Chapter 7

2047 Words

JAXON Mabilis lumipas ang tatlong linggo, naging maayos ang lahat sa akin sa trabaho. Tulad ng dati ay gabi-gabi na dumadaan ako sa pwesto ng mga pulubing kaibigan ko at dinadalhan sila ng pagkain galing sa restaurant. Mabait din ang mga amo ko dahil simula ng malaman nila ang ginagawa ko na pagtulong sa kanila ay binibigay na sa akin ang mga pagkain na 'di naubos sa maghapon. Malaking bagay ito para sa mga kaibigan ko dahil bukod sa hindi na nila kailangan na maghanap ng pagkain na kung minsan at pinupulot na lang gaya ng tinatawag ng marami na pagpag para may makain lamang ay hindi na ngayon na may malinis at maayos silang pagkain. Ilang bata rin ang hindi na matutulog ng gutom at iiyak sa gabi dahil kumain sila ng ayos. Ang kaibahan nga lang ay kailangan nila akong hintayin na mata

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD