You're mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

เสือหรือหมา

You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ

Ep.9

ฉันเห็นทุกคนนิ่งเงียบไปเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นและพอดิบพอดีกับมีสายเรียกเข้ามา ฉันเลยกดรับพร้อมวิดีโอคอลส่งยิ้มหวานไปให้

" hello my darling"

ฉันพูดเสียงหวานมองหน้าตาหล่อเหลาของพ่อหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกันผ่านหน้าจอโทรศัพท์

"วันนี้ยูอารมณ์ดีอะไรมาหื้ม?"

น้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของมาคัสดังผ่านลำโพงโทรศัพท์เข้ามาถึงแม้เขาจะพูดไทยได้แต่น้ำเสียงก็ออกจะอินเตอร์หน่อยๆ

"อีเอลแกคุยกับใครอะ? หู้ย~ โคตรหล่ออ่ะบอกบุญหน่อยว่าหามาจากไหน" นาโนลุกขึ้นมาชะโงกหน้ามองหน้าจอมือถือ พร้อมทำตาโตทันทีที่ได้เห็น

"อยากจะตายแล้วใช่ไหม ถึงอยากได้บุญ" เวย์เอ่ยเสียงเรียบสีหน้าบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์

"กลับไปอยู่กับผัวนู้นไป"

ฉันไล่อีโนกลับไปมันเลยเบะปากกลับมาใส่ฉันแล้วเดินคอตกกลับไปอ้อนพี่เวย์ต่อ

"ยูไม่ได้อยู่คอนโดเหรอ"

"ใช่ไอออกมาข้างนอกนะ มีแต่เพื่อนไอและเพื่อนแฟนของนาโน ทำไมเหรอหรือยูจะบินมาหาไอ"

ฉันยิ้มหวานตอบกลับไปมาคัสเองก็ส่งยิ้มกลับมาพร้อมเอ่ยประโยคถัดไปจนใครบางคนต้องส่งสายตาเกรี้ยวกราดมายังฉัน

"ถ้าไอไป...ไอไปค้างกับยูได้ไหม"

"งั้นยูก็รีบมานะ ห้องไอว่างพร้อมต้อนรับ"

ฉันเน้นเสียงในประโยคสุดท้ายอย่างออดอ้อนแต่ดวงตาฉันกลับปรายตาไปมองร่างสูงที่ตอนนี้ทิ้งอุปกรณ์แล้วเดินหายไปหลังร้าน

"ไว้ไอจะโทรไป see you นะ bye~"

"ไอ้คีย์มันไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ กูเห็นอารมณ์ไม่ดีมาสองสามวันแล้ว" มิกค์เอ่ยขึ้นหลังจากเห็นท่าทีหัวเสียของคีย์

"สงสัยของขาดว่ะ เดี๋ยวนี้ไม่ไปตี้หญิงกับกูเลย" ต้าเอ่ยตอบแล้วมองตามหลังคีย์ไป

"เดี๋ยวเอลไปดูให้นะคะ"

ฉันไม่รอให้ใครทักท้วงก็เดินตามพี่คีย์มาหลังร้านเห็นคนตัวสูงยืนสูบบหรี่อยู่ เขาเหล่ตามามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันไปพ่นควันบุหรี่ให้ลอยฟุ้งไปในอากาศ

"อารมณ์ไม่ดีหรอคะ?"

ฉันเดินไปแย่งบุหรี่จากปากของพี่คีย์ก่อนจะทิ้งมันลงบนพื้นพร้อมขยี้ให้ดับด้วยรองเท้าคู่สวย

พี่คีย์ไม่พูดตอบเขาแค่มองฉันนิ่งๆ ฉันเลยฉีกยิ้มหวานแล้วเขย่งเท้าหอมแก้มคนตรงหน้า

"คลั่งให้เบาๆหน่อยก็ดีนะคะ เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ออกว่าเสือหรือหมากันแน่"

ฉันเอ่ยเสียงหวานพร้อมลูบไปตามกรอบหนาคมแสนหล่อเหลาที่มีสีหน้าเย็นชา สายตาที่เต็มไปด้วยความดุดันนั้นจ้องฉันอย่างโกรธเคือง

"แต่เอลว่าอย่างหลังมากกว่า"

"สนุกไหมวะ"

"พี่คิดว่าไงล่ะ"

"อย่าให้ถึงทีฉันละกัน" น้ำเสียงดุดันเอ่ยพร้อมกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนาคว้าเอวบางเอาไว้แน่นเขาจ้องมองดวงตากลมโตคู่สวยตรงหน้าแล้วเอ่ยออกมาราวเสียงกระซิบ

"รับรองสนุกไม่แพ้เธอแน่"

"เหรอคะ เอลจะรอดู"

ฉันพูดเสร็จก็ผลักร่างสูงออกเตรียมจะเดินออกไปในร้านแต่พี่คีย์กลับกระชากแขนฉันให้ไปชนกับแผงอกเขาแล้วก้มลงมาทาบทับริมฝีปากฉัน

เพี๊ยะ!

"ขอโทษนะพี่คีย์ มือเอลมันกระตุกไว พี่จะมาจูบเอลพร่ำเพรื่อแบบนี้ไม่ได้สิคะ เรื่องแบบนี้เอลต้องเป็นคนเริ่มสิ พี่แค่ตอบสนองมาก็พออย่าลืมนะ ว่าพี่เป็นของเอลไม่ใช่เจ้าของเอล"

ฉันยิ้มหวานต่างจากร่างสูงกลับขบกรามแน่นไม่แน่เขาอาจจะต่อยฉันกลับมาก็ได้ที่ฉันไปตบเขาแบบนั้นแต่ทำไงได้ แค่ตบเล่นๆโทษฐานน่าหมั่นไส้เฉยๆ

ฉันพูดจบก็หมุนตัวกลับครั้งนี้พี่คีย์ไม่รั้งแต่อย่างใดซึ่งนั้นก็ดีแล้ว

ฉันได้รับโทรศัพท์จากอีแมรี่ว่าพี่คีย์พาชะนีหน้าไหนไม่รู้มาควงแถมนัวเนียไม่เลิกอยู่ที่ผับ

ฮึ! นี่ใช่ไหมที่บอกว่าสนุกไม่แพ้ฉัน แล้วเราจะได้รู้ว่าใครสนุกกว่ากันพี่คีย์

ฉันเลือกมินิเดรสสีแดงเกาะอกสั้นกุดเผยผิวขาวเนียนมาถึงผับก็ประมาณ3ทุ่ม

ฉันสอดส่ายสายตามองหาอีแมรี่ก็เจอมันอยู่ก่อนแล้วกับอีฟรีสส่วนอีโนคงอดมาเพราะผัวหวง ถุ้ย!! (หมั่นไส้เฉยๆ)

"กว่าจะมา ป่านนี้เขาเอาถึงไหนต่อไหนไปแล้วย่ะหล่อน" แมรี่เอ่ยทันทีที่เอลนั่งลงตรงข้าม

"แกจะเอาไง นู้นแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว" ฟรีสพยักเพยิดหน้าไปทางด้านซ้ายมือโต๊ะในสุดที่บรรดาพวกพี่คีย์จะมานั่งกัน

"สงสัยต้องใช้ข้าวสารเสกอีพวกนี้มันเฮี้ยน"

ฉันหันหน้าตามไปมองยังชะนีหน้าหนาราวยางมะตอยลาดถนน ที่นั่งชูคอราวกับตัวเองเหนือกว่าใครชักอยากจะบริหารตีนขึ้นมาทันที

"ปล่อยมันไป เดี๋ยวก็รู้ไหนดอกฟ้าไหนดอกทอง"

ฉันยิ้มร้ายพร้อมรับแก้วเหล้าเข้มๆจากอีแมรี่

"ทำไมกูคบแต่กับพวกน่ากลัวๆว่ะ ตอนอีโนแม่งแทบจะไปกราบพี่เวย์ให้เป็นผัวมันตอนนี้อีเอลอีกจะเอาเขาเป็นผัวอีกคน" แมรี่ถอนหายใจอย่างปลงๆถึงการกระทำจะแบบนั้นแต่ตัวเองกลับสนุกในการจับคู่ให้เพื่อนซะอีก

"ใครบอกจะเอา กูเอาเขามาแล้วต่างหาก"

"อีเอลลลล!" ทั้งสองเรียกขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจ

"ใครได้ใครอีเอล เสือแบบพี่คีย์เนี๊ยนะอย่ามาหลอก" ฟรีสทำท่าทางไม่เชื่อที่เอลพูด

"พูดจริง ใครจะไปรู้ว่าเสือก็แค่หมา"

ฉันยิ้มกริ่มมองไปทางพี่คีย์ที่ยังคงไซร้ซอกคอชะนีผีผลักนั่นไม่เลิก

รู้จักอีเอลน้อยไปแล้วพี่คีย์ เดี๋ยวแม่จัดให้ถึงใจเลย

พอนึกอะไรดีๆได้ก็ลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะข้างๆของพวกพี่คีย์  โต๊ะนี้มีหนุ่มหล่อหลายคนฉันเลยเข้าไปทักทายโดยการถือแก้วเข้าไปชนแก้วกับเขาเพื่อทำความรู้จัก

"ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ มาคนเดียวเหงามากเลยค่ะ"

ฉันพูดเสียงหวานไม่ลืมจริตจะก้านเพิ่มความตอแหลไปอีก2เลเวลไม่ต้องเพิ่มมากเพราะปกติมีเหลือเฟืออยู่แล้ว

"ยินดีครับ มีสาวสวยมานั่งด้วยทั้งคนชื่นหัวใจดี"

"เช็คหน่อยนะคะว่าชื่นใจจริงไหม"

ฉันว่าพร้อมกับวางฝ่ามือบนอกข้างซ้ายของเขาขนาดเสียงเพลงดังขนาดนี้ฉันยังรับรู้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่เต้นแรงของเขาได้เลย

"เชื่อแล้วค่ะ คิๆ"

ฉันหัวเราะเบาๆพร้อมกับหย่อนสะโพกนั่งลงข้างคนตัวสูง

"ผมชื่อทีนะครับนั้นเพื่อนผม นนท์ ดิน เป้"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะชื่อเอลค่ะ"

ฉันยิ้มหวานพร้อมแนะนำตัวเองและไม่ลืมเงยหน้าขึ้นจ้องมองดวงตาดุดันที่มองมาที่ฉันราวกับมีดคมกริบที่จะเฉือดเฉือนฉันให้ตายตรงนี้

บอกแล้วไงพี่คีย์ให้คลั่งเบาๆหน่อยนี่แค่เริ่มเองนะเดี๋ยวเอลจะทำให้คนนิ่งๆแบบพี่ร้อนรนจนอยู่ไม่ติดเลย

อย่าให้เอลต้องร้าย เตะหมาตายก็ทำมาแล้วคราวนี้จะลองเตะเสือดูบ้าง เอาให้ตายคาอกแม่งเลย