เมื่อฆ่าคนเสร็จสาวน้อยเพียงหันมายืนตรงหน้าโจวอวี่นิ่งๆ ลอบมองเขาเงียบๆ อย่างกังขา นางเห็นเขาหลับตาแบบนี้นานแล้ว ตั้งแต่ต่อสู้กับกลุ่มคนชุดดำ กระทั่งยามนี้...
แต่เขาก็ยังหลับตา มินำพาต่อการเผยโฉมอันงดงาม...
จ้าวเล่อเสียอยากร่ำไห้แต่ไร้น้ำตา นี่นางกำลังหวังสิ่งใดอยู่
ใช่! หากเป็นผู้อื่นนางย่อมช่วยเหลือโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เพราะตลอดเส้นทาง นางคือวีรสตรีไร้นาม
ทว่าเมื่อเป็นเขา คนที่นางหลงรักปักใจเพียงแรกเห็นผู้นี้!
โจวอวี่...
คนย่อมคาดหวังว่าเขาจะตรึงตาตรึงใจจนตกหลุมรักนาง ไม่คิดหนีห่างไปไหนเหมือนที่เคยอีก
จ้าวเล่อเสียถึงขั้นหมดแรง นางถามเสียงแหบแห้ง
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”
โจวอวี่นิ่วหน้า ทว่าเรียวคิ้วเข้มที่ขมวดเครียดเริ่มค่อยๆ คลายออก ก่อนตอบเสียงพร่า
“ข้าไม่เป็นไร เพียงเจ็บที่บาดแผลตามร่างกาย”
เขาพยายามลืมตา เพื่อมองสตรีตรงหน้า ทว่าช่างยากเย็น
แต่เมื่อแน่ชัดแล้วว่าถูกอีกฝ่ายช
