“ไม่ใช่ว่าเจ้าก็เป็นเพียงหญิงชาวบ้านเช่นกันหรอกหรือฮูหยิน ตัวข้าเวลานี้ก็ไร้ตำแหน่ง หากไม่ใช่เพราะบุตรชายสองคนกำลังจะมีอนาคตไกล จะมีผู้ใดให้ความสนใจสกุลเซี่ยของเราบ้าง จะมาถือยศถือศักดิ์อันใดกันเวลานี้”
เซี่ยอี้เจ๋อเอ่ยขัดขึ้นมา นึกปรามาสภรรยาคนงามที่หลงลืมตน กู้ลี่ถิงเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านที่ครอบครัวเสียชีวิตทั้งหมดอยู่ในหมู่บ้านแถบชายแดน ด้วยความงามของนางเขาจึงรับเข้ามาเป็นอนุ กว่าจะเรียนรู้มารยาทจนออกหน้าออกตายกขึ้นเป็นฮูหยินใหญ่ได้ถึงวันนี้กลับดูถูกผู้อื่น
จางจื่อรั่วนั้นทั้งมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีกว่า นางยังรู้จักหาเงินทองใช้จ่ายได้ด้วยตนเองด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าแต่ก่อนตนดวงตามืดบอดไปได้อย่างไรจึงมองไม่เห็นใบหน้าแท้จริงภายใต้หน้ากากอันงดงามนี้
“จะเหมือนกันได้อย่างไรเล่าเจ้าคะท่านพี่ เรื่องเบื้องหลังสกุลใดนั้นหากท่านไม่ถือสาข้าย่อมไม่กล้าสอด ที่ออกความเห็นมาก็เป็นเพราะเป็นห่วงอาหลุนมิ
