"หา! พี่ยูตะไปตั้งสี่อาทิตย์เลยเหรอ แง~ผมเหงาแย่เลย อยากไปด้วยง่า"
โยเฮออกอาการงอแงเหมือนเด็ก เมื่อว่าพี่ชายจะไม่อยู่บ้านเกือบเดือน
ภายใต้กฎเหล็กของค่ายเก็บตัว ห้ามให้คนที่บ้านแวะไปเยี่ยมในช่วงสองอาทิตย์แรก ทั้งนี้เพื่อเป็นการฝึกความอดทนต่อความกดดันและฝึกให้รู้จักเป็นกำลังใจซึ่งกันและกันในหมู่นักกีฬา
คุณย่าชิโยะกำลังช่วยเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋าลากให้หลานชาย
"กฎว่าอย่างงั้นเหรอจ๊ะ ย่าว่าก็ดีนะออกค่ายได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ ได้เจอเพื่อนใหม่ด้วยใช่มั้ยจ๊ะยูจัง"
"ใช่ครับคุณย่า เดี๋ยวไปจับฉลากเลือกเพื่อนร่วมห้องที่หน้างานเลย ลุ้นมากจะได้เพื่อนต่างโรงเรียนมั้ยน้า"
แหม~ ทำเป็นพูดดีไปใจจริงอยากอยู่ห้องเดียวกับใครก็เดาได้ไม่ยากหรอก
"งั้นปีหน้าผมก็จะได้ไปค่ายใช่มั้ย" โยเฮนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอนทำท่าห้อยหัวกับขอบเตียง
"ถ้านายได้ติดทีมเยาวชนนะ ชั้นได้เข้าทีมแบบงง ๆ อยู่บนสนามแข่
