เมื่อสิ่งที่ได้รับประหนึ่งน้ำทิพย์บนสรวงสวรรค์ ปลายลิ้นสากระคายกวาดความหวามไหวในอุ้งปากและส่งผ่านความกระสันซ่านให้มินตรารับเอาไว้ เขาผละออกห่างเมื่อคนใต้ร่างดูเหมือนจะหมดอากาศหายใจ ปล่อยให้เธอสูดลมหายใจอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงบดจุมพิตลงไปยังตำแหน่งเดิม ทำซ้ำๆ อยู่แบบนั้นจนมินตราตัวอ่อนระทวย เธอแทบจะหลวมละลายคาอกกว้างๆ ของชายแปลกหน้า ที่ปล้นจูบเธอแบบอุกอาจและเธอหมดวิธีหลีกหนี เมื่อปราการอันแข็งแกร่งโอบล้อมอยู่รอบตัว
“เป็นยังไง พอจะถอนคำพูดได้หรือยังหึ!” เสียงทุ้มๆ ที่ฟังลอย เพราะมินตรากำลังหัวหมุน เธอเคว้งคว้างเธอยังหาทางกลับมาบนโลกไม่ทันเมื่อถูกโยนให้ลอยอยู่กลางอากาศเพราะรสจุมพิตของผู้ชายแปลกหน้า
“ปะ ปล่อยมิน มินไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดนะ” เธอกระซิบตอบเสียงสั่นๆ พยายามรวบรวมสติที่แตกกระจัดกระจายกลับคืนมา
“ปล่อย! ปล่อยเธอ ตลกล่ะ เธอไม่จำเป็นต้องเล่นบทไร้เดียงสาหรอกคน
