You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ
EP.17
ไม่ต้องถามว่าหลังจากที่ฉันโชว์คีย์การ์ดห้องต่อหน้าพี่คีย์อีพี่มันก็จัดการอุ้มฉันพาดบ่าออกมาทันทีราวกับเป็นนักโทษหลบหนี
แค่เพียงสแกนคีย์การ์ดเสร็จคนตัวโตก็รีบสาวเท้าเข้ามาในห้องทันทีก่อนจะวางตัวฉันลงบนโซฟาตัวยาวอย่างเขามือ
"ไม่ยอมให้ทำอยู่ฝ่ายเดียวหรอก เอลไม่ชอบให้ใครมาข่มเหง"
ฉันพลิกตัวมาขึ้นคร่อมร่างหนาแล้วจัดการถอดเสื้อหนังสีดำตัวหนาทิ้งไปข้างๆแล้วถอดเสื้อยืดสีดำของเขาทิ้งตามไปอีกที
"จะทำเอง?" คีย์เลิกคิ้วถามที่เห็นร่างบางจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด
"ใช่ ร่างกายนี้ของเอล เอลเป็นเจ้าของเอลต้องเป็นคนทำสิ เอลไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่ซื้อมาเอาให้นอนเฉยๆระบายความใคร่หรอกนะ"
ร่างบางโถมตัวลงไปจูบร่างหนาอย่างเร่าร้อนบดขยี้ริมฝีปากหนาราวกับจะตอกย้ำว่าสัมผัสนี้คือเธอเป็นเจ้าของเขาแต่เพียงผู้เดียว
มือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียน เขาปล่อยให
