ยัยตัวร้ายกับนายซุปตาร์

7 ขนมหวาน

7

ขนมหวาน

หลังจากที่มีออเดอร์ขนมมามากมายปุยนุ่นจึงจำเป็นต้องช่วยแม่ทำขนมและเธอก็ชวนน้ำหวานเพื่อนรักของเธอให้มาช่วยด้วยอีกแรง

"น้ำหวานแกมาพอดีเลยนั่งๆ แกมาช่วยฉันผสมแป้งหน่อยได้มั้ยฉันทำตั้งแต่เช้าเมื่อยมากๆ แล้วแกเอ้ยข้าวก็ยังไม่ได้กินซักคำเลยแก" ฉันหิวเลยบ่นไม่หยุด

"โอเคๆ แกไปกินข้าวก่อนไปเดี๋ยวฉันช่วยแม่ก็รอโอเคมั้ย" น้ำหวานพูดพร้อมกับยิ้มหวานๆ ให้ฉัน

"โอเค ถ้างั้นฉันไปกินข้าวก่อนนะแกกินไรมายังล่ะกินด้วยกันมั้ยถ้างั้น" ฉันชวนน้ำหวานไปกินข้าวด้วยกัน

" ไม่เป็นไรแกฉันกินมาเรียบร้อยแล้วล่ะ" น้ำหวานบอกฉันพร้อมกับมองหาแม่ฝ้าย

" แล้วแม่ฝ้ายล่ะนุ่นตั้งแต่มาฉันยังไม่เห็นเลย" น้ำหวานถามฉันอย่างสงสัย

" อ๋อแม่อยู่ในครัวโน้นกำลังทำขนมทองหยิบทองหยอดฝอยทองน่ะ" ปุยนุ่นพูดพร้อมกับพาเพื่อนเข้าไปดูแม่ทำขนมหวาน

ทองหยิบทองหยอดฝอยทองของแม่ฝ้ายไม่หวานจนเลี่ยนอร่อยกำลังพอดีเพราะแม่ฝ้ายเน้นคุณภาพทุกคำที่ลูกค้าทาน

" แม่สวัสดีค่ะ" น้ำหวานยกมือไหว้แม่ฝ้ายอย่างอ่อนน้อม

" อ้าว มาแล้วหรอน้ำหวานลูกวันนี้ยุ่งหน่อยนะขอบใจนะที่มาช่วยแม่น่ะออเดอร์ไม่รู้มาจากไหนเยอะมากเลยลูกเอ้ย" แม่ฝ้ายพูดไปทำทองหยิบไป

น้ำเชื่อมในกระทะกำลังเดือดๆ แม่ฝ้ายก็เหยาะน้ำลงไปเล็กน้อยแล้วดับเตารอจนน้ำเชื่อมนิ่งจึงหยอดไข่ลงไปเมื่อแม่ฝ้ายหยอดเต็มกระทะแล้วก็เปิดไฟรอขนมสุกเหลืองจึงนำขึ้นมาพักในน้ำเชื่อมเย็นไว้หลังจากนั้นแม่ก็ทำทองหยอดต่อการทำทองหยอดต้องรอให้น้ำเชื่อมเดือดเป็นฟองฟูเราจึงจะสามารถหยอดไข่ลงไป (น้ำชื่อมที่ใช้แม่ฝ้ายก็ใช้ต่อจากที่ทำทองหยิบนั้นแหละแต่ต้องเติมเข้าไปอีกประมาณสองร้อยสามร้อยกรัม (โอเคฉันก็รู้มาประมาณนี้แหละนะแม่สอนแล้วไม่เคยจำซักที)

"น่ากินจังเลยค่ะแม่ฝ้าย" น้ำหวานเอ่ยขึ้น (ฉันรู้แหละว่านางอยากกินเพราะน้ำหวานน่ะหวานสมชื่อแหละชอบกินอะไรหวานๆ ฮ่าๆ ๆๆ ๆ)

"น้ำหวานก็กินสิลูกนั้นไงเลือกเอาเลยจะกินอันไหนหนูเอาจานมาใส่ให้เพื่อนสิลูกปุยนุ่น" แม่บอกฉันกับน้ำหวาน

"ถ้างั้นหนูไม่เกรงใจล่ะนะคะ" น้ำหวานพูดพร้อมกับรับจานที่ฉันไปเอามาให้

"กินเยอะๆ เลยลูกกินให้อิ่มนะยังไงหนูก็ต้องทำงานช่วยแม่อยู่แล้ววันนี้" แม่พูดเป็นเชิงหยอกล้อน้ำหวาน

" ไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะเรื่องนั้นเต็มที่อยู่แล้วสำหรับแม่ของเพื่อนสุดที่รักของหนู" น้ำหวานพูดพร้อมกับหยิบทองหยิบเข้าปากไปทั้งอันตามด้วยฝอยทองไม่พอตามด้วยทองหยอดสมแล้วกับชื่อน้ำหวาน

" โอเคฉันไปกินข้าวก่อนนะหวานแกก็อย่ากินเยอะล่ะเดี๋ยวอ้วนน้าาา" ฉันพูดหยอกน้ำหวานแบบนี้ประจำเพราะน้ำหวานชอบกินของหวานแต่ก็ไม่เห็นนางอ้วนสักที

" ไม่อ้วนหรอกเพราะฉันมีของดี" น้ำหวานนางมีอาหารเสริมควบคุมน้ำหนักเป็นแบรนด์ของตัวเองนางเลยไม่อ้วนสักทีแต่ก็ดีนางก็แบ่งให้ฉันทานด้วยเป็นประจำ (ฉันนี่มันวาสนาดีสุดๆ ไปเลยว่ามั้ยทุกคน)

"จ้า ฉันรู้ว่าแกมีของดีน่ะ ระวังของเสื่อมไม่รู้ด้วยน้า ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ " ฉันกวนประสาทเพื่อนเล่นๆ

" ไปเลยไปกินข้าวได้แล้วยัยปุกปุย" น้ำหวานเวลาโกรธทีไรชอบเรียกฉันว่าปุกปุยนางบอกว่าฉันว่าเหมือนหมาดี (นี่ยัยหวานหลอกด่าฉันแน่ ๆเลย) เพิ่งจะมารู้ตัวหรอเนี่ยนางเอกของไรท์ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

หลังจากที่ทั้งน้ำหวานกับปุยนุ่นได้ทานในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วก็ต่างขะมักเขม้นช่วยแม่ทำขนมอย่างเต็มที่จนเสร็จ

"เฮ้อเสร็จซะที เหนื่อยสุดๆ พรุ่งนี้พร้อมส่ง" ฉันเอนตัวนอนอย่างหมดแรงและโล่งอกยัยน้ำหวานกับแม่ก็ไม่ต่างกันเราทั้งสามนอนเรียงรายกันอย่างหมดแรง

"ขอบใจลูกทั้งสองมากๆ นะที่ช่วยแม่ทำขนมจนเสร็จเอาอย่างนี้มั้ยแม่เลี้ยงหมูกระทะโอเคมั้ยจะได้หายเหนื่อย" แม่เห็นพวกเราเหนื่อยจึงจะเลี้ยงหมูกระทะพวกเราซึ่งนั่นก็ดีเลยฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลย

"เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ " ฉันกับยัยน้ำหวานร้องออกมอย่างดีใจสุดๆ ไปเลย

"ถ้างั้นแม่โทรสั่งไว้เลยนะชุดใหญ่ไฟระพริบๆ " แม่พูดไปก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรสั่งหมูกระทะร้านประจำของพวกเราเพราะพวกเราชอบกินหมูกระทะกันมากๆ

"ถ้างั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะหวานแกอาบมั้ยใส่ชุดฉันก็ได้นะนี่เราก็เปื้อนแป้งเปื้อนไปหมดแล้ว" ฉันชวนน้ำหวานไปอาบน้ำ

" โอเคแกจะอาบก่อนหรือให้ฉันอาบก่อน" น้ำหวานถามฉัน

"แกก่อนเลยน้ำหวานแกเป็นแขกฉันอาบทีหลังก็ได้" ฉันให้น้ำหวนอาบก่อนอย่างมีมารยาทของเจ้าของบ้าน

" แขกอะไรฉันเป็นคนไทยนะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ" ยัยน้ำหวานพูดกวนฉันแล้วหัวเราะร่วน

" จะอาบดีๆ หรืออาบด้วยเลือดฮะยัยน้ำหวาน" ฉันแกล้งวิ่งไล่นางเราสองคนหยอกล้อกันแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วแม่จึงเคยชินกับเราสองคนไปแล้วล่ะ

ระหว่างที่ฉันรอน้ำหวานอาบน้ำและตอนนั้นแม่ก็ไปตลาดฉันกะว่าจะเข้าไปทำความสะอาดเล็กๆ น้อยๆ ให้แม่เพื่อฆ่าเวลารอน้ำหวานอาบน้ำแต่สิ่งที่ฉันเข้าไปเจอทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมาก