พันธนาการรักนายก้อนหิน

ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดี

"อืม"

กลิ่นกายสาวที่หอมเย้ายวนเข้ามาในทุกจังหวะลมหายใจของภูผาผสานกับความหวานของริมฝีปากของเธอที่เขากำลังดูดดื่มอยู่ทำเอาเขาถึงกับครางดังอย่างพึงพอใจออกมาจากในลำคอ

"อื้อ"

ริมฝีปากบางที่ไม่เคยจูบกับใครมาก่อนนับตั้งแต่เกิดเรื่องในวัยเด็กคล้อยตามริมฝีปากหนาอย่างไม่ประสา

"โอ๊ย"

ลิ้นร้ายของเขาที่กำลังจะรุกล้ำเข้าไปหาเธอถูกเธอกัดเข้าเต็มแรงจนเขานั้นถึงกับผลักตัวเธอให้ออกห่างจากเขาแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"ไอ้โจรสกปรกออกไปให้พ้นไม่อย่างนั้นแกจะโดนหนักกว่านี้"

อลิสสาแอบดีใจเล็กน้อยที่เธอถูกผลักจนล้มกลิ้งไปกับพื้นอย่างนั้น ถึงเธอจะเจ็บจนลุกขึ้นมานั่งเองไม่ได้แต่มันก็เป็นสัญญาณดีว่าเขาจะไม่ยุ่งกับเธออีก คุ้มค่าที่ลงทุนจูบตอบเขาจนเขานั้นตายใจ

"อลิสสา"

ร่างหนาขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนอยู่กับพื้นด้วยความโกรธ แววตาของเขานั้นแดงกร่ำราวกับมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในนั้น

"ปล่อยนะ"

ร่างบางพยายามใช้สองมือที่ถูกมัดติดกันอยู่ปัดป้องไปข้างหน้าเพื่อไม่ให้เขานั้นเข้ามาใกล้เธอเพื่อจะทำร้ายเธอได้อีก

"เธอต้องได้รับโทษอลิสสา"

คนเมาที่หายเมาแล้วเพราะความเจ็บปวดที่เธอนั้นมอบให้รวบร่างบางที่นอนดิ้นเร่าๆขึ้นจากพื้นแล้วพาเธอเดินออกไปจากห้องแคบๆนั้นไปในทันที

"ปล่อยฉันนะ กรี๊ด"

ร่างบางที่ยังคงพยายามดิ้นอยู่บนบ่าของเขาถูกถอดเอากางเกงชั้นในออกระหว่างทางเดินจนมันลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าของเธอที่ถูกมัดติดกันอยู่ ทำเอาเธอแผดเสียงกรีดร้องอย่างคนขาดสติลั่นบ้านพักกลางหุบเขา

"เธอมันหาเรื่องใส่ตัวเอง"

มือหนาข้างซ้ายที่ไม่ค่อยถนัดของเขาล้วงกลับเข้าไปในกระโปรงของชุดเดรสอีกครั้งแล้วขย้ำก้นของเธอเต็มแรงสลับกันทั้งสองข้างอย่างมันมือ ก้นของเธอมันก็ช่างแสนนิ่มเด้งสู้มือของเขาดีเสียเหลือเกินอีกด้วย

"พี่หินปล่อยหนูเถอะนะคะ ปล่อยหนูไปเถอะ"

อลิสสาพยายามรวบรวมสติเพื่อต่อรองกับเขาอีกครั้งด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังว่าเขาจะคือภูผาผู้ชายที่แสนดีราวเทพบุตรที่เธอเคยรู้จัก

"ฉันไม่ปล่อย"

เขาวางร่างบางลงบนเตียงนอนนุ่มที่อยู่ภายในห้องนอนของเขาอย่างเบามือเมื่อเธอนั้นมีท่าทีที่อ่อนลง พร้อมกับตามลงไปคร่อมร่างบางเอาไว้ไม่ให้เธอนั้นได้ขยับหนีเขาไปไหนได้

"อย่าทำอะไรหนูเลย"

สองมือบางที่ยังคงถูกมัดติดกันยกขึ้นดันอกแกร่งของชายหนุ่มที่เธอยังคงหวาดกลัวเอาไว้ไม่ให้เขานั้นได้เข้าใกล้เธอมากไปกว่านี้

"ฉันจะทำ"

ปลายจมูกโด่งเป็นสันของภูผาไล่กดลงบนแก้มขาวอมชมพูของหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างอย่างเอาแต่ใจเพื่อสูดเอากลิ่นหอมอ่อนๆราวกับดอกไม้ของเธอเข้าปอด

"หนูมีสามีแล้ว"

อลิสสาหวาดกลัวเขาจนแทบคิดอะไรไม่ออกแต่แล้วในหัวของเธอก็ผุดภาพว่าที่สามีขึ้นมาได้เพราะเธออยากให้เป็นเขามากกว่าที่มาทำอะไรแบบนี้กับเธอ

"มันก็แค่ว่าที่เจ้าบ่าว"

ภูผาที่ถึงแม้จะเมาแต่ก็ยังมีสติดีรู้ว่าอะไรเป็นอะไรรีบตอบกลับเธอออกไป เธอจะมาใช้ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้หลอกคนอย่างเขาไม่ได้หรอก

"แต่หนูเป็นของเขาแล้ว"

หญิงสาวยังคงพยายามต่อเพื่อเอาตัวรอด เพื่อเก็บความบริสุทธิ์ของเธอเอาไว้ เพราะถึงเขาจะเป็นภูผาตัวจริงแต่เธอไม่ได้รักเขาเพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอหวงแหนเอาไว้มาแสนนานไม่มีทางยกให้เขาง่ายๆหรอก

"เธอไม่ซิงค์แล้วอย่างนั้นน่ะเหรอ"

สายตาคมจ้องมองหญิงสาวอยู่ชั่วครู่คล้ายกับนึกคิดอะไรบางอย่างแล้วเขาก็ขยับตัวออกห่างจากตัวเธอ

"ใช่"

ร่างบางสบโอกาสเหมาะก็รีบพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วขยับหนีไปนั่งอยู่อีกมุมของเตียงนอนที่น่าจะปลอดภัยกว่าการต้องอยู่ใกล้กับเขา

"ฉันขอพิสูจน์"

ร่างหนาคุกเข่าลงบนเตียงนอนของตัวเองแล้วใช้สองเข่าเดินอย่างช้าๆเข้ามาหาเธอ พร้อมกับใช้สายตาที่ฉ่ำเยิ้มเพราะความเมามองเธอที่เป็นเหยื่อของเขาในคืนนี้อย่างไม่ละสายตา

"ไม่นะ"

อลิสสารีบขยับตัวอย่างลนลานเพื่อหนีเขาอีกครั้ง และเธอนั้นก็เริ่มรู้ตัวว่าเธอนั้นพลาดแล้วที่พูดอะไรออกไปแบบนั้นกับคนที่เธออาจจะไม้รู้จักเลยอย่างเขา

"ไหนบอกว่ามีผัวแล้ว"

มือหนาจับข้อเท้าเล็กของหญิงสาวเข้าอย่างแรงแล้วออกแรงดึงให้ตัวเธอนั้นขยับกลับเข้ามาหาเขาตรงกลางเตียงนอน

"อย่านะ ออกไปนะ"

อลิสสารีบดึงกระโปรงของชุดเดรสที่เปิดสูงขึ้นเพราะถูกเขาดึงขาพัลวันเพื่อปกปิดความโป้เปลือยของตัวเอง ส่วนปากก็กรีดร้องสุดเสียงเพื่อหวังให้ใครได้ยินและเข้ามาช่วยเธอ

"ครางให้มันดังเหมือนตอนนี้ก็แล้วกัน"

เขาใช้เพียงมือข้างเดียวจับขาเรียวสวยของเธอกดแนบไปกับที่นอนนุ่มแล้วใช้มืออีกข้างปลดเชือกที่รัดข้อเท้าของเธอออก ปลดปล่อยเรียวขาสวยที่มีผิวนวลเนียนของเธอให้เป็นอิสระ

"กรี๊ดดดดดด"

ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเรียวขาของเธอถูกจับแยกออกจากกันด้วยแรงมหาศาลของเขา สองมือเล็กๆรีบช่วยกันผลักเขาให้ออกห่างจากตัวพัลวันเพื่อเอาตัวรอด

"อืม"

ใบหน้าของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยหนวดเคราโน้มหน้าลงหาดอกไม้สีชมพูเข้มของเธอที่ยังคงมีกลีบอวบอูบปิดสนิทอยู่ในทันที เขาจุมพิตลงบนกลีบอันอวบอูมนั้นอย่างไม่รอช้าและไม่สนมือเล็กๆที่ไล่ทุบเขาอย่างเอาเป็นเอาตายนั้นด้วย

"ออกไปนะ ออกไป กรี๊ด"

เสียงหวานแผดร้องออกมาอย่างสุดเสียงด้วยตกใจสุดขีดไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรกับเธอแบบนี้พร้อมสองมือไล่ผลักเขาให้ออกห่างด้วยความแรงมากเท่าที่จะมากได้

"มันแค่เริ่มต้น"

ภูผาขยับริมฝีปากออกห่างจากกุหลาบงามอย่างคนตัดใจเพื่อขยับมาจับข้อมือเล็กของหญิงสาวที่ไล่ทุบหน้าทุบตาเขาไม่ยอมหยุดก่อนจะเอาไปมัดติดไว้กับหัวเตียงที่ทำจากไม้สัก

"ปล่อยฉันนะถ้ายังไม่อยากตาย พ่อฉันต้องไม่ไว้ชีวิตคุณแน่ถ้าคุณทำอะไรฉัน"

หญิงสาวหมดหนทางที่จะเอาตัวรอดแผดเสียงหวานจนดังลั่นห้องอีกครั้งเพื่อหวังขู่ให้เขากลัวแล้วยอมปล่อยเธอไป เพราะถ้าไม่ใช่วิธีนี้เธอก็ไม่รู้จะหาวิธีไหนมาเอาตัวรอดไปจากตรงนี้อีกแล้ว และเขาก็น่าจะรู้ว่าพ่อของเธอคือใครเขาน่าจะหวาดกลัวบ้างเมื่อได้ยินเธอพูดถึงท่าน