You're mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

จะเอาพี่อีก

You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

Ep.7

แค่เพียงใจที่ร้อนรุ่มยังไม่เท่าร่างกายของฉันในตอนนี้ด้วยซ้ำ

"เอล"

เสียงเรียกทุ้มดังขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือฉันเอาไว้ แค่อีกนิดเดียวฉันก็จะถึงรถของฉันแล้ว

"ปล่อย! ฉันกำลังรีบ"

ฉันหันไปพูดกับธามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก

"ฉันไปส่งเธอนะเอล แค่ตอนนี้ให้ฉันได้ใช้เวลาอยู่กับเธอ"

เพี๊ยะ!

ฉันตบหน้าตัวเองแรงๆเมื่อต่อมแรดมันทำงานไม่รู้จักเวล่ำเวลา ฉันแทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้พุ่งเข้าไปจูบธามแทบไม่ได้ แต่ติดที่ฉันรังเกียจเขา

"เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันช่วยเธอดีกว่านะ"

"ฝีมือนายใช่ไหม"

ฉันกดเสียงต่ำเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าฝ่ามือเปียกชื้นกำหมัดแน่นเพื่อระงับสติอารมณ์

"เธอจะยอมทรมารตัวเองแบบนี้เหรอ" น้ำเสียงทุ้มแฝงความหื่นกระหายแค่มองตาก็รู้ว่าเป็นฝีมือเขา

"ไอ้เลว น่ารังเกียจ"

ฉันสบัดมือหนีอีกครั้งและใช้มืออีกข้างฟาดบนใบหน้าของธามเต็มแรงจนเขาตกใจต้องยอมปล่อยมือ

"ถ้ามึงอยากมากนะธาม นู้น!แม่หมาลูกอ่อนยังมีค่ามากกว่ามึงอีก อย่างน้อยมันก็ไม่ทำอะไรต่ำๆ"

ฉันมองธามอย่างเหยียดๆแล้วรีบหมุนตัวกลับแต่ธามยังคงวิ่งเข้ามาจับแขนฉันเอาไว้

"อย่ามาปากดี วันนี้ฉันจะทำให้เธอไม่กล้าไปเอาต่อกับใครได้อีก"

"มีแค่หัวไว้กั้นหูแบบมึงคิดว่ากูจะยอมง่ายๆเหรอ"

ฉันใช้แรงถีบเข้าตรงหน้าท้องของธามอย่างแรงด้วยรองเท้าส้นสูง4นิ้ว

แต่พอธามตั้งตัวได้มันก็ปรี่จะมาใกล้ฉันอีกครั้ง

พลั๊ก!

เสียงฝ่าเท้าประเคนหนักๆนั้นไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของพี่คีย์ที่เข้ามาถีบธามจนล้มลงไปกองกับพื้น

"มีเรื่องอะไร?" คีย์เอ่ยถามร่างบางที่ยืนจ้องเขาตาไม่กระพริบ

"เฮ้ย! ใจเย็น"

พี่คีย์ผละฉันออกเมื่อฉันกระโจนจูบเขาอย่างบ้าคลั่ง

"เอล! อย่าทำแบบนี้กับมัน"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของธามที่มองเอลจูบคีย์อย่างโมโห

"ทำไม ฉันจะเอากับเขา จะเอายันฟ้าสางเลยเอาจนมึงกระอักเลือดตายไปเลยยิ่งดี เอาจนxีช้ำแม่งไปเลย"

ฉันพูดต่ออย่างโมโหแล้วจูงมือพี่คีย์มาที่รถแต่เขากลับพาฉันมาที่รถของเขาแทน

ฉันไม่สนใจเสียงตะโกนจากธามมันหรอกให้มันดิ้นพล่านอยู่ตรงนั้นเแหละ สะใจ

"พี่คีย์~" เอลส่งเสียงเรีนกหวานมองร่างสูงด้วยสายตายั่วยวน

"ไอจะขยี้ยูให้แหลกคึ~"

ฉันกัดริมฝีปากยั่วคนตรงหน้าที่ขับรถอยู่เขามองฉันแค่แว๊บเดียวก็หันไปขับรถต่อ

"จอดดดดด!!! ไม่ไหวแล้วโว้ย..จอดเดี๋ยวนี้นะพี่คีย์"

ฉันร้องตะโกนจนพี่คีย์ต้องเลี้ยวเข้าทางเปลี่ยวแคบๆที่ไม่มีรถวิ่งไปมา

ฉันปีนไปยังที่นั่งคนขับแล้วนั่งคร่อมเขาเอาไว้

"เป็นของเอลซ่ะดีๆเถอะพี่คีย์"

"จัดให้ได้อยู่แล้ว" ร่างสูงกระตุกยิ้มพร้อมรับจูบที่เร่าร้อนจากริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่

ลิ้นเรียวเกี่ยวตวัดลิ้นหนาอย่างร้อนแรงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทุกสัมผัสที่ฝ่ามือหนาลากผ่านยิ่งทำให้ร่างบางแทบหลอมละลาย

"ถอดออกเร็วๆเลย"

ฉันสั่งพี่คีย์ให้ถอดกางเกงเขาออกอย่างร้อนใจเมื่อร่างกายฉันมันแทบจะทนไม่ไหว

ฉันเกี่ยวแพนตี้ให้แหวกข้างออกอย่างรีบร้อนก่อนจะใช้มือเรียวบางขยับแก่นกายของร่างสูงสองสามครั้งแล้วดันเข้ามาในช่องรักอย่างคับแน่นจนฉันต้องเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด

"ไอ้พี่คีย์ แม่งเจ็บชิบหายเลย"

"ทำก็ทำเอง มาโทษอะไรฉัน" ร่างสูงยิ้มตอบกวนๆแต่มือหนายังคงเค้นคลึงหน้าอกอย่างเมามันส์

"อื้อ~ ขยับหน่อย"

ฉันส่งเสียงร้องแหบพล่า ที่แก่นกายใหญ่โตนั้นคับแน่นอยู่ในช่องรักแทบจะหายใจไม่ออก

"แน่นฉิบหาย ฉันแทบจะแตกแล้ว" เสียงของร่างสูงแหบพร่าเอื้อมมือหนาไปกดสะโพกเพียวให้ขยับเพราะมันปวดหนึบไปหมดจนเขาเสียวจนแทบทนไม่ไหว

"พี่คีย์เร็วๆ แม่งลีลาอย่างนี้ทำเป็นป่าววะ"

เมื่อได้ยินคำพูดดูถูกจากร่างบางมีหรือที่เสืออย่างเขาจะยอมทน คีย์แสยะยิ้มก่อนจะกระแทกเอวสอบสวนเข้าไปอย่างแรง ย้ำเน้นทุกๆแรกกระแทกจนร่างบางต้องเกาะบ่าเขาเพื่อพยุงตัว

"อีกนิด อ๊ะ! ตรงนั้น" ร่างบางตัวสั่นคลอนไปกับแรงกระแทกจากร่างสูงเขายกขาทั้งสองข้างของร่างบางพาดกับแขนแกร่งเอาไว้แล้วเงยหน้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวาน เส้นผมที่กระเซอะกระเซิงหากแต่กลับดูเซ็กซี่เมื่ออยู่บนใบหน้าแสนสวยของเธอ

"ชอบหรือเปล่า" ร่างสูงเอ่ยกระซิบคลอเคลียของใบหูเมื่อเขาปลดปล่อยน้ำรักนั้นซะเต็มช่องรักของร่างบาง

"อื้อ~ ไม่พอเอาอีก เอลจะเอาพี่อีก"

เสียงหอบหายใจเหนื่อยของร่างบางตอบกลับมาก่อนที่เธอจะเป็นคนคุมเกมส์นี้เอง

ในเมื่อเสียซิงให้เสืออย่างเขา เหยื่ออย่างฉันก็ต้องทำให้เสือกลายเป็นแมวน้อยลุ่มหลงในตัวของฉัน