เห็นแววตาเด็ดเดี่ยวมั่นคงของน้องชายวัย 11 ปี ปราศจากความดื้อรั้นเอาแต่ใจแบบเด็กๆ จางจื่อรั่วก็ใจอ่อน ยินยอมทำตามความฝันของเขา
“ตกลง หากเจ้าต้องการก็ไปเถิดน้องรอง ท่านอาฟู่จากนี้ข้าต้องทำสิ่งใดบ้างในการส่งตัวเขาเข้าร่วมสำนักเจ้าคะ”
“ข้าตามหาคุณหนูพบตามคำสั่งของคุณชายแล้ว หลังจากนี้ข้าก็คิดจะเดินทางไปเมืองเจี้ยน เพื่อติดตามให้ความคุ้มครองเขาและรายงานเรื่องของคุณหนู ก่อนไปข้าจะพาหลานชายไปส่งด้วยตัวเอง พวกท่านจะไม่ได้พบกับเขาเป็นเวลาอย่างน้อย 5 ปี ถ้ามั่นใจแล้วอีก 5 วันข้าจะมารับตัวเขาไปส่งเอง”
ทั้งสองฝ่ายตกลงนัดแนะกันจนเรียบร้อย ฟู่เกอจึงได้ร่ำลาจากไป
………
ถึงวันนัดหมายเด็กชายตัวน้อยได้ไปร่ำลาท่านปู่ท่านย่าและให้สัญญากับผู้อาวุโสว่า เมื่อครบกำหนดเขาจะกลับมาเยี่ยมคนทั้งสองครั้งหนึ่งก่อนจะเริ่มตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตของตนเองอย่างแน่นอน
“เจ้าได้เลือกทำในสิ่งที่ตนต้องการแล้วก็ตั้งใจและอดทน
