พระเจ้า! เสียงอื้ออึ้งในหัวสมองของโอมาน เมื่อความอลังการแหวกผ่านเยื้อใยบางๆ สิ่งมหัศจรรย์ที่ชายหนุ่มไม่คาดคิด ความคับแน่นของสาวพรหมจรรย์ที่เข้าไม่ได้คาดไว้ สัดส่วนอ่อนนุ่มโอบรัดรอบแก่นกาย ชายหนุ่มขบฟันแน่นเหงื่อไหลออกมาตรงขมับ เมื่อต้องข่มอารมณ์ของตัวเองสุดฤทธิ์ มินตรากรีดร้องเสียงแหลม ร่างกายเหมือนถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กลางร่างกายเจ็บร้าว ผิวกายสั่นกระตุกเธอเจ็บปวดแทบขาดใจเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้ามาในร่างกายตัวเอง
“ปะ ปล่อย!”
“ชูว์! อย่าดิ้นมินตรา เธอจะเจ็บ อยู่เฉยๆ ก่อน” โอมานกระซิบดุ เขากัดฟันแน่นเกร็งตัวอยู่นิ่งๆ ทั้งๆ ที่อยากจะฝังกายลึกเข้าไปอีกสักนิด
“ไม่! เอาไอ้นั่นออกไปจากตัวมิน มินเจ็บมินไม่ต้องการมัน” เธอพูดเสียงสะบัด จ้องใบหน้าคมคายไม่หลบไม่หลีก เมื่อความเจ็บปวดวิ่งชนจนความกระสันทั้งหมดจางหาย
“แน่ใจ ว่าเธอไม่ต้องการมัน” โอมานยิ้มเจ้าเล่ห์ เขากดบั้นเอวช้าๆ ให้
