หมอดีใจจนอยากกรี๊ด
1243 Words
คอนโดหมอจ้าว
ติ้งต่อง ติ้งต่อง ติ้งต่อง . .
"มาแล้วครับ มาแล้ว"
"จ้าว..."
"มาทำไม?" หมอจ้าวทำหน้าบึ้งเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองยืนอยู่หน้าห้อง มาทำไมล่ะ ไม่อยู่กับสาวแล้วเรอะ!
"กูมีเรื่องจะบอก ขอเข้าไปข้างในหน่อยได้มั้ย" ตื่นเต้นๆ อยากระบายความรู้สึกนี้ให้ใครสักคนได้รับรู้ และผู้โชคดีคนนั้นก็คือไอ้จ้าวเพื่อนรักของข้า!
"ไม่! มีอะไรก็พูดตรงนี้ " หมอจ้าวเชิดหน้าขึ้นอย่างแง่งอน เวลามีเรื่องถึงนึกถึงหน้ากูสินะ เวลามึงมีความสุขเคยนึกถึงกูบ้างมั้ย ไม่เคย ไม่เคยเลยเจ้าค่ะ
"มึงจะให้กูพูดตรงนี้จริงๆ หรอจ้าว" หมอเหนือมองซ้ายมองขวาอย่างลังเล
"อือ...รีบๆ พูดมา กูเหนื่อยอยากนอนพัก" หมอจ้าวยังคงทำท่ามึนตึงไม่เลิก จะเล่นตัวต้องเล่นให้สุด!
"คืองี้นะจ้าว กูกับพิม...ตกลงศึกษาดูใจกันแล้วเว้ย กรี๊ดดดด" ชายหนุ่มบอกเพื่อนสนิทถึงเรื่องที่ถ่อมาหาถึงที่นี่ บอกเสร็จก็กรี๊ดออกมาจนสุดเสียงอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ เขารู้สึกดีใจมาก ดีใจมากๆ จนไม่รู้จะระบายมันออกมายังไง จนสมองสั่งให้กรี๊ดออกมานั่นแหละถึงพอช่วยได้ เฮ้อ... โล่งเลยทีนี้
"ไอ้เหี้ยเหนือ! หยุดแหกปากเดี๋ยวนี้" หมอจ้าวรีบเอามือปิดปากเพื่อนแล้วลากเข้าห้องทันที ขืนอยู่ต่อคงได้โดนข้างห้องทุบหัวแบะแน่ ก็ดูระดับเสียงที่แม่งกรี๊ดสิ ได้ยินไปแปดบ้านสิบบ้าน หัวจะปวดกับมันจริงๆ
"ก็กูถามมึงแล้วไงว่าจะให้พูดหน้าห้องจริงๆ หรอ มึงก็บอก อืม...พูดเลย กูก็ทำตามที่บอกแล้วไง กูผิดอะไรอ่ะจ้าว" ยังมีหน้ามาทำตัวง่องแง่งกวนส้นตีนอีก ถ้ากูไม่ลากมึงเข้ามาป่านนี้มึงได้กินยำรวมตีนรอบดึกไปแล้วเหนือ
"แล้วก่อนที่มึงจะกรี๊ดมึงบอกกูว่าไงนะ กูฟังไม่ชัด มัวแต่ตกใจเสียงกรี๊ดมึงเนี่ย" หมอจ้าวใช้นิ้วแคะหูตัวเองไปมา เมื่อกี้แม่งกรี๊ดดังจริงๆ นะ แสบแก้วหูไปหมด
"ก็ ก็ งื้ออออ" เป็นอะไรของมันอีกเนี่ย จะบิดตัวอะไรขนาดนั้น จะเป็นเลขแปดแล้วไอ้เหี้ย
"หยุดก่อน สตินะเหนือสติ แค่ที่เป็นอยู่กูก็ถามตัวเองอยู่ทุกวันแล้วว่านี่กูกำลังอยู่กับคนดีหรือคนบ้า" หมอจ้าวยกมือขึ้นเหมือนพระปางห้ามญาติ พร้อมนวดขมับที่กำลังปวดตุบๆ ไปมา
"กูกับพิมตกลงศึกษาดูใจกันแล้วจ้าว มึงได้ยินมั้ย กูกับพิมเริ่มศึกษาดูใจกันแล้ว กรี๊ดดดด" หมอจ้าวยกมือขึ้นมาปิดหูอีกครั้ง ให้ตายเถอะหูกู ไอ้ดีใจกับเพื่อนมันก็ดีใจแหละนะ แต่ตอนนี้ขอหลบจากเสียงแปดหลอดของมันก่อน ให้มันสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้เมื่อไหร่ค่อยคุยกันอีกที บ้าไปคนเดียวก่อนนะเพื่อนกูขอตัว
คิดได้ดั้งนั้นหมอจ้าวก็เดินเข้ามาในห้องนอนปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา พร้อมเขย่าดูอีกรอบว่าไอ้คนข้างนอกจะไม่สามารถเปิดมาเข้าได้ พยักหน้ากับตัวเองเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก่อนจะล้มตัวลงนอน ส่วนไอ้คนข้างนอกก็ปล่อยแม่งไว้อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวไม่มีอะไรทำมันก็คงกลับไปเอง
06:05 น.
"หาว..." หมอจ้าวเดินหาวหวอดๆ บิดขี้เกียจออกมาจากห้องนอนในตอนเช้า พอถึงห้องนั่งเล่นก็พบเข้ากับร่างสูงของเพื่อนสนิทนอนขดตัวอยู่บนโซฟารับแขก นี่มันยังไม่กลับไปอีกหรอเนี่ย ดูสิน้ำท่าก็ไม่อาบ ซกมกจริงๆ
"ไอ้เหนือตื่นได้แล้ว ตื่นๆ ไม่ไปทำงานรึไงว่ะ" ใช้เท้าเขี่ยขาเพื่อนเบาๆ เขี่ยแล้วเขี่ยอีกก็ไม่ยอมตื่น เตะแม่งเลยแล้วกัน
"อะโอ๊ย! เตะกูทำไมเนี่ย " หมอเหนือสะดุ้งตื่นลูบขาตัวเองปอยๆ เมื่อกี้กำลังฝันดีเลยไอ้เหี้ยมาดับฝันกูทำไม
"ไม่ต้องมองกูแบบนั้นเลย ปลุกดีๆ แล้วไม่ยอมตื่นก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ฮ่าๆ" หมอจ้าวหัวเราะลั่นเมื่อเห็นเพื่อนที่หัวฟูชี้โด่เด่ จ้องเขาตาเขม็ง สะใจจริงๆ เว้ย!
"ไปอาบน้ำได้แล้วไป เดี๋ยวทำกับข้าวรอ" โบกมือไล่เพื่อนให้ไปอาบน้ำ เนื่องจากสงสารลูกตาตัวเองที่ต้องมาเห็นอะไรที่น่าอนาถแบบนี้ตั้งแต่เช้า
"อเมริกันเบรกฟาสต์นะจ้าว" ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำตามคำสั่งเพื่อน หมอเหนือก็ไม่วายขออาหารเช้าสไตล์ฝรั่ง
"จะมาอเมริกงอเมริกันอะไรล่ะ ข้าวต้มก็หรูแล้วไอ้ห่า" หมอจ้าวด่าเพื่อนตามหลังอย่างหมั่นไส้ กระแดะจริงๆ
10 นาทีผ่านไป
"ไหนอเมริกันเบรกฟาสต์กูอ่ะ" พอก้นแตะเก้าอี้ หมอเหนือก็ถามหาอาหารเช้าที่สั่งเพื่อนไว้ก่อนเข้าไปอาบน้ำทันที
"จะกินไม่กิน ไม่กินก็ไสหัวออกจากห้องกูไป!"
"ชิ! กินก็ด่ะ" หมอเหนือรีบคว้าถ้วยข้าวต้มไว้แน่นก่อนจะตักเข้าปากอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวไอ้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามจะแย่งไปเททิ้ง
"ก็แค่นั้น ทำเป็นเรื่องมาก" หมอจ้าวส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะลงมือกินบ้าง
"เออจ้าว...เมื่อคืนมึงยินดีกับกูรึยังนะ กูจำได้ว่ามึงยังไม่ได้พูดเลย" จ้องเพื่อนตาแป๋วเพื่อรอคำตอบ เขาจำได้ว่ามันยังไม่ได้อวยพรเขาเลยนี่นา หมอจ้าวมองหน้าเพื่อนแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
"กูยินดีกับมึงด้วยจริงๆ เพื่อน ขอให้มึงครองรักกันไปนานๆ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร ขอให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง เพี้ยง!"
"ขอบใจมึงมากเลยนะเพื่อนรัก แต่กูกับพิมแค่กำลังศึกษาดูใจกัน ยังไม่ถึงขั้นมีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองหรอก มึงก็...พูดอะไรก็ไม่รู้ งื้อออ" บิดอีกแล้ว บิดตัวเป็นเลขแปดอีกแล้วไอ้เหี้ย! ตื่นมามันควรเจออะไรที่ทำให้รู้สึกสดชื่นแจ่มใสสิว่ะ แต่ทำไมวันนี้เขาต้องตื่นมาเจอตัวอะไรแม่งก็ไม่รู้บิดไปบิดมาด้วยเนี่ย!
"ทำไมหน้ายุ่งแบบนั้นล่ะจ้าว มีอะไรให้หนักใจแต่เช้าหรอว่ะ" ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก "ทำหน้ายุ่งบ่อยๆ ไม่ดีน้า...เดี๋ยวแก่เร็ว แล้วจะหาว่าไม่เตือน" หมอเหนือบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง "กูอิ่มแล้ว ฝากล้างด้วยนะมึง" บอกเสร็จก็ลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋ากับกุญแจรถ เดินร้องเพลงออกไปอย่างอารมณ์ดี
"คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนิดนึง นิดนึง" แต่ก่อนเปิดประตูออกจากห้องยังไม่วายหันมาทำมินิฮาร์ทประกอบคำว่านิดนึงส่งให้เพื่อนสนิท ที่ตอนนี้ตีหน้ายุ่งยิ่งกว่ายุงหวงไข่ หมอจ้าวใช้มือกุมขมับทั้งสองข้างพร้อมขยี้ผมไปมา
"ไม่ไหวแล้วเว้ย! ปวดหัว! ปวดหัว! ยาอยู่ไหน ยากูอยู่ไหน!"
- Writer
