เซี่ยหลุนเดินทางมาที่หมู่บ้านหลางหลงพร้อมกับฟู่เกอ ทันทีที่ลงจากรถม้าสายตาของเขาก็ได้เห็นแม่นางน้อยหน้าตางดงามนางหนึ่งกำลังยืนตากสมุนไพรอยู่หน้าเรือน
“ท่านอาฟู่!” จางฮุ่ยหลินทิ้งของในมือลงกับพื้น วิ่งไปหาร่างใหญ่ของฟู่เกอด้วยความดีใจเป็นที่สุด
“ท่านอาพี่รองเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ เขามาด้วยหรือไม่” จางฮุ่ยหลินบีบมือตนเองแน่น ไม่กล้าเดินไปใกล้ท่านอาฟู่มากไปกว่านี้ สายตาก็เอาแต่สอดส่ายมองไปยังรถม้าด้วยหวังว่าจะมีร่างอีกร่างหนึ่งก้าวลงมา
“หลานสาว พี่รองของเจ้าเพิ่งจะจากไปแค่เพียง 3 ปีเท่านั้นเอง อีก 2 ปีนั่นล่ะเขาจึงจะกลับมาหาเจ้าได้ ส่วนนี่คือคุณชายเซี่ย”
“คารวะคุณชายเจ้าค่ะ” เด็กหญิงถอนหายใจออกมาเบาๆ ก้มศีรษะคำนับบุรุษผู้มาใหม่ เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ครบ 5 ปีจริงๆ พี่รองของนางจะกลับมาได้อย่างไร
เซี่ยหลุนมองดวงตาใสแป๋วของเด็กหญิงอายุ 10 ปีอย่างสนอกสนใจ ดวงตาเช่นนี้คล้ายคลึงกับพี่สาวของน
