ตอนที่ 3...
1123 Words
กัญญาณัฐบิดขี้เกียจเรียกสติ หลังจากตื่นมารับสายโทรศัพท์จากพนักงานโรงแรมที่ปลุกเธอได้อย่างตรงเวลา เธอบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยและเหนื่อยล้า รู้สึกถึงร่างกายที่ระบมไปหมดเพราะคงจะเต้นแรงเกินไปหน่อย แต่พอจะก้าวขาลงจากเตียง ทำไมมันเจ็บตรงนั้นแปลกๆ แต่คงเป็นเพราะการเต้นเหมือนกันนั่นแหละ เมื่อคืนเธออาจจะตีลังกาไปสิบรอบก็เป็นได้ แถมเสื้อผ้าก็ยังอยู่ครบทุกชิ้น ที่ฝันว่าได้มีอะไรลึกซึ้งกับแดเนียลก็คงเป็นเพราะความเมาและความคิดถึง แต่ตั้งแต่วินาทีนี้ เธอจะเลิกโหยหาและจมอยู่กับความรู้สึกเดิมๆ แล้ว
หลังจากปฏิวัติตัวเองจากผีบ้าให้กลายเป็นคน กัญญาณัฐก็สวยพร้อมตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อเข้าประชุม เธอเดินมานั่งโต๊ะที่มีป้ายติดไว้ว่า “กัญญาณัฐ หทัยพิทักษ์ (ผู้จัดการฝ่ายการตลาด สาขาสาทร)” ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเวทีมากเท่าไหร่นัก เธอจึงถือว่าเป็นทำเลที่ดี เพราะจะได้เห็นผู้บริหารคนใหม่ของบริษัทอย่างชัดเจน หลังจากได้ยินมาว่าเขาคือลูกชายของท่านประธานที่เพิ่งวางมือไปเมื่อเดือนก่อน
“สวัสดีค่ะ ขอต้อนรับสมาชิกครอบครัวทุกท่าน เข้าสู่งานประชุมประจำปีของบริษัทนะคะ ดิฉันวิลันดา ฝ่ายบุคคลจากสาขาเชียงใหม่ มีความดีใจอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่ได้รับหน้าที่เป็นพิธีกรในงานสำคัญนี้ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดิฉันขอเรียนเชิญคุณทักดนัย วาณิชยกุล ท่านประธานบริหารสูงสุด ขึ้นมาบนเวทีเพื่อกล่าวเปิดงานค่ะ” พิธีกรพูดจบพร้อมกับเสียงปรบมือต้อนรับ และการชะเง้อมองผู้บริหารคนใหม่ของพนักงานเกือบสองร้อยชีวิต
“ซวยแล้ว” กัญญาณัฐทำปากกาหล่นจากมือ เพราะเขาไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่จับได้ว่าเธอแอบรักแดเนียลเมื่อคืนไงล่ะ เธอคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าผู้บริหารคนใหม่จะเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
“สวัสดีครับ ผมทักดนัยนะครับ เป็นเกียรติมากครับที่ในที่สุดก็มีโอกาสได้เจอทุกคน เพราะปกติผมจะประจำอยู่ที่สาขาชลบุรี แต่ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมจะประจำการอยู่ที่สาขาสาทรเพราะเป็นสำนักงานใหญ่ของเรา ใครที่ทำงานอยู่สาทร อย่าเบื่อหน้าผมเร็วไปนะครับ ผมอยากทำงานกับทุกคนนานๆ และในส่วนของงานวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับ มีขอบเขตงานที่ผมต้องชี้แจงเพื่อให้เกิดความเข้าใจตรงกัน เราจะได้ทำงานกันได้ง่ายขึ้น ผมเป็นผู้บริหารใหม่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
“ค่ะ” กัญญาณัฐตบมือแปะๆ ตามคนอื่น ถ่อมตัวดีจัง ไม่เห็นเหมือนเมื่อคืนที่ทำท่าทางกวนประสาทใส่เธอเลย
“คุณแทนคะ นี่คุณกัญญาณัฐ หรือคุณกวางค่ะ เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด”
“สวัสดีค่ะ”
“ครับ” ทักดนัยรับไหว้กัญญาณัฐ หลังจากเลขานุการที่เคยทำงานกับผู้เป็นพ่อ แต่ได้รับช่วงต่อให้มาทำงานกับเขา พาพนักงานในตำแหน่งใหญ่ๆ ของแต่ละสาขามาแนะนำตัวและในที่สุดก็ถึงสาขาสาทรและคนที่เขารอคอย หลังจากเห็นเธอจากบนเวทีเมื่อตอนกล่าวเปิดงาน
“น้องกวางถึงจะอายุยังน้อยแต่ก็... น้องกวางอายุเท่าไหร่นะคะ”
“ปีนี้ยี่สิบแปดค่ะ”
“น้องกวางเพิ่งจะอายุยี่สิบแปด แต่ได้เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดสาขาใหญ่ของบริษัท เพราะคุณพ่อของแทนได้รับผลงานดีๆ จากน้องกวางเยอะมากเลยค่ะ”
“พี่จุ๋มครับ ผมขอกาแฟสักแก้วได้ไหมครับ พอดีว่าเมื่อคืนนอนน้อย” เขาหันไปบอกจันจิราอย่างสุภาพ ก่อนจะส่งสายตามองพนักงานใต้บังคับบัญชาที่ไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเท่าไหร่นัก
“เมื่อคืนเถียงผมคอเป็นเอ็น วันนี้เป็นอะไร ลืมปากไว้ที่บันไดหนีไฟหรือเปล่า”
“เอามาค่ะ แต่ไม่รู้จะพูดอะไร” ถ้าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในสถานะเจ้านาย แต่อยู่ในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะก็... เธอต่อว่าเขากลับแน่นอน
“นอนหลับฝันดีไหม”
“...ดีมั้งคะ”
“ฝันว่าอะไร”
“ไม่รู้ค่ะ จำไม่ได้”
“จำไม่ได้เลย?”
“ค่ะ คุณแทนถามทำไมเหรอคะ” เธอถามเขากลับบ้าง จะให้ตอบว่าฝันว่าเซ็กส์กับสามีเพื่อนเหรอ ใครจะกล้าบอกล่ะ
“เมื่อคืนนอนที่นี่เหรอ ผมจำได้ว่าเพื่อนลากคุณขึ้นรถเข็นกระเป๋าของโรงแรมไปส่งคุณข้างบน”
“ค่ะ” เธอตอบกลับสั้นๆ เพราะจำไม่ได้ว่าไปอยู่บนห้องพักได้ยังไง
“คุณพักชั้นสิบสองหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ”
“ได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่า”
“เสียงอะไรคะ”
“เพื่อนผมพักอยู่ห้อง 1218 มันเล่าให้ฟังว่าไม่ได้นอนเลย ห้อง 1216 หัวเตียงชนกับหัวเตียงมัน ได้ยินเสียงมีอะไรกันทั้งคืน คุณได้ยินไหม”
“ไม่ค่ะ” กัญญาณัฐตอบเลิ่กลั่ก สายตาเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“เหรอ สงสัยเพื่อผมมันมั่วมั้ง ไม่งั้นก็เสียงผี”
“ผีเหรอคะ”
“ผีผ้าห่ม ผีจับหัวไงคุณ”
“อ๋อ... คำผวน”
“แล้วแผนการตลาดที่วางไว้เกี่ยวกับการนำเข้าเสื้อผ้าจากประเทศจีนเป็นยังไงบ้าง”
“คะ?” เธอตามความคิดเขาไม่ทัน เปลี่ยนเรื่องเร็วยิ่งกว่าจรวด และในหัวเธอตอนนี้ก็มีเรื่องคนมีอะไรกัน เพราะห้องพักที่เพื่อนเขาพูดถึงคือห้องที่เธอพัก ความคิดเธอฟุ้งซ่านไปหมด เธอฝันแล้วละเมอเสียงดังขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า... มีผีมาทำมิดีมิร้ายกับเธอ เหมือนที่เธอเคยอ่านเรื่องลี้ลับตามอินเทอร์เน็ต
“ที่คอไปโดนอะไรมา”
“คอ?”
“ใช่ รอยแดงๆ นั่นไง” ทักดนัยชี้ไปที่รอยแดงซึ่งถูกคอเสื้อปกปิดไว้ มันโผล่ออกมาให้เห็นเล็กน้อย ที่จริงมันก็ไม่ได้แดงอะไรมาก แต่เขาอยากปั่นหัวเธอให้สติแตก เพราะเธอจำไม่ได้เลยสักนิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“คงยุงกัดมั้งคะ”
“พรุ่งนี้เช้าไปหาผมที่ห้องทำงาน แล้วตอบคำถามที่ผมถามเมื่อกี้ด้วย”
“ค่ะ” กัญญาณัฐตอบรับ ทั้งๆ ที่เขาเดินจากไปแล้ว แต่เธอยังยืนอยู่ที่เดิม มือลูบต้นคอตรงที่เขาบอกว่ามีรอยแดง ซึ่งเธอเห็นมันตั้งแต่ตอนอาบน้ำ แต่ไม่ได้ระคายใจเลยว่ามันเหมือนรอยที่เกิดจากปากของใครสักคน
- Writer
