ยัยตัวร้ายกับนายซุปตาร์

4 ขนมของแม่คือความภูมิใจของฉัน

4

ขนมของแม่คือความภูมิใจของฉัน

ฉันกับมีตังค์พยายามไปส่งขนมให้แม่ให้ทันแต่วันนี้มีอุบัติเหตุอยู่ข้างหน้าเล็กน้อยทำให้การจราจรติดขัดทำให้รถเคลื่อนไปได้แค่ทีละนิดเท่านั้นนี่ฉันก็ช้าไปแล้วเกือบชั่วโมงแล้วฉันเหลือเวลาในการไปส่งขนมให้ทันอีกแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น

“มีตังค์ลูกค้าจะด่าฉันมั้ยเนี่ยฉันจะทำยังไงเนี่ยฉันหวังว่าลูกค้าจะเข้าใจฉันนะ”

อีกด้านของลูกค้าขนม

บรรยากาศงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายของเจ้าของบ้านที่กลับมาจากต่างประเทศเป็นไปอย่างยิ่งใหญ่และอลังการซึ่งตอนนี้ของทยอยมาส่งที่งานจนเกือบหมดเหลือแค่ไม่กี่อย่างซึ่งในนั้นคือขนมของแม่ปุยนุ่น

“น้อง งานเรียบร้อยดีมั้ยขาดเหลืออะไรมั้ย” ผู้ดูแลงานสอบถามน้องที่เป็นผู้ช่วยของเธอ

“ก็เกือบจะครบแล้วค่ะเหลือขนมที่เป็นของว่างหลักของงานวันนี้ค่ะ” สาวหน้าตาน่ารักกล่าวรายงานต่อหัวหน้าของเธอ

“แล้วได้โทรตามหรือยังว่าทำไมยังไม่มาส่งนี่ก็เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วนะ”

“ค่ะ เดี๋ยวหนูติดต่อให้นะคะ”

เมื่อเวลาผ่านไปเวลาที่ลูกค้านัดก็ใกล้เข้ามาแล้วตอนนี้ปุยนุ่นก็สามารถเคลื่อนรถออกมาจากตรงนั้นได้และเธอพยายามเร่งรถให้ไปถึงเร็วที่สุดแต่รถเธอมันก็เก่าแล้วเธอก็ไปได้ไม่เร็วมากนัก

“เสียงโทรศัพท์ของแม่ฝ้ายดังขึ้น”

“ค่ะ สวัสดีค่ะ ขนมแม่ปุยฝ้ายค่ะ” แม่ปุยฝ้ายรับโทรศัพท์ปลายทาง

“ค่ะ ไม่ทราบว่ามาส่งออเดอร์ขนมที่งาน… หรือยังคะ” ปลายสายทวงถามออเดอร์

“ให้คนไปส่งแล้วนะคะตั้งแต่เมื่อเช้ายังไม่ถึงอีกหรอคะ” แม่ฝ้ายรู้สึกสงสัย

“ยังเลยค่ะ นี่ก็ใกล้เวลางานแล้วรบกวนติดตามให้ด้วยนะคะ”

“ค่ะได้ค่ะเดี๋ยวติดตามให้นะคะ สวัสดีค่ะ”

“ยัยปุยนุ่นทำไมยังไปไม่ถึงอีกเนี่ยไปเถลไถลที่ไหนอีกเนี่ยเดี๋ยวต้องจัดการสักหน่อย” พูดจบแม่ฝ้ายก็ยกมือถือมาโทรหาปุยนุ่น

“ตืด ๆ ๆ ๆ” เสียงรอสายเมื่อแม่ฝ้ายโทรหาปุยนุ่น

“ทำไมไม่รับสายนะยัยนุ่น” แม่ฝ้ายรู้สึกเป็นกังวลใจที่ลูกสาวเธอไม่รับโทรศัพท์เธอรู้ว่าลูกสาวเธอไม่เคยเถลไถลเธอรู้สึกเป็นห่วงลูกสาวตัวเล็กของเธอมากว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไรมั้ย

ภายในงานมาร์คเดินตรวจความเรียบร้อยภายในงานเพราะพี่ชายสุดที่รักของเขากำลังจะกลับมาเขาต้องดูทุกอย่างให้เรียบร้อยเพราะผู้คนที่จะมาในงานวันนี้มีทั้งนักข่าวและแขกที่มีเกียรติทั้งนั้น

“นี่ป้าทำไมถาดตรงนี้ยังไม่เอาของมาเติมล่ะ” มาร์คถามแม่บ้านที่อยู่บริเวณนั้น

“ป้าได้ยินมาว่าขนมยังไม่มาส่งเลยค่ะนี่ก็เหลือเวลาอีกไม่มากทำไมยังไม่มาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”

“โอเคครับเดี๋ยวผมติดตามให้” มาร์ครู้สึกหัวเสียที่ต้องมารออะไรที่ไม่มาตามเวลานัด

“ร้านไหนเนี่ยทำไมถึงได้มาส่งของช้าแบบนี้ทีหลังจะบอกไม่ให้สั่งมาอีกแล้วขนมร้านนี้ไม่รักษาเวลาจริงๆ นี่ก็เลยเวลานัดมามากแล้วนะ” มาร์คบ่นพึมพำอยู่คนเดียวเพราะเขาไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลาเอาเสียเลย

“อ้าวมาร์คมาอยู่ตรงนี้นี่เอง” เคลวินเอ่ยทักมาร์คและมีวินเนอร์กับแคทตี้เดินมาด้วย

“มาร์คขามาทำอะไรตรงนี้คะทำไมไม่เข้าไปในบ้านล่ะคะนี่ก็ใกล้เวลางานแล้วนะคะ” แคทตี้เอ่ยสงสัย

“ก็เนี่ยแหละใกล้เวลางานแต่ของยังมาส่งไม่ครบใช้ได้ที่ไหน” ปุยนุ่นขับรถมาจอดบริเวณหน้าบ้านของมาร์คเป็นที่เรียบร้อยนี่เธอเลทมาแล้วเกือบสามสิบนาที

“ตายๆ ฉันนี่ฉันช้าไปเกือบสามสิบนาที ว่าแต่ทำไมบ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้เนี่ย” เธอรู้สึกตื่นเต้นกับภาพตรงหน้างานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่อลังการและบ้านที่ใหญ่โต

ปุยนุ่นรีบยกของอย่างทุลักทุเลเพื่อมาส่งให้ทันเวลางานเธอรีบมากๆ จนลืมโทรตามเบอร์ที่แม่ให้มาเธอจึงเสียเวลากับการที่เธอต้องไปถามคนอีกว่าให้เอาไปไว้ตรงไหนแต่ก็โชคดีที่เธอถามถูกคนเธอไปถามผู้จัดการเกี่ยวกับงานพอดีเธอจึงไม่เสียเวลาไปมาก

“พี่คะขนมนี่ให้ไปส่งตรงไหนคะ” ปุยฝ้ายถามหญิงสาวคนหนึ่งที่ดูแล้วน่าจะรู้ว่าเธอควรเอาไปส่งตรงไหน

“ขนมร้านแม่ปุยฝ้ายใช่มั้ย” เธอถามปุยนุ่น

“ใช่ค่ะ” ปุยนุ่นที่ถือขนมพะรุงพะรังตอบเธอไปอย่างหอบๆ

“ถ้างั้นตามฉันมา”

“แต่ยังเหลือขนมอีกเยอะอยู่นะคะ”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันสั่งคนไปขนมารถเธอจอดที่ไหน”

“ที่หน้าบ้านค่ะ”

“โอเคหนูตามพี่มา ว่าแต่ทำไมมาส่งช้าจังล่ะนี่ก็งานใกล้จะเริ่มแล้วนะ”

“พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อยคะเลยทำให้มาช้า ขอโทษด้วยนะคะ” ปุยนุ่นโค้งหัวพร้อมกับเอ่ยขอโทษ

“โอเค ยังไงก็ยังพอมีเวลามาๆ รีบเลยล่ะกันเดี๋ยวแขกก็น่าจะทยอยกันมาละ” ปุยนุ่นเดินตามผู้หญิงที่เป็นผู้จัดการงานจนมาถึงที่บริเวณที่จะต้องจัดขนม มาร์คที่ตอนนี้ยืนรออย่างหน้านิ่วคิ้วขมวดว่าใครเป็นคนที่มาส่งของทำไมมาช้าจัง

“มาร์คคะเข้าบ้านกันเถอะค่ะแคทตี้ร้อนค่ะ” แคทตี้พยายามชวนมาร์คให้เข้าไปในบ้านแต่มาร์ครอที่จะดูว่าเป็นร้านไหนมาส่งช้า