“ยังไม่เช้าเลยนะเพรา ยังพอมีเวลา” เพราพนิตเบิกตาโต คำพูดของเขากำกวมจนเธอใจไม่ดี
“โธ่!!” เธอได้แต่โอดครวญ และเสียงทุกอย่างก็เงียบลง เพราะคาดิโอปิดปากของเธอ ด้วยปากของเขา เขาบดจูบมอบความหวานละไมให้เพราพนิตรับ เธอตัวสั่นระริก แต่กลับไม่ตื่นตกใจเหมือนครั้งแรกที่ถูกคาดิโอจูบ ครั้งนั้นเธอหวาดกลัวจนตัวสั่น ในนาทีนี้เธอไม่ได้มีความกลัวหลงเหลืออยู่เลย เธอซาบซ่านไปกับรสสัมผัส...แหงนหน้ารับจุมพิตของเขาด้วยความเต็มใจ ปลายลิ้นสากระคายสอดหายไปในกลีบปากของเธอ เขาดูดซึมความหวานฉ่ำ จูบซับความหวานซ่าน เบียดความกระด้างกับผิวเนื้อนุ่มนิ่ม มือแข็งแรงลูบไล้ผิวกายนุ่มเนียนแผ่วๆ แล้วก็สอดมือร้อนผ่าวไปกอบกุมเต่งเต้าเอาไว้ ความอวบอิ่มสะท้อนขึ้นลงใต้อุ้งมือของเขา เหมือนดอกบัวตูมที่ค่อยๆ แย้มกลีบรับแสงอาทิตย์ตอนเช้า คาดิโอไซ้ปลายจมูกหลังจากถอนปากออกจากกลีบปากชุ่มฉ่ำ เขาซุกไซ้ซอกคอและไถลลงไปหาดอกไม้งดงามที่กำลังลอยยั
