“กรี๊ด! เก้าพัน!" เสียงภาวิดาตะโกนออกมาด้วยความตกใจ กะพริบตาปริบๆ มองตัวเลขที่ปรากฎในเครื่องคิดเลข พร้อมกับที่ใบเสร็จจากการซื้อของร่วงลงพื้น เดินซื้อของตั้งแต่ห้างเปิดจนห้าโมงเย็น แบกถุงกลับมาคอนโดของกัญญาณัฐเพื่อรอแดเนียลมารับก็ยังไม่รู้สึกเหนื่อยเท่าตอนนี้เลย
"บอกแล้ว ฉันบอกแล้วว่าให้ตั้งสติ" กัญญาณัฐพูดไปก็รวมเงินทั้งหมดที่ใช้ไปเช่นกัน
"ของแกหมดเท่าไหร่"
"แปดพัน... แปดร้อย"
"5555555555" คนฟังหัวเราะชอบใจ ใช้เงินน้อยกว่าเธอแค่สองร้อยบาท ยังมีหน้ามาอ้างว่าให้เธอตั้งสติ
"ไม่น่าเลย... ไม่น่าตกลงไปห้างกับแกเลยแพท”
“เอาน่า ทำงานแล้วก็ใช้เงินบ้างสิ แกคิดดูนะ วันเดียวใช้เงินเก้าพัน เก้าพันหารสามสิบ เท่ากับว่าแกซื้อของวันละสามร้อย แต่ว่าเราซื้อวันเดียว ครั้งเดียว จุกๆ”
“จุกๆ ไปเลยจ้ะ บิลบัตรเครดิตก็จ่ายขั้นต่ำนะจ๊ะ”
“แหม ระดับผู้จัดการแผนกการตลาดจะจ่ายขั้นต่ำได้ไง เงินเดือนก็หลายหมื่น กว
