หมอจะเป็นลม
1382 Words
ร้านต้นไม้นำโชค
หญิงสาวขับรถมาถึงร้านต้นไม้ที่นัดกับหมอหนุ่ม ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาถึงไหนแล้ว คุยกันล่าสุดก็ตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน
"สวัสดีครับ วันนี้มาดูต้นไหนเป็นพิเศษมั้ยครับ" พ่อค้าเดินมาถามหญิงสาว เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในร้าน
"มีคิดไว้บ้างแล้วค่ะ แต่ขอเดินดูก่อนนะคะ"
"ได้ครับ ถ้ามีอะไรเรียกได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวจึงเดินดูต้นไม่ไปเรื่อย ๆ ระหว่างรอหมอหนุ่ม เธอรู้สึกชอบที่นี่มาก ต้นไม้เยอะสุดๆ ไปเลย
Rrrr...
"ค่ะหมอเหนือ"
(คุณพิมถึงรึยังครับ)
"ถึงแล้วค่ะ พิมอยู่ข้างใน"
(โอเคครับ เดี๋ยวผมเดินไปหา) สายตัดไป ไม่นานก็เห็นร่างสูงโปร่งแต่งตัวดูดีเดินเข้ามา แค่มาซื้อต้นไม้ต้องแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้เลย หญิงสาวคิดในใจ
"รอนานมั้ยครับ พอดีผมหลงทางนิดหน่อย" ชายหนุ่มเกาท้ายทอยแก้เก้อ มีอย่างที่ไหนขับรถมาหาสาว แต่ดันหลงทาง จีพีเอสบ้า! ถ้าไอ้จ้าวรู้เข้าต้องโดนล้อจนลูกบวชแน่
"ไม่นานหรอกค่ะ งั้นไปดูน้องกันเลยมั้ยคะ"
"ได้ครับ" สองหนุ่มสาวเดินเคียงคู่กันไป ช่างเป็นภาพที่โรแมนติกสำหรับชายหนุ่ม เขาชำเลืองมองคนข้างๆ แล้วอมยิ้มเบาๆ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาเดินด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ แตกต่างจากหญิงสาวที่คิดเพียงว่าวันนี้เธอจะได้ต้นไม้กลับบ้านกี่ต้น โดยไม่รู้เลยว่าคนข้างกายคิดไปไกลถึงไหนแล้ว
"คุณพิมจะซื้อกี่ต้นหรอครับ"
"ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ พิมว่าจะเอาไปปลูกไว้ที่สวนด้วย" ตามจริงเธอแค่อยากหาต้นไม้ไปปลูกในห้องทำงานให้มันดูมีสีสันขึ้น แต่พอมาถึงจริงๆ ต้นไม้สวยๆ เยอะแยะไปหมด เธอเลยคิดว่าจะเอาไปลงปลูกที่สวนหน้าบ้านด้วยดีกว่า
"คุณหมอไม่ต้องเรียกพิมว่าคุณก็ได้นะคะ เรียกแค่ชื่อเฉยๆ ก็พอ" หญิงสาวเอ่ยบอก
"งั้นพิมก็เรียกแค่เหนือเฉยๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องเรียกหมอก็ได้"
"อ่า...ค่ะ" จากนั้นทั้งคู่ช่วยกันเลือกต้นไม้อย่างสนุกสนาน หญิงสาวมีความสุขกว่าที่คิดเมื่อได้อยู่กับต้นไม้ ส่วนชายหนุ่มไม่ต้องพูดถึงว่ามีความสุขแค่ไหน ตอนนี้หน้าเขาคงบานเท่าจานดาวเทียมไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าแค่มาเป็นเพื่อนหญิงสาวซื้อต้นไม้ จะทำให้เขารู้สึกดีได้ถึงขนาดนี้ นี่เขาจะคลั่งรักเกินไปรึเปล่าน่ะ อิอิ
"หมอเหนือยิ้มอะไรหรอคะ" หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะอยู่ ๆ คนข้างๆ ก็ยิ้มออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
"อ๋อ...ปะ เปล่าๆ ครับ พอดีผมมีความสุขที่ได้มาเห็นต้นไม้พวกนี้น่ะครับ" ชายหนุ่มเลิกลักตอบ จะให้บอกตรงๆ ได้ยังไงว่าที่เขายิ้มมันเป็นเพราะเธอ เขาก็เขินเป็นเหมือนกันนะ!
"โอเคค่ะ" ถึงจะงงๆ นิดหน่อย แต่ก็ตอบรับคำพูดของเขา
"เมื่อกี้พิมเรียกผมว่าหมอเหนืออีกแล้วนะครับ" ชายหนุ่มท้วง
"ก็พิมไม่ชินนิค่ะ ของเรียกว่าหมอก่อนแล้วกันนะคะ" หญิงสาวส่งยิ้มแก้เก้อให้กับเขา ตัวเองบอกให้อีกฝ่ายเรียกแค่ชื่อเล่น แต่ตัวเองดันทำไม่ได้ซะงั้น น่าอายชะมัด
"งั้นไม่เป็นไรครับ เรียกบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน" พอได้ยินเขาพูดแบบนั้น หญิงสาวก็เอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย เธอจะไปเรียกชื่อเขาทำไมบ่อยๆ ล่ะ ไม่ใช่จะได้เจอกันทุกวันสักหน่อย
"พิมขอเลี้ยงข้าวหมอเป็นการตอบแทนนะคะ หมออุตส่าห์มาเป็นเพื่อนช่วยซื้อต้นไม้" หลังจากได้ต้นไม่ที่ต้องการ หญิงสาวจึงเอ่ยปากขอเป็นเจ้ามือตอบแทนที่เขามาช่วยเธอเลือกซื้อต้นไม้
"ได้ครับผม" หมอหนุ่มตอบยิ้มๆ
"หมอเลือกร้านได้เลยค่ะ" หญิงสาวเสนอ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะชอบอาหารแบบไหน ให้เขาเป็นคนเลือกนั่นแหละดีแล้ว
"อืม...งั้นร้านนั้นมั้ยครับ พิมกินได้มั้ย" ชายหนุ่มชี้ไปที่ร้านฝั่งตรงข้าม ถ้าร้านนั้น...ส้มตำไก่ย่าง! เขาจะกินร้านนั้นจริงๆ ใช่มั้ย หญิงสาวหันมองหน้าหมอหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงบอกว่าเธอกินได้ ห่วงแต่เขานั่นแหละว่าจะกินได้มั้ย
"หมอสั่งได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ" หญิงสาวบอกอย่างใจดี เธอสำรวจเขาอีกครั้ง หน้าตาผิวพรรณเขาดีมาก เหมือนลูกคุณหนูอะไรทำนองนั้น เธอไม่คิดว่าเขาจะเลือกร้านส้มตำไก่ย่าง เหนือความคาดหมายจริงๆ
"เอาส้มตำ ไก่ย่าง ต้มยำกุ้ง ผักลวก ขนมจีน แคปหมู อืม...พิมสั่งอะไรเพิ่มมั้ยครับ" หมอหนุ่มถามหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอไม่ออกความเห็น
"ไม่แล้วค่ะ ที่หมอสั่งน่าจะพอแล้ว"
"โอเคครับ ป้าครับ...รับออเดอร์ด้วยครับ" ชายหนุ่มเอ่ยเรียกเจ้าของร้าน "นี่ครับ แล้วก็ข้าวเหนียวสองห่อ"
“รอสักครู่นะจ๊ะ”
“ครับผม”
"งั้นเดี๋ยวพิมไปตักน้ำแข็งให้ หมอเอาน้ำอัดลมด้วยมั้ยคะ?"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก" หญิงสาวยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วใส่น้ำแข็งที่ทางร้านจัดไว้ให้บริการตัวเอง ส่วนชายหนุ่มก็มองตามหญิงสาวร่างบางแล้วนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว เขาดีใจ ดีใจมากๆ ที่ได้มาใช้เวลาอยู่กับเธอแบบนี้
"นี่ค่ะ หมอทานส้มตำบ่อยมั้ยคะ" ยื่นแก้วที่เทน้ำเปล่าใส่เรียบร้อยให้กับชายหนุ่ม ก่อนเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ
"ขอบคุณครับ ก็กินบ่อยนะครับ ทำไมหรอ?"
"ด้วยลุคของหมอ พิมไม่คิดว่าจะชอบพวกส้มตำอะไรแบบนี้นะคะ" ตอบเขายิ้มๆ
"ผมกินได้หมดครับ ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก เลี้ยงง่ายโตไว สนใจรับไปเลี้ยงที่บ้านมั้ยครับ" พูดพร้อมกะพริบตาปริบๆ ส่งยิ้มให้กับคนฝั่งตรงข้าม ที่ตอนนี้นั่งอ้าปากหวอไปเป็นที่เรียบร้อย
"ฮ่า...ผมล้อเล่นครับ" เมื่อเห็นหญิงสาวไปไม่เป็น หมอหนุ่มเลยบอกไปว่าเขาแค่ล้อเล่น แต่ในใจนี่จริงจังมากนะพูดเลย
"อะ เอ่อ ฮ่า..." หญิงสาวได้แต่หัวเราะกลับไปอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดเล่นอะไรแบบนี้ก็เป็นด้วย เหนือความคาดหมายอีกแล้ว และหลังจากนั่งคุยกันได้ไม่นานอาหารที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ
“แฮ่ๆ ซี๊ด ฮือออ”
"หมอใจเย็นๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวพิมไปเอาน้ำมาให้อีก" หญิงสาวลุกลี้ลุกลนวิ่งหาน้ำให้ร่างสูง เพราะตอนนี้คนฝั่งตรงข้ามแลบลิ้นหน้าแดงตัวแดง เหงื่อไหลไคลย้อยไปหมด เนื่องจากโซ้ยส้มตำแบบไม่ลืมหูลืมตา
"นี่น้ำ แล้วก็นมค่ะ หมอดื่มนมก่อนก็ได้เผื่อช่วยให้ดีขึ้น" หญิงสาวยื่นให้ เธอมองคนตัวโตด้วยความเป็นห่วง
"ฮือ... ขอบคุณครับ แฮ่ๆ" ชายหนุ่มน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้ เขาไม่คิดว่ามันจะเผ็ดขนาดนี้ กินคำแรกไม่เป็นไร คำต่อไปรู้เรื่องเลย ดื่มนมเสร็จหลับตาทำใจอยู่สักพัก ก็รู้สึกถึงแรงกดเบาๆ ที่หน้าผาก พอลืมตาขึ้นก็แทบวูบ เมื่อเห็นดวงหน้าหวานอยู่ใกล้แค่เอื้อม แล้วตอนนี้เธอยังใช้ทิชชูซับเหงื่อตามกรอบหน้าให้กันอย่างเบามืออีกด้วย ฮืออออ ตายแล้ว ตายแล้ว ไอ้เหนือจะเป็นลม ใจเต้นแรงไปหมดแล้วเว้ย...
"ดีขึ้นบ้างรึยังค่ะ เอานมเพิ่มอีกมั้ย" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง สภาพเขาดูไม่จืดเลย ไหนว่าชอบส้มตำไง ไหนเป็นแบบนี้ละเนี่ย ไม่รู้จะหัวเราะหรือเอ็นดูดี หน้าก็แดง ปากก็เจ่อ
"ดะ ดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณน่ะครับ" ชายหนุ่มตอบเสียงตะกุกตะกัก จากตอนแรกที่หน้าแดงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ คุณพิมทำแบบนี้บ่อยๆ ไม่ได้นะ เพราะมันอาจทำเขาหัวใจวายได้ อะฮือออ
- Writer
