“ก็เหมือนกันล่ะเดวิด นี่แม่สาวคนเมื่อคืนหรือเปล่าวะ?”
“ใช่ ตยาๆ...นี่คาดิโอเพื่อนผมเอง ไอ้คนที่บ่นไม่เลือกเมื่อคืนนี้ไง” เดวิดแนะนำให้คาดิโอรู้จักกับคนของเขา ทั้งสองคนยังไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ
“กันตยาค่ะ...คุณน่ะรู้จักเพราพนิตด้วยหรือคะ?” กันตยาเป็นคนพื้นที่ เป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับเพราพนิต เธอจึงแปลกใจไม่ได้ ที่เห็นเพื่อนชายของเดวิด สนิทสนมกับเพราพนิตเพื่อนเก่าของเธอ
“ครับ มันเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ เลยครับ” คาดิโอแก้ตัวแก้เขิน
“ชอบเธอหรือไง? เดวิดหัวเราะร่า เขากระซิบถามแล้วก็มองหาที่นั่ง
กันตยาเดินเลยไปด้านใน “สวัสดีค่ะยายหอม จำหนูได้ไหมคะ? กันตยาไงคะ” เธอทำความเคารพญาติผู้ใหญ่ของเพราพนิต แล้วก็โบกมือให้เพื่อน
“ใช่คนที่เคยมาตอนสมัยยัยหนูเพราเรียนม.ปลายไหมหะ ยายตาไม่ค่อยดีแล้วละหนูเอ๋ย” ยายหอมรับคำเสียงใส นางเขม่นมองและพยายามทบทวนความจำ
เพราพนิตเดินปรี่มาสมทบ “ยายจ๋าตยาไงคะ
