Secrets are not Hidden

Chapter 1

Zey POV

Tila ang turing ko sa sarili ko ngayon ay mas naging mababa, at tila ang dumi dumi ko! Pero 'di ko naman ginusto na magkaganito ang buhay ko. Because I didn't prepare myself to this kind of karma.

Pero all this time, mga pasakit ay hindi pa ata tapos sa kakalaro sa akin, at mukhang kulang pa ang mga luha. At kulang pa ang kirot. Kaya Gustong gusto kong sumigaw! I want to feel numb. Baka kapag naging manhid ako ay di ko na mararamdaman ang pakiramdam na tila pinagpipiraso ang pagkatao ko.

Pagod na rin ako sa pakiramdam na 'di ko na kailangan mabuhay. And If only I can embrace this darkness, and if only I can escape from this hell. Dahil feeling ko pag-nagtagal pa ako sa kadilimang to ay mawawala na ako sa katinuan.

Pero nakakatawa dahil puro lang ako salita. Akala ko kasi kaya kong bumitaw na kaya ko na sumuko. Ngunit, every time I tried to let go. May tumutulak pa din sakin na kayanin ang lumaban. That I need to force myself to be brave sa di malaman na dahilan.

Pero kanina pakiramdam ko naging mahina na naman ako hindi dahil wala akong laban kundi ayaw ng katawan ko na gawin iyon tila tanggap ko ang gagawin nito. At takot na takot

Ako. I don't want the past to repeat itself dahil ayaw kong nasa malapit siya at baka masaktan ko na naman siya.

I smile bitterly remembering why I felt like I deserve this pain.

Magkano ka na lang ba ngayon?

Those words that made of daggers stabbing my heart and those eyes filled with hatred and disappointment crossed my mind. Nakakatawa dahil tila ako'y isang sadista nasasaktan pero ang saya ko pa din and i am proud because

Gone is the man who cried in front of someone like me and replace by a man who hates me.

Napapikit ako..

Rohws

I'll pay you wala na akong pakealam kung masaktan lang ako dahil sisiguraduhin kong bago tayo muli'y magkalayo ay magawa mo 'kong patawarin.

'Yon ang mahalaga na kahit

Konti ay mabawasan ang kasaLanan ko

"Zey!" Napamulat muli ako dahil narinig ko ang isang boses na nagpagising sa'kin at nakaramdam ako ng kaba. Na sa araw-araw ay nabubuhay ako sa takot. At alam ko 'di pa iyon sapat para sa taong may rason no'n.

I heard how the door made a sound na hudyat na may taong bumubukas non hindi nga ako nagkamali sa aking hinala

"Hello there my little whore."  Napakuyom ako ng kamao. He's now in front of me at hindi ko man lang alam kung saan ito kumukuha ng kapal ng mukha upang harapin ako pero isa siyang bangungot na hindi ako tinatantanan, na kahit gusto ko ng lumayo ay 'di ko magawa dahil hawak ako nito sa leeg.

"W-What do you n-need?" Nauutal na sambit ko ngunit ngumisi lamang ito at

mula sa bungad ng pinto ng kwarto ko ay nag-umpisa na itong maglakad sa aking gawi, making me fear of what would happen next

"Alam kong alam mo ang kailangan ko." I almost bite my tongue. Gustong-gusto ko itong sigawan na umalis sa harapan ko. Pero tulad dati hindi ko pa din magawa dahil sunod sunuran pa din ako. Kung bakit kasi ako na lang lagi. Kung bakit kasi wala itong ibang Maisip gawin kundi saktan ako. Hindi pa ba sapat tong nararamdaman ko?

"N-Naibigay ko na ang gusto mo. I put the m-money inside your bank account." He snap his fingers kaya napatuwid ako ng upo sa kama kahit sa loob-loob ko'y gusto ko nang lumubog at bumigay sa matinding sakit.

"Tsk, you act like you still don't know me my little niece ang tagal na kaya natin nagsasama kaya nakakatampo naman at alam mo naman kung paano magtampo si tito 'di ba?" I gritted my teeth fighting the urge to cry. Kulang pa sa kaniya ang lahat pero para sa'kin sobra na.

Itong lugar na kinalalagyan ko ay isang impyerno! I am slave na hindi makakilos sahil kontrolado ng taong to ang buhay ko.

"B-But a hundred thousand is in your account---" 'Di na ako nakatapos sa pagsasalita nang hawakan nito ng mahigpit ang aking panga na kinadaing ko.

"Kakarampot na pera lang iyon, hindi iyon sapat! Alam mo naman na wala ng natirang pera mula sa Arnolfo na iyon!" He is a demon lahat na ng masasamang bagay ay nagawa ko! Just to make him happy! Nagpakababa ako, sinira ko ang pangarap ko, at tinanggal ko ang karapatan kong maging masaya.

Pumayag na rin akong maging tila pokpok masunod lang ang luho at bisyo nito pero mukhang kulang pa ang lahat. Ano pa ba ang ibibigay ko kung wala nang dignidad na natitira sa'kin?

Kung alam lang nito kung paano ako pinapatay ng paunti-unti ng mga kasalanan at kadumihan na ginawa ko. Kulang na lang ay burahin ko ang mukha ko para mawala tong hiyang nararamdaman ko at

Pandidiri sa sarili ko.

"Pero oo nga naman. Paano mo ako mabibigyan ng malaking pera kung may kahati ako hindi ba? So why don't I kill that little bastard? Na dapat sabay na namatay sa tanga nitong ama!" Binitiwan nito ang aking panga at lumayo kaonti sa'kin habang 'di naaalis ang nakakalokong ngiti sa labi nito habang ako'y naiwang nanlalaki ang mga mata at tila nakaramdam ako ng panghihina. Lahat ay ginawa ko pero 'di ko na kakayanin kung magtagumpay ito sa plano nito ngayon.

"N-No p-parang awa mo na huwag m-mong idamay ang bata rito." mangiyak-ngiyak kong pahayag pero tumawa lang ito na nagparamdam sa'kin ng kilabot.

At saka dumukwang ito upang mailapit ang mukha nito sa aking mukha then he whisper a low but sadistic words.

"Bakit pamangkin are you still guilty for killing his father?" Humigpit ang hawak ko sa laylayan ng damit ko. Nang marinig ko ang sinabi nito making me remember na wala man lang akong lakas na lumaban.

"Hmm oo nga naman ano kaya iisipin ng bata pag-nalaman niya na ang step mother niya ay may kinalaman sa pagkamatay ng daddy niya?" Naramdaman ko ang pagdaloy ng luha sa mga mata ko. This sin ang pinakatago-tago kong lihim. I am dirty sinner and I hate myself for being one!

Lahat ay ginawa na nito upang pandirihan at halos ayawan ko na ang mabuhay pa.

Isa pa Basurang -basura na ang tingin ko sa sarili ko and I blame myself dahil hinayaan kong maging ganito ako.

"I-Ikaw ang pumatay kay Arnolfo! Ikaw rin ang nagdala sa'kin sa buhay na 'to! P-Pero nagmamakaawa ako huwag mo na galawin ang b-bata, wala siyang kinalaman s-sa mga nangyayari. A-And please tito pakawalan mo na ako. Tama na please pagod na pagod na ako. Wala na akong maibigay walang-wala na." I muttered while I felt my heart clenching kung sana magawa niya rin ako pakinggan. Kung sana pakawalan niya na ako.

Pero napangiti ako ng mapait nang maramdaman ko ang masakit at mahapdi sa kanan kong pisnge kaya napayuko ako.

He slap me and I felt the burning pain.

At naramdaman ko rin ang paghila nito sa buhok ko para pilitin na iharap ang mukha ko sa kaniya.

'N-No please.'

I cried out inside my head

Pwede na ayoko na.

"I-Iwan mo na ako tito. G-gusto ko rin naman maging masaya. Lahat ibinigay ko naman na sa'yo at ngayon lang ako humiling. So set me free. Hindi ko na rin kaya pang magpatuloy pa sa buhay na ganito naging tila desperadang bayaran! Napakasakit non dahil nandidiri ako sa sarili ko. Diring-diri! Ni hindi ko alam kung may tatanggap pa sa'kin! Nang hindi nandidiri? Isa pa Naging mamamatay tao na rin ako dahil hinayaan kita! Ni hindi kita pinigilan at Araw-araw binabagabag ako ng konsensya at sising-sisi ako! You made me hurt other people makuha mo lang ang gusto mo! You're selfish! Pero 'di pa natapos doon dahil natuto rin akong magnakaw! Ano pa ba? Sabihin mo! T-Tito please naman let's stop this tama na. Maawa k-ka naman pamangkin mo rin naman ako kaya huwag mo kong ituring na basura. Sawa na ko roon s--" Sa pangalawang pagkakataon ay sinampal ako nito ulit na tila nabingi ako sandali dahil sa lakas ng pagsampal nito.

"Wala kang karapatan na magreklamo!" Tila nanginginig ako sa gulat at sakit nagawa ko man magsalita rito ay mukhang napunta rin sa wala buti pa't tumahimik na lang ako sahil sa ganoong paraan my words will never be useless.

"And you listen w***e! Tandaan mong damay ka sa nangyari. I will drag you Zey saka hawak ko buhay mo. I raise you to be my own w***e and slave kaya gagawin mo ang lahat ng gusto ko at hinding-hindi ka makakatakas." Napahikbi ako but wince when he pull my hair too hard.

This is my life. Isang presong tila puppet na kumikilos sapamamagitan ng utos nito.

"Siguraduhin mo lang na magagawa mong ibigay ang gusto ko! Kung ayaw mong makitang walang buhay ang bastardong batang iyon!"

Ngayon masasabi kong kontrolado niya muli ako. Tulad ng parating ginagawa nito.

Wala akong magawa. Wala akong makapitan. Ganito naman lagi I am always alone kahit natatakot ay wala akong masabihan, umiiyak ngunit walang pumupunas. Kung parusa 'to sana naman malaman ko kung paano mabayaran para makaalis na ako rito

"Nagkakaintindihan ba tayo?" He ask at wala akong magawa kundi tumango.

Gusto ko man magalit sa sarili ko dahil sa pagiging mahina ay di ko magawa. Ito ako e' ako si Zey na mahina.

"Good, so Zey remember how you need to pay me." I nodded again kaya binitiwan na nito ang buhok ko at saka tila mabait na titong inayos ang buhok ko.

"Makasalanan kana Zey kaya 'di kana makakaahon and don't try to escape alam mo kung anong mangyayari pagnagkataon." I bit my lower lips at sandaling napapikit.

"Just be a good girl para walang masaktan."

Iyan ang parati kong ginagawa binibigay lahat pinapasaya ang iba. Kahit nasasaktan ay 'di nasasabi.

Pero bakit wala man lang nakakapansin? Bakit 'di man lang nila makita na sobrang sakit na.

"At bilang masunurin kang pamangkin then I expect another hundred thousand within this week. Kaya mo naman 'yon 'di ba? At kapag nagawa mo then I'll spare that bastard's life." Hinaplos nito ang buhok ko na tila isa akong aso.

"So think about it, time is running. I need money and you'll give me what I need." Pagkatapos nito iyon sabihin ay nginisihan ako nito at saka walang babalang naglakad ito paalis. Iniwan akong tulala at walang magawa.

Bumagsak ang pader at pagtitimpi ko. Lahat ng naipon na emosyon ay tuluyan ko nang nailabas

"Argh!" I screamed in agony, bakit ganito? Bakit ako pa?

Ni hindi ko na alam ang gagawin ko o kung saan ako kukuha ng pera. I already accept a dirty job. Nilunok ko ang hiya at tinanggap ang trabahong paghuhubad o bilang nude model.

Pero ano pa ba ang gagawin ko ano pa ba ang iaalay ko?

Kung pati karapatan ng puso kong magmahal ay matagal ko na rin naisuko.