My lady ผู้หญิงของป๋าดัช

Chapter 5

หลังจากที่น้ำหวานเดินออกมาจากรถเธอก็เดินตรงไปยังอาคารผู้บริหาร วันนี้ไม่มีอะไรมากมายหรอกแค่เธอไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆมันน่าเบื่อ หญิงสาวเอาของส่วนตัวไปเก็บไว้ในห้องทำงานก่อนจะเดินออกมาทักทายบรรดาอาจารย์และพนักงานคนอื่นๆ

"สวัสดีค่ะอาจารย์"

"สวัสดีค่ะคุณน้ำหวาน มาเช้าจังเลยนะคะ"

"น้ำหวานตื่นเช้าค่ะ ทำอะไรกันอยู่คะไม่มีสอนกันเหรอ"

เธอเดินเข้าไปคุยกับคนอื่นๆพร้อมกับสั่งกาแฟมาดื่มแก้ง่วง ผู้บริหารเป็นกันเองมากกับอาจารย์และพนักงานคนอื่นๆ ทำให้ทุกคนมีความสุขในการทำงานที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ อาจารย์ไอซ์หรือแฟนเก่าของน้ำหวาน เขามาสมัครงานที่มหาวิทยาลัยK-PA และมาทำงานได้เดือนกว่าแล้ว เชาเป็นคนเก่งคนหนึ่งซึ่งเธอยอมรับได้จึงรับเขาเข้ามาทำงาน ส่วนอาจารย์ไอซ์เขาจบมาจากอีกมหาวิทยาลัยหนึ่งซึ่งเรียนที่เดียวกับน้ำหวานมาก่อน เขาไม่รู้ประวัติครอบครัวของเธอเพราะไม่เคยเจอสักครั้ง และที่ตกใจมากคือตอนที่เขามาสมัครเป็นอาจารย์ที่นี่เขาได้สัมภาษณ์กับผู้บริหารของมหาวิทยาลัย และเธอคนนั้นคือน้ำหวานแฟนเก่าของเขา ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านภพธร ผู้บริหารมหาวิทยาลัยK-PA ซึ่งถือว่าเขาโง่มากที่ปล่อยของดีหลุดมือไป และการกลับมาในครั้งนี้เขาจะขอคืนดีกับเธอให้ได้เลย ถ้าตอนนั้นเขารู้ว่าเธอมีเงินมากมายเป็นถึงทายาทเจ้าของมหาวิทยาลัยไม่มีทางที่เขาจะเลิกกับเธอแน่นอน

"คุยอะไรกันอยู่ครับสนุกเชียว"

อาจารย์ไอซ์เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส เขามองน้ำหวานก่อนจะเดินมายืนอยู่เคียงข้างเธอ หญิงสาวยิ้มให้เขาแต่ก็ไม่ได้อยากสนิทสนมเหมือนเดิม เธอไม่ลืมหรอกว่าเขาทำเลวอะไรไว้บ้าง แต่เรื่องมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วเธอไม่อยากรื้อฟื้นอีก

"เรากำลังคุยกับคุณน้ำหวานเรื่องกิจกรรมของมหาวิทยาลัยอยู่ค่ะ อาจารย์ไอซ์มีอะไรเสนอท่านมั้ยคะ"

เขาหันไปมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มหวาน เธอยกกาแฟขึ้นดื่มไม่ได้รู้สึกอะไรกับสายตาที่เขามองมาเลย มันเฉยมากไร้ความรู้สึกใดซึ่งต่างจากอยู่กับดัชกร เขายังทำเธอใจเต้นมากกว่านี้เลย

"ผมแล้วแต่คุณน้ำหวานเค้านะครับ ยังไงก็ได้"

"ว่านอนสอนง่ายจริงๆเลยนะคะอาจารย์ ทำอย่างกับกลัวแฟนยังไงอย่างงั้นแหละ"

"นั่นสิคะ ว่าแต่คุณน้ำหวานกับอาจารย์ไอซ์จบที่เดียวกันมาไม่ใช่เหรอคะ น่าจะสนิทกันพอสมควร"

อาจารย์คนอื่นเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ แสดงว่าอาจารย์ไอซ์คงไปเล่าเรื่องให้คนอื่นฟังมาบ้างแน่นอน แต่เธอไม่สนใจหรอกอดีตก็คืออดีต

"เราสองคนก็สนิทกันพะ..."

"ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ค่ะ เจอกันบ้างประปรายใช่มั้ยคะอาจารย์ไอซ์"

เขาหน้าเสียทันทีที่หญิงสาวแสดงออกว่าไม่สนิทสนมกับเขาแม้แต่น้อย เขายิ้มแห้งยกกาแฟขึ้นดื่มคงต้องทำอะไรสักย่างแล้วไม่อย่างนั้นเธอไม่ให้อภัยเขาแน่นอน

ทางด้านของดัชกรเขามาประชุมที่บริษัทพร้อมกับหัวหน้าฝ่ายต่างๆ ในหัวคิดถึงแต่ใบหน้าของหญิงสาว ไม่รู้ว่าเขาโดนของหรืออย่างไรถึงได้เป็นเอามากขนาดนี้

"ท่านรองครับโครงการนี้เราจะดำเนินการต่อหรือพักไปก่อนครับ"

ผู้ช่วยของเขาเอ่ยถามเจ้านายเกี่ยวกับโครงการเรือสำราญที่กำลังเปิดในประเทศไทยปีหน้า ตอนแรกจะดำเนินการทันทีแต่ต้องพักไปเพราะเศรษฐกิจและราคาน้ำมันที่พุ่งสูงขึ้นจนน่าตกใจ

"นายครับ เหม่ออีกแล้วนะ"

อาร์ทีถอนหายใจออกมาก่อนจะสะกิดเจ้านายให้ได้สติ ตั้งแต่เจอคุณน้ำหวานเขาก็เป็นเอามากเลยนะ ชอบเหม่อทำหน้าเคลิ้มเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดและไม่สนใจใครเลยเอาแต่คิดว่าจะรับคุณน้ำหวานไปทานข้าวที่ไหน ซื้ออะไรให้เธอดี ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะกระแอมแล้วเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง

"พักไปก่อนแล้วกันรอให้ทุกอย่างลงตัวกว่านี้จะเหมาะกว่า"

"ได้ครับ แล้วรถรุ่นใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวล่ะครับท่านจะเปิดตัวประมาณช่วงไหน"

"แล้วแต่บริษัทแม่แล้วกัน แต่เตรียมงานไว้ก่อนเลยยังไงเราก็ต้องเปิดตัวรถรุ่นใหม่อยู่แล้ว ไหนฝ่ายบัญชีลองรายงานมาสิว่ายอดขายเป็นยังไงบ้าง"

เขาหันไปสนใจการประชุมตรงหน้าต่อ จะได้รีบเสร็จเร็วๆแล้วจะไปรับน้ำหวานไปทานข้าวด้วยกัน ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จสิ้นการประชุมพร้อมกับยอดขายที่เติบโตขึ้นหลายเปอร์เซ็นต์ บริษัทของเขามีหลายธุรกิจแม้กระทั่งสินเชื่อรถก็ยังมี เขารับเงินในหลายที่ไม่แปลกที่เวลาประชุมครั้งหนึ่งใช้เวลาเยอะมาก

"ผมจะไปรับน้ำหวานทานข้าวกลางวัน"

"ผมขับรถให้มั้ยครับนาย หรือว่าจะไปเอง"

อาร์ทีเอ่ยถามอย่างเช่นปกติ ถ้าเขาขี้เกียจขับเองก็จะให้ผู้ช่วยอย่างอาร์ทีไปส่ง แต่ถ้าเกิดว่าเขาต้องการความเป็นส่วนตัวก็จะไปด้วยตัวเอง

"ขับให้หน่อยขี้เกียจ"

เขาโยนกุญแจรถไปให้ผู้ช่วยให้ขับพาไปยังมหาวิทยาลัยของหญิงสาว เหตุผลหลักก็คือถ้ามีคนขับรถให้เขาก็จะได้นั่งกับน้ำหวานสองต่อสอง ดัชการหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาน้ำหวานเพื่อบอกเธอว่ากำลังจะออกไปรับ ใช้เวลาไปถึงไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็มาถึงยังปลายทาง เขาลงจากรถหน้าอาคารผู้บริหารเห็นเธอยืนคุยกับผู้ชายอยู่ก็หน้าตึงขึ้นมาทันที

"อาร์ทีผมไม่ชอบผู้ชายคนนั้น ไปจัดการให้ด้วยนะ ตักเตือนหน่อยว่าอะไรควรใกล้อะไรไม่ควรใกล้"

เขาหันไปบอกผู้ช่วยก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน น้ำหวานเห็นดัชกรเดินมาก็โบกมือลาอาจารย์เตชิตเพื่อนร่วมรุ่นที่มหาวิทยาลัยพร้อมรอยยิ้มหวาน เธอเดินมาหาชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยทักทาย

"มานานหรือยังคะ"

"ไม่ค่ะ เพิ่งมาถึงเลย"

เขาโอบเอวหญิงสาวพาเดินไปรอที่รถ ส่วนอาร์ทีไปจัดการตามที่เขาสั่งไม่นานก็เดินมาขึ้นรถแล้วพาทั้งสองคนไปร้านอาหารสุดหรูที่จองไว้

คุณอาร์ทีไปไหนมาคะ"

น้ำหวานเอ่ยถามอย่างสงสัย เขามองผ่านกระจกก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"อ่อ ไปห้องน้ำมาครับ"

"งั้นเหรอคะ"

เธอไม่สงสัยอะไรต่อหันไปมองชายตรงหน้าที่ตอนนี้เอาแต่มองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มเล่นเอาเธอขนลุกไปหมด

"อย่าทำหน้าเหมือนอยากจะกินน้ำหวานแบบนี้สิคะ น่ากลัว"

"ก็อยากกินจริงๆนี่ไม่เถียง"

เขาใช้มือเกลี่ยแก้มหญิงสาวเล่นอย่างหยอกล้อ น้ำหวานมองสบตาเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ พูดตรงจนเธอกลัวอ่ะ แต่อย่างน้อยก็รู้ความคิดของเขาว่ากำลังรู้สึกยังไงในตอนนี้ดีกว่าเจอแบบหน้ายิ้มแต่ภายในใจคิดร้าย

"ไม่ให้กินหรอก อย่าหวังเลยค่ะ"

"ไม่ให้ความหวังพี่สักนิดเหรอ"

เขาออดอ้อนเธอเสียงหวาน น้ำหวานส่ายหน้าอมยิ้มมองเขาที่ทำตัวเหมือนลูกแมวน้อย

"อย่าทำตัวน่ารักสิคะมันขัดกับบุคลิกผู้บริหารนะ"

"ก็น่ารักกับน้ำหวานคนเดียวเท่านั้นแหละ"