ตอนที่ 2 อยากมีผัวใหม่มากเหรอ
1727 Words
ฝ่าเท้าที่เหยียบคันเร่งลงน้ำหนักมากขึ้น ทำให้ความเร็วของรถที่วิ่งอยู่บนท้องถนนเร็วขึ้นราวกับอยากจะเหาะไปจากตรงนี้ เชอร์รีลได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าเอ่ยห้าม ไม่กล้าบอกให้เขาลดความเร็วลง เวคาในตอนนี้ดูน่ากลัว
ใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งเฉยราวกับคนไร้ความรู้สึก แต่เธอรู้ดีว่าภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งนี้อารมณ์ของเขามันคงใกล้ระเบิดออกมาแล้ว
แต่ความเร็วของรถที่ไม่มีท่าทีจะเบาลงเลย ทำให้สุดท้ายเชอร์รีลต้องตัดสินใจพูดออกมา
“เว...ช้าลงหน่อยได้ไหม เชอร์กลัว” สองมือเล็กจับกระชับเข็มขัดนิรภัยเอาไว้แน่น แล้วหันไปมองหน้าเขาด้วยความอ้อนวอน
ไม่มีคำพูดใดออกจากคนตัวโต เวคายังคงจ้องไปยังถนน แต่ว่าความเร็วรถก็ลดลงตามที่เธอขอ เชอร์รีลได้แต่หันมองหน้าเขาเป็นระยะ รู้ดีว่าเวคากำลังโกรธ เขาจึงได้เลือกที่จะเงียบเพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะกับเธอ
ครู่ใหญ่รถของเวคาก็เลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดของเขา
“เว ทำไมไม่ไปส่งเชอร์ที่คอนโด”
“นอนกับผัวสักคืนไม่ได้เลยว่างั้น”
เสียงที่ดังลอดออกมาตามไรฟันนั้นเก็บความโกรธเอาไว้จนเต็มอก หากเธอปฏิเสธสักนิดหรือเว้นระยะห่างกับไอ้ผู้ชายคนนั้นสักหน่อย เขาคงไม่โกรธขนาดนี้
แต่ภาพที่เห็นตอนเปิดประตูเข้าไปในห้องวีไอพีคือ ผู้หญิงของเขากำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พูดคุยกับไอ้หนุ่มหน้าตี๋นั่นอยู่
หยามหน้ากันชัด ๆ
“เว เชอร์ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”
ประโยคที่หลุดออกมาจากปากเชอร์รีล ดูเหมือนจะทำให้เขาที่พยายามเก็บความโกรธเอาไว้ทนไม่ไหว
“รู้เรื่องอะไร เชอร์บอกเลิกเว แล้วเวต้องตกลงเหรอ ทำไม อยากมีผัวใหม่มากหรือไง”
คำพูดเสียดแทงใจทำให้เชอร์รีลได้แต่เม้มปากตัวเองแน่น สี่ปีที่คบกันมานี่คงเป็นครั้งแรกที่เวคาพูดจาหยาบคายมากที่สุดกับเธอ
“อย่ามาใช้คำพูดแบบนี้กับเชอร์นะเว” ระหว่างที่พูดก็หยิบกระเป๋าตัวเองแล้วเปิดประตูรถ “ไม่ไปส่งก็ไม่ต้องไป เชอร์กลับเองได้”
ทันทีที่ก้าวขาลงจากรถ ประตูอีกฝั่งก็ถูกเปิดออกพร้อมกับผู้ชายตัวสูงที่เดินลงมาและมาหยุดตรงหน้าเธอภายในเสี้ยววินาที
“ถ้าเวไม่ให้กลับ เชอร์ก็ไม่มีสิทธิ์กลับ” ข้อมือเล็กถูกเขาจับเอาไว้แน่น เวคาออกแรงดึงแค่นิดเดียวร่างระหงก็แทบจะลอยตามทิศทางที่เขาเดินไป
ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างเร่งรีบ แล้วเขาก็ดันร่างเล็กให้เข้ามาด้านใน
“เวจะมาทำอย่างนี้กับเชอร์ไม่ได้นะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว” ใบหน้าสวยเชิดขึ้น พยายามพูดให้เขาคิดได้ว่าระหว่างเธอกับเขามันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“ไม่ได้เป็นอะไร ไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งเอากัน”
“แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วนะเว”
“ใครเลิกกับเชอร์!” เสียงเข้มตวาด สองเท้าก้าวเข้าหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า “คิดว่าบอกเลิกแค่นั้นแล้วจะเลิกกับเวได้ง่าย ๆ เลยเหรอ ฮะ!”
เชอร์รีลก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ เมื่อตัวเธอถูกเขาไล่ต้อน แต่เวคาก็ใช้วงแขนรั้งตัวเธอให้ถลาไปแนบชิดกับเขา
“เป็นผัวเมียกันมาตั้งกี่ปี ได้กันมาตั้งแต่ มอ.ห้า คิดอยากจะเลิกก็เลิก ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอเชอร์” มันง่ายเกินไป ทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักอย่าง
“แล้วเวจะให้เชอร์ทำยังไง ในเมื่อพ่อไม่อยากให้เราคบกัน พ่อเชอร์รับไม่ได้ที่เวเป็น...”
“เวเป็นอะไร พูดมาให้จบดิ”
“ก็เป็นมาเฟียแบบนี้ไง”
‘หึ’ เวคาได้แต่หัวเราะออกมาเบา ๆ “เหตุผลแค่นี้? หรือว่าความจริงแล้ว พ่อเชอร์อยากจะเอาลูกสาวไปขายให้คนอื่นกันแน่”
“เว!” เชอร์รีลตวาดลั่นห้อง “เวไม่มีสิทธิ์จะมาว่าพ่อเชอร์แบบนี้นะ”
“ทำไม ก็เวพูดเรื่องจริง” นัยน์ตาคมนั้นแข็งกร้าว “หรือว่าจริง ๆ เชอร์เองก็อยากจะเปลี่ยนผัวใหม่ ได้กันมาสี่ปี เบื่อแล้วหรือไง”
เชอร์รีลไม่ได้เถียงอะไรกลับไปอีก เวคาในตอนนี้ไม่เหมือนคนเมื่อเช้าเลยสักนิด ทั้งที่เมื่อเช้าเขาก็ยังอ่อนโยนมากขนาดนั้นแท้ ๆ
“ไปอาบน้ำ เสื้อผ้าของใช้เชอร์ยังอยู่ที่เดิม”
“ไม่อาบ”
“อย่าดื้อได้ไหมเชอร์ หรือว่าอยากให้เวอาบให้”
ในเมื่อไม่มีทางเลือก หญิงสาวจึงทำได้เพียงเดินกระทืบเท้าเข้าไปในห้องนอนของเขา หยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูของตัวเองออกมาแล้วไปอาบน้ำ
คนตัวเล็กเข้าไปในห้องอาบน้ำ เวคาก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา ศีรษะพิงกับพนักแหงนหน้าขึ้นมองฝ้าเพดาน ‘ใจร้ายไปหรือเปล่านะ’ ที่แสดงอาการแบบนั้น อีกทั้งยังพูดจาแย่ ๆ ใส่เธออีก
ลมหายใจถูกพ่นออกมาติด ๆ กัน เขาไม่อยากทะเลาะกับเชอร์รีล มันไม่มีความสุข แต่ทำไมเธอถึงพยายามจะเลิกกันให้ได้ รักพ่อก็พอเข้าใจได้ แล้วเขาผิดอะไร
ติ๊ง...
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรอยู่เสียงข้อความโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เวคาหยิบมันขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นลูกน้องคนสนิทส่งมาก็รีบเปิดอ่านทันที
‘ธุรกิจของนายชลิตกำลังมีปัญหา ตอนนี้กำลังหาคนที่สามารถซัปพอร์ตเงินทุนหลักร้อยล้าน’
‘หึ’ เขาแค่นหัวเราะในลำคอกับตัวเองอีกครั้ง ที่คิดเอาไว้ผิดที่ไหน แต่ผู้ชายคนนั้นก็ถือศักดิ์ศรีใช่เล่น ทั้งที่รู้ว่าเขามีเงินมากมายที่จะซัปพอร์ต กลับเลือกให้ลูกสาวมาบอกเลิกแล้วไปจับคู่กับคนอื่นแทน
‘นายจับตาดูเอาไว้ก่อน ดูว่านายชลิตติดต่อกับใครบ้างแล้วรายงานฉันทันที’
เวคาส่งข้อความกลับไปหาคีลก่อนที่จะโยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนโซฟา คิดจะยกเมียเขาให้คนอื่นมันไม่ง่ายขนาดนั้น หากยังไม่ยอมหยุดก็คงต้องร้ายให้ดู ว่าคนอย่างเวคามันน่ากลัวมากแค่ไหน
ไม่นานประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดนอนเรียบร้อย
“เชอร์อยากกินอะไร เดี๋ยวเวสั่งมาให้” เขาเอ่ยถามโดยที่สายตาจับจ้องอยู่หน้าจอโทรศัพท์เพื่อเลื่อนหารายการอาหาร
“ไม่กิน ไม่หิว” เชอร์รีลตอบกลับด้วยเสียงห้วน ๆ ทำให้เวคาต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“แต่เวยังไม่ได้กินข้าวเย็น” ผู้ชายตัวโตพูดออกมาแล้วก้มหน้าลงไปเลื่อนหาเมนูอาหารต่อ “เชอร์ต้องกินเป็นเพื่อนเว”
เขาออกคำสั่งด้วยเสียงเข้ม ๆ อย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเต็มใจหรือเปล่า อิ่มหรือหิวในตอนนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวคาคงจะพูดแค่คำว่า ‘เวตามใจเชอร์’
“ถ้าไม่บอกว่าอยากกินอะไร สั่งอะไรมาก็กินด้วย แล้วก็ช่วยกินให้มันหมด เวไม่ชอบให้กินทิ้งกินขว้าง”
มันเป็นเหตุผลที่จะใช้บังคับเธอเท่านั้น ‘กินทิ้งกินขว้าง’ เมื่อก่อนเวลาที่เธอไม่รู้ว่าอยากกินอะไร เขาจะสั่งทุกอย่างที่คิดว่าคนตัวเล็กชอบกินมาให้ หากยังไม่ถูกปากก็สั่งมาใหม่เรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอสิ่งที่เธอถูกใจ
“อย่ามาบังคับกันได้ไหมเว เชอร์ไม่ชอบ”
นัยน์ตาคมตวัดมามองอีกครั้ง พาลให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ มันยังเต็มไปด้วยความเป็นห่วงแต่ดูเย็นชากว่าเก่า
“คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เลือก?” คิ้วเข้มเลิกสูงพร้อมไหวไหล่เบา ๆ “หลังจากนี้เชอร์มีหน้าที่ทำตามที่เวบอกทุกอย่าง ถ้าไม่อยากให้พ่อเดือดร้อน”
“เวจะทำอะไร อย่ายุ่งกับพ่อเชอร์นะ” เพราะคบกันมานานย่อมรู้นิสัยอีกฝ่ายดี คนอย่างเวคาไม่เคยขู่ลอย ๆ
“ทำอะไรดีล่ะ” ผู้ชายตัวโตลุกยืนเต็มความสูง สาวเท้าก้าวเข้ามาใกล้คนตรงหน้า “ได้ข่าวว่าบริษัทของนายชลิตกำลังมีปัญหา ต้องการคนมาช่วยซัปพอร์ต อืม...เวควรจะไปบอกบริษัทอื่น ๆ ว่าห้ามช่วยดีไหมนะ”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะเว!” สองมือเล็กกำเข้าหากันแน่น เขาไม่เหมือนเวคาที่เธอเคยรู้จักเลยสักนิด รู้ตัวว่าการที่บอกเลิกทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด แต่ไม่คิดว่าจะถูกตอบโต้ด้วยวิธีแบบนี้
“มากเหรอ!” มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเธอแล้วออกแรงบีบ “แล้วที่เชอร์ทำกับเวมันไม่มากไปหรือไง!”
เวคารีบสะบัดมือที่จับออกเมื่อรู้ตัวว่าเผลอทำเธอแรงเกินไป ก่อนที่ตัวเองจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากไปกว่านี้
“ถ้าอยากให้ธุรกิจของพ่อยังอยู่ ก็ช่วยทำตัวเป็นเมียที่ดีด้วยละกัน” เขาออกคำสั่งอีกครั้ง “เวไม่ได้ขอร้องนะ นี่เป็นคำสั่งที่เชอร์จะต้องทำตามเท่านั้น”
“เวไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับเชอร์”
“ไม่มี? หรือเชอร์อยากจะให้เวทบทวน ว่าสิทธิ์ความเป็นผัวมันเป็นยังไง” ระหว่างที่พูด ใบหน้าคมก็โน้มลงมาใกล้จนจมูกโด่งแทบจะชิดกับพวงแก้มเรื่อ “จะทวนท่าไหนก่อนดีนะ ท่าหมา ท่าอุ้ม หรือเข้ามุม...”
“หยุดนะเว!”
ริมฝีปากบางเม้มกันแน่นจนเป็นเส้นตรง เขาหยาบคายขนาดนี้ได้ยังไง
“เวเคยดีกับเชอร์แล้วนี่ แต่เชอร์ไม่ชอบ งั้นเวก็ขอร้ายหน่อยละกันนะ อย่างน้อย ๆ ก็จะได้ปกป้องสิทธิ์ความเป็นผัวของตัวเอง”
///////////////////////////////////////////////////////
- Writer
