THE GOOD HUSBAND (SPG)

Chapter 1

“Inay, aalis na po ako huwag po kayo mag-alala dala ko na ang aking payong.” Ang masayang wika ni Lora humalik muna ito sa pisngi nang ina bago lumabas sa kanilang bakuran. “Mag-ingat ka pagkatapos ng klase umuwi nang maaga.”

Sabi ni Aling Berta! “Opo Nay!” Maglalakad lang si Lora papunta sa paaralan kung saan ito pumapasok bilang isang first year college. Sanay na si Lora sa hirap bata pa lang siya ito na ang nakasanayan niyang buhay. Mahirap ang pamilya ni Lora kaya nag susumikap ang dalaga sa pag-aaral dahil gusto niyang matulongan ang kanyang ina. Nangako si Lora sa kanyang sarili na maiahon sa kahirapan ang pinakamamahal nitong ina. Gagawin ang lahat para masuklian ang sakrepisyong ginawa ng ina para sa kanya. Bata pa lang si Lora wala nang kinilalang ama ang sabi ng kanyang ina namatay raw sa sakit ang ama nito. Hindi lubos maisip ni Lora kung paano siya binuhay ng ina samantalang isang kasambahay lang ito sa pamilyang Smith. Magkagayon pa man proud na proud ang dalaga sa ina dahil kahit kasambahay ang nanay niya ay naitaguyod siya ng maayos. “Lora, sandali hintayin mo ako!” Tawag ni Karen sa matalik na kaibigan. “Oh, good morning Karen ikaw pala ‘yan. Aniya sabay hawak sa kamay nito. “Hay.. Ang layo na naman nang iniisip mo kanina pa kita tinatawag pero mukhang nanaginip ka na naman ng gising.” Reklamo ni Karen dito. “Ano, mag hahanap ba tayo mamaya ng trabaho sa bayan? Sige na Lora, baka suwertihin tayo ngayong araw.” Kumbinsi ni Karen sa kaibigan. “Pero Karen may klase pa tayo? Akala ko ba magtatapos muna tayo sa pag-aaral bago maghanap ng trabaho?” Aniya sabay iwas ng tingin kay Karen. “Malalagot ako kay inay kapag malaman niya ang ginagawa ko. Isa pa Karen ilang taon mo na sinasabi ‘yan pati tuloy ako nadadamay sayo.” Malungkot na saad ni Lora. “Ikaw kung ayaw mong sumama ako na lang mag-isa hindi na kita aabalahin pa, ang labo mong kausap Lora.” Naiinis na saad ni Karen. “Karen, sandali!” Mabilis hinawakan ni Lora ang kamay nito. “Akala ko ba walang iwanan nangako ka sa akin na magkasama tayong dalawa. Karen hindi na ba ta’yo mag kaibigan? Ayaw mo na ba sa akin? Sorry na Karen sasama na ako sa’yo huwag lang tayo mag-away. Basta huwag mong ipaalam kay inay na pumunta tayo ng bayan malalagot ako sa kanya.” Aniya. “Ano ka ba Lora ako ang bahala sayo.” Ngiting wika ni Karen. “Tamang-tama may maghahatid raw sa atin mamaya kaya tipid tayo sa pamasahe.“Sino? Kaibigan mo ba? Hindi ba tayo mapapahamak diyan.?” Bumuntong hininga si Lora parang may mali sa plano ni Karen pero dahil naka oo na siya wala nang atrasan ito. Si Karen ang nakababatang kaibigan ni Lorabelle katulad rin niya lumaki si Karen sa hirap bata pa lang sila magkasundo na sa lahat ng bagay. Kaya minsan mapag-kamalan silang kambal hindi rin alam ni Lora kung ba’t gustong-gusto ni Karen na mag kapareha silang dalawa. Mahal na mahal ni Lora si Karen dahil siya lang ang laging matatakbuhan ng dalaga. Anak na rin ang turing ni Aling Berta sa dalaga kaya palagi silang magkasama. Kapag walang pasok nasa bahay ni Lora ang kaibigan magkapatid ang turingan ng bawat isa. Kahit kailan hindi tinanong ni Lora sa kanyang ina ang tungkol sa buhay nila ang mahalaga sa kanya ay nakakaraos sila at makapag-aral nang libre. Napabilang sa Scholarship si Lora kaya naman parang nanalo sa lotto si Aling Berta nang malaman niya na libre ang pag-aaral ng kanyang anak. “Lora, magkita na lang tayo mamaya may exam ako ngayon kaya kailangan kung pumasok.” Ani Karen sabay halik sa pisngi ni Lora. “Sige, good luck sa’yo Karen.” Nagyakapan muna ang dalawa bago sila naghiwalay naglalakad na si Lora papunta sa kanyang room nasa bungad pa lang maingay na ang mga kaklase niya. Panay naman ang tawag nila sa pangalan ni Lora ngumiti lang ito sabay kaway sa kanila. “Hi! my cutie Lora, good morning ang cute mo talaga pakis naman kahit sa kamay lang.” Ani Rafael na kakapasok lang napa irap naman sa hangin si Lora ito na naman sila ni Rafael. Si Rafael ang masugid na manliligaw ni Lora palagi itong naka buntot sa dalaga kahit alam naman niya ayaw ni Lora sa kanya. Hindi na pinansin ng dalaga ang sinasabi ni Rafael dahil palagi naman niya ito naririnig mula sa binata. Magkaklase sila ni Rafael kaya araw-araw laging magkikita ang dalawa. Wala ka nang hahanapin kay Rafael bukod sa guwapo mayaman pa. Kahit naman mahirap si Lora hindi niya kayang tanggapin ang mga binibigay na regalo ni Rafael. Mabait naman ang binata isa lang ang pinaka-ayaw ni Lora sa kanya ang pagkamayabang nito, tahimik si Lora habang nakikinig sa Professor na nag de-discuss sa harapan nila. “Cute, may lakad ka ba mamaya? Samahan mo naman ako may pupuntahan tayo.” Bulong ni Rafael sa tainga niya. “Rafael, puwidi mamaya na tayo mag-usap sa break time baka madamay na naman ako sa galit ni sir kapag hindi ka tumigil diyan.” Inis na saad ni Lora dito. “I’m sorry my love!” Aniya sabay hawak ni Rafael sa kamay ni Lorabelle. “Please Rafael, huwag mo naman pestihin ang araw ko ngayon, ayoko ng gulo kaya tigilan mo ako. Para tumigil si Rafael sa pangungulit pumayag si Lora na mag-usap sila pagkatapos ng klase. Ito kasi ang gusto ni Rafael ang kausapin siya bawal pa magkaroon ng nobyo si Lora pinagbawalan ito ng kanyang ina. Batid ni Aling Berta kinse anyos pa si Lorabelle bata pa ito para sa pakikipag relasyon. Sa hirap ng buhay ngayon kailangan maging wais ka sa lahat l nang bagay. Walang cellphone si Lora kaya ang cellphone ni Karen ang ginagamit niya. Hindi naman mahalaga sa dalaga ang cellphone kaya naman niyang mabuhay na wala ‘yon, ngunit hindi maiwasan mainggit ni Lora sa mga kaklase niya. “Kapag nakapagtapos ako sa pag-aaral pangako bibili rin ako ng bagong cellphone.” Bulong pa ni Lora. Lalabas na sana siya ng biglang pumasok ang kanilang english teacher, napa-upo ulit siya. Nakahinga si Lora nang maluwang dahil sinabi lang pala ng kanilang guro na walang pasok ngayong hapon. Mabilis ang bawat hakbang ng dalaga, yakap niya ang kanyang libro at bag at tinungo ang gate. Malayo pa lang si Lora nakita niya agad si Karen agad naman lumapit ito at hinawakan ang kamay ni Lora. “Sabi ko sayo s’wertihin tayo ngayon tingnan mo wala tayong pasok diba?” Masayang sabi ni Karen napangiti na lang si Lora dahil sa kalokohan ng kaibigan. “Lora, smile naman d'yan bawal ang nakasimangot dahil may lakad ta’yo.” Nakatayo ang dalawa sa tabi ng gate kung saan maraming estudyante pa ang lumalabas. Napasinghap ang lahat nang kababaihan ng huminto ang isang magarang sasakyan sa tabi nila. Hindi binigyan ng pansin ni Lora ang magarang sasakyan, naka tuon ang atensyon niya sa mga babaeng nagtilian. At sabay nilang dinumog ang sasakyan agad naman hinila ni Karen ang kamay ni Lora na ikinataka ng dalaga. Mabilis umikot ang dalawa sa kabila at binuksan ang sasakyan. “Lora pasok na bilis!” Ani Karen sabay tulak niya kay Lora sa loob ng kotse kaya napa lingon ito sa kanya. “Karen, saan ba tayo pupunta? Bakit nakasakay tayo dito sa kotse?” Naiinis na tanong ni Lora. “Lora huwag ka na magtanong diba may usapan tayo?” Sa tuno ng boses ni Karen alam ni Lora na naiinis na rin ito sa kanya. “Hi cutie Lora!” Napatingin naman ang dalaga sa taong nagsasalita sa driver seat. Nagulat ito dahil si Rafael pala ang nag mamay-ari nang kotse. “Magkakilala ba kayo ni Karen?” Tanong ni Lora sa dalawa ngunit nandon ang tingin niya kay Rafael. “Ang dami mo naman tanong Lora puwidi ba tumahimik ka na lang.” Inis na hinagis ni Karen ang bag niya sa likuran dahilan para mahulog ang mga gamit ng dalaga. Natahimik si Lora hindi niya alam ang gagawin ngayon bigla siyang binundol ng kaba. Malamang kilala ni Karen si Rafael dahil mayaman ito napahawak si Lora sa kanyang sintido. Nagsisi ang dalaga kung bakit pa siya sumama kay Karen ngayon wala itong magawa kundi makiramdam sa dalawa na busy sa pag-uusap. Sa buong biyahe hindi umimik si Lora tanging si Rafael at Karen lang ang maingay. Pagdating sa bayan agad kinalabit ni Karen si Lora. “Let’s go, Rafael sa loob na tayo magkita.” Aniya! Agad inabot ni Karen ang paper bag na ibinigay ni Rafael napatingin naman si Lora sa dalawa. Biglang kinabahan si Lorabelle naiiyak siya sa posibleng mangyari sa kanya ngayon. “Inay, patawarin mo po ako!” Dalangin ni Lora na sana may taong magliligtas sa kanya. Hawak ni Karen ang nanginginig na kamay ni Lora bago sila pumasok sa isang kumikinang na building nag-salita si Karen. “Kung gusto mong maka-uwi nang ligtasvhuwag kang gumawa ng hakbang na habang buhay mong pagsisihan.” Parang ibang Karen ang nakikita ni Lora ngayon hindi ito ang kaibigan niya ibang iba sa karen na nakilala ni Lora simula pagkabata. Nang makapsok na sila agad sumakay ng elevator ang dalawa. Kahit taga bundok si Lora alam namana niya kung anong lugar ang pinasukan nila ngayon. Maraming mga minor de edad na babae ang pumapasok dito sa club. Karamihan mga student hindi tuloy malaman ni Lora kung saang floor na sila. Napasinghap si Lora nang muntik na itong matumba mabuti na lang mabilis ang kamay ng lalaking nasa likuran niya. “Rafael?” Gulat niyang sambit. “A-anong ginagawa natin dito.” Tumulo ang luha ni Lora sa takot. “Come on Lora, don’t be afraid hindi naman kita kakainin.” Sabay ngiti nito hawak ni Rafael ang baywang ni Lora at pinaupo niya ito sa kanyang tabi. “Rafael, nasaan si Karen?” Tanong nito sa nanginginig na boses. “Don’t mind your friend tayong dalawa ang magkasama kaya hayaan mo siya.” Hinila ni Rafael ang baywang niya pinakandong ito ng binata sa mahaba niyang hita. Napasinghap si Lora dahil sa pagka-bigla tatayo sana ito ng biglang sumigaw ang mga babae sa paligid. Nagulat si Lora dahil si Karen ang nasa gitna ng umiikot na ilaw nagsasayaw ito ng sexy dance. Parang naduling si Lora sa nakita hindi siya makapaniwala na ganito pala ang ginagawa ni Karen. Akala ni Lora maayos ang trabaho ni Karen ito pala ang sinasabi niyang trabaho? “Rafael, puwidi umuwi na tayo bawal dito baka mamaya makulong tayo.” Aniya Lora na tinawanan naman ni Rafael. “Your so innocent my Lora kaya gustong gusto kita e.” Nanlaki ang mata ni Lora ng dumampi ang malaking palad ni Rafael sa hita nito. Inabot ni Rafael sa kanya ang isang basong juice napatitig si Lora sa baso sabay amoy niya dito. “Rafael, hindi ako uminom, I’m sorry!” Yumuko si Lora, sabay pahid niya sa kanyang pisngi hindi mapigilan ng dalaga ang mapaiyak. Nag-alala na siya sa inay niya, sigurado si Lora sa mga oras na ito hinahanap na siya ng kanyang inay.“Lora, mag enjoy ka lang diba gusto mo ng trabaho?” Sabi pa ni Karen habang sinasayawan ang tatlong lalaking nakapalibot sa kanya. Biglang nahiya ang dalaga parang nakikita niya ang kanyang sarili kay Karen. Ang sexy ng damit ni Karen kulang na lang lalabas na ang kanyang dibdib. Hindi nakapagsalita si Lora nanatili itong tahimik habang pinagmamasdan ang mga babae na kulang na lang maghubad sa harapan ng mga kalalakihan.

“Panourin mo ang gagawin ko Lora para sa susunod na pagpunta natin dito matuto ka.”

Aniya Karen habang himas ang sariling dibdib.