“ขายหมดแล้วเหรอเพรา วันนี้ทำไมวันนี้หมดไวจัง” ยายหอมทัก หลังมองมองนาฬิกา เพิ่งจะหกโมงเย็นกว่าๆ ฟ้ายังไม่ทันมืดเลย แต่กับข้าวที่ตนเองทำ เพราพนิตขายหมดเสียแล้ว
เธอเหลือบมองด้านข้าง ผู้ชายคนนี้นี่ไงแม่เหล็กที่ดึงดูดลูกค้าของเธอ ลูกค้าสาวๆ ส่วนใหญ่เข้ามาซื้อแกงถุงเพราะเขาแทบทั้งสิ้น
“เพราไปล้างจานนะยาย วันนี้เพราจะนับสตางค์ พรุ่งนี้จะไปฝากธนาคาร” เพราพนิตบอกยายหอม แล้วก็ดัยนหลังคาดิโอ วันนี้เขาควรได้พักแต่หัววัน ไหนๆ ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
“คุณกลับเถอะค่ะ วันนี้คุณเหนื่อยทั้งวันแล้ว ที่เหลือเพราทำเอง” เพราพนิตรีบดักคอ เพราะเมื่อเธอขยับตัว คาดิโอก็เตรียมขยับตัวตามเช่นกัน
“กลับเถอะพ่อคุณ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาใหม่” ยายหอมเห็นท่าไม่ดี เลยขยิบตาให้ เขาปรายตามองเพราพนิต แววตาของเขาทำให้เธอสะดุดใจ แต่ก็ต้องรีบสลัดทิ้ง คงไม่ใช่หรอก!! เขาไม่ได้ติดใจเธอ แค่สนใจการใช้ชีวิตในแบบที่เขาไม่เคยสัมผัส เขาคุย
