You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ
EP.14
ปัง!
เสียงฝ่าเท้าที่ถีบประตูห้องคอนโดฉันเอาไว้อย่างแรง พร้อมเจ้าของใบหน้านิ่งที่จ้องมองมาด้วยสายตาคมกริบ
"วันนี้มาได้รุนแรงดีนะคะ"
ฉันฉีกยิ้มมองพี่คีย์ที่ขวางทางประตูอยู่
"ไปไหน?"
"ต้องรายงานด้วยเหรอ"
"ฉันถาม" คีย์ถามเสียงต่ำด้วยความไม่สบอารมณ์ที่คนตัวเล็กโยกโย้ไม่ยอมบอก
"ไม่ได้จะไปไหน จะไปหาอะไรกินหิวแล้ว"
ฉันตอบตามตรงนี่มันบ่ายโมงแล้วนะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย
"อื้ม"
พี่คีย์ขานรับแค่นั้นเขาก็เอื้อมมือมาจับมือฉันเอาไว้ แล้วปิดประตูห้องเสร็จสรรพ
ฉันได้แค่ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงๆที่วันนี้รู้สึกถึงความผิดปกติ
"มีอะไร"เมื่อความคิดที่ฉันกำลังคิดอยู่ส่งผลให้ฉันเผลอมองเสี้ยวใบหน้าคม จนอีกฝ่ายต้องเอ่ยถาม
"เปล่านี่"
"หึ!"
เสียงแค่นหัวเราะดังออกมาจากริมฝีปากหนา ทำให้ฉันต้องละสายตาจากเขา
ทำไมถึงยอมตามเขาไปเงียบๆโดยไม่แผล
