11
“...” ความเงียบของเขาทำให้ฉันกังวลใจ แต่สุดท้ายเขาก็ขยับตัวลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่แล้วเดินออกไปจากห้องโดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
และฉันเองก็ยังคงเหมือนเดิม หลังจากที่เขาออกไปฉันก็ร้องไห้ออกมาจนเผลอหลับไปตอนไหนยังไม่รู้ตัว
เช้าวันต่อมา
“เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ยหนูพาย” คุณปู่ถามขึ้นระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกันอยู่
“...ค่ะ” ฉันตอบแล้วยิ้มบางๆ ให้ท่าน
หรือท่านจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นมาหาฉันเมื่อคืน
“มันมาหาสินะ ไอ้เด็กไม่รู้จักโตนั่น” ปู่พูดขึ้นแล้วมองหน้าฉันก่อนจะเลื่อนมามองที่ต้นคอ แล้วก้มหน้ากินข้าวต่อเหมือนไม่สนใจ
แต่เชื่อเถอะท่านต้องสนใจแน่ๆ เพราะที่คอของฉันมีรอยแดงจากการกระทำของหมอนั่นเมื่อคืน
“คือ...”
“ปู่จะสั่งห้ามมันขั้นเด็ดขาด ไอ้ฟอซ์กมันเกินไปจริงๆ” ท่านพูดขึ้นอย่างจริงจังแล้ววางช้อนลง จนฉันเองยังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“...”
“ช่วงนี้ปู่ให้หนูกลับบ้านได้นะ จะไ
