Sessizce bekledi. Sırtıma bir mızrak gibi saplanan gözlerin etkisi ile gitmeyen adama dönüp ofladım. Başım zonkluyordu ama yine de eve gidip bir buz torbası koymak, yeterli olacaktı. Bezgin, mutsuz ve yorgun bir tonla sordum.
“Ne istiyorsun?”
“Sadece seni merak ettim.”
“Vay, geçen günlerden sonra merak etmen ne ince bir davranış!”
“Süveyda konuşabilir miyiz?”
“Hayır!”
“Lütfen...”
“Hayır!”
“Lanet olsun, dinle beni!”
Üzerime bir adım atıp dolap ile arasında kalmamı sağladığında, tüm öfkemle; onu, omuzlarından itip kendimden uzaklaştırdım.
“Uzak dur! Sakın bana yaklaşmaya, hatta dokunmaya bile cüret etme! Üstelik adım Süveyda değil, Amelia. Bir daha Süveyda dersen, suratının ortasına yumruğumu geçiririm, Bay Walker!”
Geri çekildi ama
