“คุยอะไรกัน ทำไมไม่เดินตามผมมา”
“คุยเรื่องงานค่ะ”
“ถ้ามันคุยเรื่องอื่นนอกจากเรื่องงาน ไม่ต้องตอบ เข้าใจไหม” ทักดนัยพยายามเก็บความหงุดหงิดเอาไว้ ไม่ชอบใจเลยจริงๆ ที่มีคนคิดแบบเดียวกับเขา แบบที่รู้สึกว่ากัญญาณัฐเป็นคนสวยไงล่ะ
“เรื่องจะตอบหรือตอบ ฉันจะพิจารณาเองค่ะ”
“ทำไม ชอบมันเหรอ”
“เปล่าค่ะ เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกจะชอบได้ยังไง” กัญญาณัฐขมวดคิ้วมองเขา จะใส่อารมณ์ทำไมเนี่ย
“คุณกับผมเจอกันครั้งแรกยังนอนด้วยกันเลย นับประสาอะไรกับมัน แค่คุณเจอมันแป๊บเดียว คุณอาจจะชอบมันก็ได้”
“เดี๋ยวฉันกลับออฟฟิศเองนะคะ”
“ทำไม จะกลับไปคุยกับมันต่อหรือไง”
“ใช่ค่ะ ฉันจะไปหาคุณภาณุ เผื่อว่าที่โรงงานยังขาดนักการตลาด ฉันจะได้เสนอตัวเข้าไปทำงาน น่าจะเรียกเงินเดือนได้มากกว่าเดิมหลายหมื่นเลยนะคะ” กัญญาณัฐพูดประชด เธอไม่ได้เดินกลับไปหาภาณุที่ยังอยู่ในห้องอาหาร แต่เดินเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดออกพอดี
“อย่าเข้ามา” เธอ
