หมอไม่ได้ฝัน
1718 Words
คลินิกทำฟัน
"อ้าวน้องพิม มาได้ยังไงคะ"
"พอดีแวะเอาข้าวกลางวันมาฝากหมอเหนือนะคะ หมอยุ่งอยู่รึเปล่าค่ะพี่แมว" วันนี้เธอทำอาหารมาให้หมอหนุ่ม ก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว เขาโทรมางอแงกับเธอว่ายังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลย เพราะวันนี้คนไข้เยอะมาก เธอเลยตัดสินใจทำกับข้าวง่ายๆ มาฝากเขา
"น่ารักจังเลย...ตอนนี้หมอเหนือว่างค่ะ น่าจะอยู่แถวห้องครัว ถ้ารู้ว่าน้องพิมทำอาหารมาให้ต้องดีใจมากแน่ ๆ " หญิงสาวยิ้มอย่างขวยเขิน ก่อนจะก้มหัวให้พี่พยาบาลเล็กน้อยแล้วเดินลึกเข้าไปยังโซนครัวด้านใน พอเปิดประตูเข้ามาก็เจอเข้ากับสองหมอหนุ่มที่ตอนนี้กำลังยืนทำอะไรสักอย่าง โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีอีกคนกำลังยืนมองพวกเขาอยู่
"จ้าวปิ้งเผื่อด้วยนะ เอากรอบๆ"
"ทำไมมึงไม่ทำเองว่ะเหนือ เป็นง่อยไง?"
"ก็มึงจะทำของมึงอยู่แล้วก็ทำให้กูด้วยจะเป็นไรไป ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย" หมอเหนือบ่นเพื่อน ก่อนจะหันกลับมาเจอคนตัวเล็กที่ยืนส่งยิ้มหวานให้
"พิม...พิมมาได้ยังไงครับ" หมอหนุ่มรีบปรี่เข้าไปหาหญิงสาว พร้อมเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น
"ก็เห็นมีคนบ่นว่ายังไม่ได้กินข้าว พิมเลยทำมาให้ค่ะ" เธอชูถุงผ้าที่มีกับข้าวอยู่ในนั้นให้หมอหนุ่มดู
"จริงหรอครับ งื้ออออ ฟะแฟ เออ...คนอะไรน่ารักที่สุด" หมอหนุ่มรับถุงผ้าจากมือเล็กวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะใช้มือบีบแก้มใสเบาๆ อย่าหมั้นเขี้ยว เมื่อกี้เกือบหลุดปากพูดคำว่าแฟนออกไปแล้ว ถึงตอนนี้เขาและเธอจะคุยกันมาเกือบสามเดือนแล้ว สถานะก็ยังไม่ขยับจากคนคุยไปเป็นอย่างอื่น ใจเขาก็อยากจะถามหาสถานะที่เพิ่มขึ้นมากกว่านี้แต่ก็ยังไม่กล้า กลัวถ้าเร่งรัดเกินไปจะทำให้หญิงสาวอึดอัด
"พิมทำมาเผื่อหมอจ้าวด้วยนะคะ" หญิงสาวหันไปบอกอีกคนที่อยู่ในห้องนี้ด้วย เธอทำมาเยอะพอสมควร ทานสองคนน่าจะอิ่มพอดี
"ไอ้จ้าวมันไม่กินหรอกครับพิม ไม่ต้องไปชวนมันหรอก" หมอเหนือจัดการแกะกับข้าว พร้อมหันไปบอกหญิงสาวว่าเพื่อนของตนนั้นไม่กิน
"กูยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะไม่กิน" หมอจ้าวเท้าเอวมองเพื่อนอย่างเอาเรื่อง เรื่องอะไรเขาจะไม่กิน หิวจนไส้กิ่วแล้วเนี่ย
"ก็กูไม่ให้มึงกิน มึงเลยจะไม่ได้กินไงจ้าว" เบ้ปากมองเพื่อนอย่างเหนือกว่า เรื่องอะไรเขาจะเอากับข้าวที่ว่าที่แฟนเป็นคนทำให้คนอื่นกิน ไม่มีทางซะหรอก!
"หมอเหนือค่ะ พิมทำมาเยอะเลยนะ ทานสองคนได้ค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอก เพราะคิดว่าที่เขาไม่ยอมให้หมอจ้าวกินด้วยเนื่องจากกลัวตัวเองกินไม่อิ่ม
"ไม่เอาอ่ะ เหนือไม่อยากให้ใครได้กินของที่พิมทำนี่นา ไม่เอาอ่ะไม่เอา" ชายหนุ่มเข้าไปกอดแขนหญิงสาวไว้แน่น พร้อมซบหน้าถูไถแขนเรียวไปมาเหมือนเด็กอ้อนเอาของเล่น หมอจ้าวเห็นดังนั้นก็โคลงศรีษะไปมาอย่างเอือมๆ กับอาการหวงเกินเบอร์ของเพื่อนสนิท
"ไม่ทำแบบนี้สิค่ะ แบ่งหมอจ้าวด้วยค่ะ ไม่งั้นพิมจะไม่ทำอะไรมาให้อีกแล้วนะ" หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะยื่นคำขาด เขาจะมาหวงกินแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่น่ารักเลย
"พิมอ่ะ ไม่เอาแบบนี้สิครับ" หมอหนุ่มทำหน้างอเมื่อโดนขัดใจ ก่อนหันไปทำตาขวางใส่เพื่อนสนิทที่ยืนยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ สุดท้ายมึงก็ต้องยอมให้กูกินด้วยอยู่ดีเหนือ หึ ๆ
"จะกินก็รีบกิน ยืนเก้กอยู่ได้ คิดว่าหล่อมากไง" หมอหนุ่มสะบัดตัวออกจากร่างบางไม่แรงนักอย่างแง่งอน ตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวอย่างหิวโหย ระหว่างกินก็แทบจะตีกันยับกับหมอจ้าว หญิงสาวส่ายหน้าเบาๆ มองคนตัวโตข้างกายอย่างนึกเอ็นดู มีอย่างที่ไหนหวงแม้กระทั่งของกินกับเพื่อนสนิท หมอนะหมอ
18.25 น.
สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันไปตามทางเดินในสวนสาธารณะที่มีไฟตกแต่งสองข้างทางอย่างสวยงาม มีลมเย็นพัดมาให้ได้กลิ่นหอมๆ ของดอกไม้ในสวน
"วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ" หญิงสาวแหงนหน้าสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ไม่บ่อยนักที่เธอจะได้ออกมาสูดอากาศดีๆ แบบนี้
"ชอบหรอครับ" หมอหนุ่มมองหญิงสาวยิ้มๆ เขาชอบที่เธอยิ้ม ชอบที่เธอมีความสุขแบบนี้ที่สุด
"ชอบค่ะ แล้วหมอล่ะ...ชอบมั้ย?" ส่งยิ้มให้คนข้างกาย ก่อนเอ่ยถาม
"ชอบครับ ชอบมาก" หมายถึงชอบคนตรงหน้าเขาน่ะนะ ชอบมาก มากถึงมากที่สุด หญิงสาวยิ้มให้เขาจนตาหยี ก่อนจะแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท
"พิมครับ" หมอหนุ่มจับจ้องไปยังดวงหน้าหวานที่เขาหลงใหล ก่อนเอ่ยเรียกชื่อเธอ
"ค่ะ หมอมีอะไรรึเปล่า" หญิงสาวขานรับ ก่อนจะเอ่ยถามต่อเมื่อเห็นเขามีสีหน้าเคร่งเครียด
"พิมจะว่าอะไรมั้ยถ้าเหนือจะถามถึงสถานะของเราในตอนนี้ เหนือสามารถเป็นมากกว่าคนคุยของพิมได้แล้วรึยัง" ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวแน่น พร้อมเอ่ยถามสิ่งที่อยู่ในใจ ทีแรกว่าจะยังไม่ถามออกไปหรอก แต่คำถามนี้มันกลับกวนใจเขาไม่เลิก
"ไม่เป็นไรครับ เหนือก็ถามไปงั้น" ส่งยิ้มให้หญิงสาวอย่างฝืดเฝื่อน เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่เงียบ เขาพอจะเดาคำตอบของคำถามได้โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ที่จริงก็ไม่ต่างจากที่คิดไว้เท่าไหร่นักหรอก ไม่เป็นไรเหนือไม่เป็นไร พูดปลอบใจตัวเองก่อนจะปล่อยมือออกจากเธอ แต่ก่อนที่มือเขาจะหลุดออก คนตัวเล็กกลับคว้ามือเขาไปกุมไว้แน่น ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างสงสัยว่าเธอกุมมือเขาเอาไว้ทำไม
"หมอ...หมอรอพิมหน่อยได้มั้ยคะ พิมอยากให้เราสองคนแน่ใจในตัวกันและกันมากกว่านี้ก่อนที่เราจะตัดสินใจขยับความสัมพันธ์ ได้มั้ย ได้มั้ยคะ" หญิงสาวพูดกับเขาอย่างอ้อนวอน ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าเขาอยากได้ความชัดเจนกับความสัมพันธ์ของเรามากกว่าคนคุยอย่างที่เป็นอยู่ เธอก็อยากจะให้ความชัดเจนกับเขาเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะใช้คำนั้น คำว่าแฟน
จะคิดว่าเธอยึดติดกับเรื่องเดิม ๆ อยู่ก็ได้ เพราะก่อนหน้านี้ความรักที่ผ่านมา เธอคบกับแฟนเก่ามาสามปี อยู่ ๆ เขาก็บอกว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้ ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตต่างกันเกินไป เขาบอกว่าเธอมีชีวิตที่จืดชืด เขาชวนเธอไปไหนเธอก็ไม่ค่อยไป เอาแต่นั่งแต่งนิยายอยู่หน้าจอคอม ชีวิตขาดสีสันจนเขารู้สึกเบื่อ เขาอยากออกไปเจอสิ่งใหม่ๆ ที่ทำให้ชีวิตมีสีสันมากกว่านี้ ตอนนั้นเธอก็ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้ว่าจะต้องพูดว่าอะไร ที่บอกว่าไม่ชอบสิ่งที่เธอเป็นทำไมไม่พูดตั้งแต่คบกันแรกๆ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคบกันมาตั้งหลายปี เพราะเธอก็เป็นของเธอแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เห็นมันเป็นปัญหา แต่ก็นั่นแหละเธอไม่ได้พูดมันออกไปได้แต่คิดกับตัวเอง และยอมปล่อยเขาไปตามทางที่เขาต้องการ เธอเจ็บหนักอยู่นานเหมือนกันกว่าจะดีขึ้น มาถึงตอนนี้เธอเลยยังไม่กล้าที่จะตัดสินใจโดยใช้แค่อารมณ์เพียงอย่างเดียว เธอไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครบ่อยๆ หรอกนะ มันไม่สนุกเลย
"ครับ เหนือรอได้" ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้ จะทำไงได้ล่ะก็เขาชอบเธอนี่นา ไม่ว่าเธอจะให้เขารอนานแค่ไหนเขาก็จะรอ
หญิงสาวเมื่อเห็นชายหนุ่มทำหน้าหงอยๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมากที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเป็นแบบนี้ เธอต้องทำอะไรสักอย่างให้เขากลับมาร่าเริงเหมือนเดิม คิดอยู่สักพักก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ตัดสินใจโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ ก่อนกลั้นใจจรดปลายจมูกเล็กลงไปยังแก้มสาก
"ฟืดดดด" หญิงสาวหมอแก้มหมอหนุ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะรีบเด้งตัวกลับรวดเร็วอย่างเขินอาย หมอหนุ่มตาเบิกกว้างตกใจกับสัมผัสที่ได้รับ เขายกมือขึ้นกุมแก้มที่โดนหอมเมื่อกี้อย่างคนสติหลุด มะ เมื่อกี้พิมหอมแก้มเขาใช่มั้ย บอกเขาทีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน เพี้ยะ!
"อ๊ะ!"
"หมอ! ทำอะไรแบบนั้นคะ " หญิงสาวรีบจับมือคนตัวโตไว้ก่อนที่เขาจะทำมันอีกรอบ ก็เมื่อกี้เขาใช้มือตบหน้าตัวเองน่ะสิ
"ก็เหนืออยากแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้กำลังฝันอยู่" ชายหนุ่มยังตาค้างไม่หาย จนหญิงสาวหลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"เหนือไม่ได้ฝันหรอกค่ะ"
"ถ้าไม่ได้ฝัน งั้นขอหอมคืนบ้างได้มั้ยครับ ทำแบบนี้เหนือเสียเปรียบนะ"
"อย่า อย่านะหมอ อย่าเข้ามานะ ว๊ายยยย" หญิงสาวตั้งท่าจะออกตัววิ่งแต่ก็ไม่ทัน เมื่อหมอหนุ่มสวมกอดจากด้านหลัง เขากดจมูกสูดดมแก้มนวลของเธอเข้าจนเต็มปอด
"ชื่นใจจริงๆ"
- Writer
