Stop it! ห้ามใจไม่ให้รัก

ตอนที่1

1

Pie’ s part

May : ได้งานยัง

Pie : ยังเลย

May : ถ้าฉันไม่มีป้าตัวเองช่วยก็คงแย่เหมือนกัน แกสู้ๆ นะ เดี๋ยวฉันจะเอาเว็บหนึ่งให้ดู น่าสนใจดีเหมือนกัน

Pie : อืม ขอบคุณนะเมย์

ฉันวางมือถือตัวเองลงบนโต๊ะกินข้าวแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า หลายอาทิตย์แล้วที่ฉันเที่ยวตระเวนหางานจนทั่วแต่ยังไม่มีใครติดต่อมา เพราะฉันมันแค่เด็กเรียนไม่จบคนหนึ่งเท่านั้นทั้งที่ฉันอายุ 23 ปีแล้วแต่ฉันกลับเรียนได้ถึงปีสามแล้วต้องดรอปเรียนเอาไว้

เพราะก่อนหน้านี้พ่อของฉันป่วยเป็นโรคร้ายและท่านก็เพิ่งจะเสียไปเมื่อปีก่อน ส่วนแม่ของฉันท่านเสียไปนานแล้วตั้งแต่ฉันอายุได้หกขวบ และน้องชายของฉันก็อายุเพียงสองขวบเท่านั้น

ซึ่งก็หมายความว่าตอนนี้น้องชายของฉันอายุ 19 ปี เรียนอยู่ชั้นปีหนึ่ง และฉันคืนคนที่ต้องเสียสละตัวเองหยุดเรียนเพื่อหาเงินให้น้องได้เรียนจนจบแทน

แน่นอนว่าก่อนหน้านี้ฉันมีงานทำแล้ว เป็นงานในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ นี้แต่ก่อนหน้านี้สองเดือนดูเหมือนกิจการของร้านกำลังตกต่ำฉันถึงต้องเป็นคนที่ถูกเชิญออก เพราะพนักงานอีกคนอยู่ทำงานกับร้านมานานกว่า เขาต้องเป็นคนที่ถูกเลือกอย่างไม่มีข้อสงสัย

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนแชทดังขึ้น เป็นข้อความของเมย์เพื่อนสนิทของฉันที่เคยเรียนด้วยกันตอนอยู่มหาลัย เราสนิทกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงทุกวันนี้ถึงแม้ว่าฉันจะออกจากมหาลัยมาแล้ว ยัยนั่นยังเป็นห่วงเป็นใยฉันอยู่ตลอด

ฉันกดลิงก์ที่เมย์ส่งให้ เข้าไปในหน้าเว็บที่หน้าตาแปลกๆ ตกแต่งด้วยแสงระยิบระยับเหมือนห้างเพชร ก่อนจะเจอกับหัวข้อรับสมัครงานหลายตำแหน่ง

‘รับสมัครแม่บ้านตระกุล...รายได้ 25000 บาทต่อเดือน คุณสมบัติ ประสบการณ์การเป็นแม่บ้านไม่ต่ำกว่า 10 ปี’

‘รับสมัครคนครัวตระกูล... รายได้ 45000 บาทต่อเดือน คุณสมบัติ ต้องเคยเป็นเชฟโรงแรมระดับสี่ดาวขึ้นไปเท่านั้น’

‘รับสมัครคนขับรถ ตระกูล... รายได้ 35000 บาทต่อเดือน คุณสมบัติ มีใบขับขี่รถทุกประเภท ไม่เคยประวัติเกี่ยวกับอุบัติเหตุ ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่’

‘รับสมัครคนสวน ตระกูล... รายได้ 28000 บาทต่อเดือน คุณสมบัติ เพศชายเท่านั้น มีความรับผิดชอบ ต่อหน้าที่’

ฉันอ่านรายละเอียดทุกหัวข้ออย่างเหนื่อยใจ ทุกหัวข้อจะต้องบอกชื่อตระกูลของตัวเองที่ชื่อสกุลยาวเหยียด และคุณสมบัติของผู้สมัครแต่ละงานไม่ตรงกับคุณสมบัติของฉันเลยสักนิดเดียว

ไม่สิไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกแต่คุณสมบัติที่มันหายากแบบนี้คงจะมีแค่ไม่กี่คนที่สมัครได้ ถึงแม้จะมีเงินค่าจ้างที่เยอะพอสมควรแต่ยังน้อยไปด้วยซ้ำถ้าจะหาคนที่ดีพร้อมขนาดนั้น

ฉันกดเลื่อนไปที่หน้าต่อไปเพื่ออ่านดูเพลินๆ จนสายตาไปสะดุดกับประกาศของงานหนึ่ง

‘รับสมัครคนผลิตทายาท ตระกูล... รายได้ 2,000,000 บาท สัญญา 2 ปี คุณสมบัติไม่เป็นโรคร้ายแรง สุขภาพกายสมบูรณ์แข็งแรง หน้าตาดี รับสมัครและคัดตัวชี้แจงรายละเอียดเพิ่มเติมจนถึงวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 25XX

ฉันขมวดคิ้วแน่นแล้วกดเข้าไปดูรายละเอียดด้านใน แต่มีเพียงแผนที่บ้านหลังนั้นกับเบอร์โทรศัพท์มือถือเพื่อติดต่อ

“ทำไมยอดเงินมันถึงได้เยอะขนาดนี้” นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันสงสัย และที่น่าสงสัยมากกว่านั้นคืองานแบบนี้มันมีด้วยงั้นเหรอ แต่มันคงจะไม่ง่ายหรอกกว่าจะได้เงินก้อนนั้นมา

เงินตั้งสองล้านสามารถส่ง พีช น้องชายของฉันให้เรียนจบได้เลยอย่างสบาย และฉันอาจจะมีโอกาสได้เรียนต่อก็ได้ แต่ไม่มีรายละเอียดของงานเลยนี่สิจะเป็นเรื่องหลอกลวงหรือเปล่า

Pie: เมย์

May : แกลองหางานในนั้นดูยัง

Pie : อืม เว็บนี้เชื่อได้มั้ย

May: เชื่อได้สิ เพราะเว็บนี้ถูกเปิดให้พวกผู้ดีมีเงินและตระกูลที่มีชื่อเสียงเข้ามาลงประกาศเท่านั้น แกสนใจงานไหน

Pie : ไม่มีหรอก ฉันถามไปงั้นแหละเพราะอ่านดูแล้วมันแปลกๆ

May: อ่อ แกลองหาดูแล้วกัน คุณสมบัติบางอันก็เว่อวังไปหน่อยแต่ก็น่าสนดีเพราะเงินเยอะ

Pie : อื้ม ขอบคุณนะเมย์

ฉันออกจากแชทแล้วกดเข้าไปดูงานนั้นอีกครั้ง พอจะเข้าใจว่าเป็นงานเกี่ยวกับอะไร มันน่าสนใจแต่ถ้าใครรู้เข้าคงจะเอาไปนินทาจนหูดับ

ครืด~

เสียงสายโทรเข้าของน้องชายเพียงคนเดียวของฉันแสดงขึ้น เลยต้องละจากเว็บนั้นแล้วกดรับสาย คงจะมีเรื่องเดือดร้อนแน่

“ว่าไงพีช”

(พี่พาย ค่าเทอมต้องจ่ายสิ้นเดือนแล้วเราจะทำยังไงดี) เสียงเข้มของพีชพูดขึ้นอย่างร้อนใจ

“รอก่อนนะพีช พี่กำลังหางาน” ฉันพูดขึ้นแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

(ขอโทษนะพี่พายที่ทำให้เหนื่อย พี่จะให้พีชออกจากมหาวิทยาลัยก็ได้พีชไม่มีปัญหาหรอก เราไปช่วยกันหาเงินก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียน) น้องชายของฉันพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

“ไม่ต้อง แกเรียนไปเถอะ พี่จะต้องส่งกเรียนจบให้ได้แกจะได้มีงานดีๆ ทำไง”

(เห้อ ผมทำพาร์ทไทม์ได้เกือบเดือนแล้วนะ จะช่วยพี่หาอีกแรงผมรักพี่นะ) พีชพูดออกมาเสียงสั่นๆ น้องชายของฉันมักจะทำตัวอ่อนแอกับฉันเสมอแต่กับคนอื่นจะมองว่าเขานิ่งๆ และเย็นชามากกว่า ใครจะรู้ว่าหมอนี่คือเด็กอ่อนแอคนหนึ่งของฉัน

“พี่ก็รักแก ตั้งใจเรียนนะ”

(อื้ม)

ฉันกดวางสายจากพีชแล้วกลับมาดูหน้าเว็บนั้นอีกรอบ ถึงงานนี้มันจะแปลกๆ แต่ฉันควรจะสนใจชีวิตของตัวเองและน้องมากกว่าคำนินทาของคนอื่นใช่มั้ย

คิดได้ดังนั้นฉันจึงเก็บรูปแผนที่บ้านหลังนั้นเอาไว้ในมือถือ พร้อมกับเบอร์ของคนประกาศ ตอนนี้ฉันก็เหมือนกับคนอื่นใครได้เห็นยอดเงินที่มันสามารถเลี้ยงชีวิตของเราได้ก็คงจะไม่สนอย่างอื่น แต่ก็ใช่ว่าถ้ามันเลวร้ายฉันจะทำหรอก ลองเข้าไปฟังรายละเอียดดูก็ใช่ว่าจะเสียหาย

ผลิตทายาทงั้นเหรอ...คนแบบไหนกันที่กล้ารับสมัครงานแบบนี้ ฉันอยากรู้จริงๆ