที่แม่ไม่เคยบอกฉันเลยถ้าฉันรู้แบบนี้ฉันคงไม่บ่นที่แม่ไม่ยอมซื้ออะไรให้ตนเองเลยฉันมีแต่บ่นที่แม่ประหยัดกับตัวเอง
ฉันนั่งร้องไห้ในห้องน้ำได้สักพักฉันก็คิดว่าฉันควรตั้งสติแล้วสู้เพื่อแม่คนเดียวของฉันดีกว่ามานั่งร้องไห้แบบนี้แม่ฉันเหนื่อยมามากแล้วฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว เมื่อฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเตาหมูกระทะก็พร้อมทานแล้ว กลิ่นหอมเตาถ่านลอยมาเตะจมูกฉันฝนก็ตกมารินๆ มันช่างเหมาะกับหมูกระทะหอมๆ ร้อนเสียจริงๆ
"ว้าว หอมจังเลยค่ะทุกคน" ฉันพูดพร้อมกับทำจมูกดมฟุตฟิตๆ
"มาๆ พอดีเลยลูกมาๆ แม่ย่างรอหนูกับน้ำหวานน่ะลูก" แม่เรียกฉันให้ไปกินทั้ง ๆ ที่แม่ก็เหนื่อยมากกว่าฉันอีกวันนี้แต่แม่ก็คือแม่ที่จริงฉันจะโกรธแม่แต่เมื่อฉันคิดไปคิดมาฉันควรเอาเวลาที่จะโกรธแม่มาสู้เพื่อแม่ดีกว่าฉันต้องหางานทำเพื่อเพิ่มรายได้ให้แก่เราสองแม่ลูกและฉันต้องตั้งใจเรียนให้จบให้เร็วที่สุดฉันจะได้หางานดีๆ แล้วเอาเงินมาใช้หนี้ช่วยแม่
"ค่ะแม่ น่าทานสุดๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ มาๆ น้ำหวานมากินด้วยกันแกวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเราต้องฉลองกันหน่อย" ฉันไปนั่งล้อมวงพร้อมกับแม่และน้ำหวาน
พวกเราทานกันอย่างเอร็ดอร่อยหมูสามชั้นนุ่มๆ ย่างกรอบๆ บวกผักบวกน้ำจิ้มบวกกุ้งหมึกวุ้นเส้นบวกกับสายฝนรินๆ มันช่างเข้ากันจริงๆ
" เออร์ ๆ ๆ อร่อยสุดๆ ไปเลยมื้อนี้" ฉันเรอออกมาเสียงดังเพราะฉันอิ่มมากๆ
"เสียงอะไรปุยนุ่นเป็นสาวเป็นนางเรอซะน่าเกลียดเลยนะ" แม่ตำหนิที่ฉันเรอเสียงดัง
"ก็หนูอิ่มหนิคะแม่" ฉันพูดพร้อมกับกอดและหอมแม่ไปหนึ่งที
"หนูรักแม่นะคะ จุ๊บ" ฉันจุ๊บแม่ไปหนึ่งที
" แกด้วยนะน้ำหวานขอบใจแกมากๆ นะที่มาช่วยฉัน" ฉันกอดเพื่อนรักของฉันไปหนึ่งที
" ไม่เป็นไรหรอกแกวันไหนออเดอร์เยอะเรียกหนูได้ตลอดนะคะแม่ฝ้ายแม่ก็เหมือนแม่ของหนู หนูพร้อมช่วยตลอดเลยค่ะ" น้ำหวานกอดแม่กับฉัน
"ยังไงแม่ก็ขอบคุณนะที่ช่วยแม่ทำขนมเสร็จทันส่งออเดอร์พรุ่งนี้ นี่จ๊ะค่าทำงาน" แม่ยื่นเงินให้ฉันกับน้ำหวานเป็นค่าตอบแทน
"ไม่เป็นไรค่ะแม่แค่แม่เลี้ยงหมูกระทะวันนี้ก็พอแล้วค่ะ" น้ำหวานปฏิเสธเงินที่แม่ฉันยื่นให้
" แม่คะหนูเป็นลูก หนูก็ต้องชวยแม่สิคะแม่เก็บไว้เถอะคะแค่นี้ก็อิ่มแล้วค่ะ ใช่มั้ยหวาน" ฉันกับหวานยิ้มให้แม่
" พรุ่งนี้แม่ต้องไปคุยงานที่ห้างน้ำหวานแกนอนนี่ใช่มั้ยพรุ่งนี้ไปด้วยกันมั้ยแก" ฉันชวนน้ำหวานไปเป็นเพื่อน
"อ๋อ ได้แกพอดีเลยฉันก็ต้องไปส่งของให้ลูกค้าแถวนั้นพอดี" น้ำหวานบอกฉันพร้อมกับทำมือท่าโอเคให้ฉัน
คืนนั้นฉันกับแม่กับน้ำหวานนอนคุยกันถึงเรื่องวัยเด็กของพวกเรามีแต่เรื่องตลกๆ ฉันกับน้ำหวานหัวเราะจนเหนื่อยแล้วเผลอหลับไปกับเรื่องเล่าของแม่
"เด็กพวกนี้หลับก็ไม่บอกกันสักคำเลยนะปล่อยให้แม่พูดอยู่คนเดียวอยู่ได้ตอนเด็กกับตอนโตก็เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยเด็กพวกนี้
- Writer
