“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องคิดมากนะ คาดิโอไม่ใช่คนเลว... เขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง แม้จะมีนิสัยแย่ๆ ตามประสาชายโสดบ้างนิดหน่อย” “เพรา...” “ใจเย็นๆ ผมคนบ้านเดียวกับคุณ ผมไม่เข้าข้างเขาหรอก ส่งโทรศัพท์ให้ผมคุยกับคาดิโอหน่อยสิ” “ค่ะ...” แทนไทยกล่อมจนเพราพนิตยอมตกลงใจ เธอส่งโทรศัพท์คืนเขา แล้วถอยออกมายืนหลบอยู่ข้างโซฟาแทน คาดิโอกลอกตามองบน เขายกโทรศัพท์แนบหู ฟังเสียงแทนไทยบ่นชั่วครู่ กว่าแทนไทยจะยอมวางสายได้ เขาอธิบายให้คาดิโอรู้จักวัฒธรรมของประเทศไทย ให้รู้จักนิสัยใจคอของผู้หญิงไทยเพิ่มขึ้น “รับเงินไปเสียแต่แรกก็จบ...ผมเลยถูกด่าฟรีเลย เรื่องมากชะมัด!!” คาดิโอกระแทกเสียงใส่ จำนวนเงินไม่น้อยเลยที่เขาต้องชดใช้เพื่อเป็นค่าปลอบขวัญ “อยากไปไหนก็ไปเถอะ ขออย่าให้เจอกันอีกเลยนะ” คาดิโอส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินให้ เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา และยื่นมือสั่นๆ ออกมารับกระดาษชิ้นนั้นไว้ พร้อมกับขอโทษเขาเสียงแ