หลังจากบีบให้บุรุษหนุ่มเข้าสู่ป่าทึบในหุบเขา คนทั้งกลุ่มก็เข้าโอบล้อมไว้อย่างแน่นหนา
เรือนกายสูงสง่าที่ถูกล้อมบนลำตัวมีบาดแผลหลายแห่ง โลหิตสดๆ ไหลหยดไม่หยุด แต่โจวอวี่ยังคงยืนเหยียดหลังตรง พยายามกวาดตามองไปรอบๆ ทว่านัยน์ตาสีนิลเข้มลึกที่ควรฉายประกายคมกริบและแน่วแน่ออกมากลับว่างเปล่า
เขาทำได้เพียงข่มความเจ็บและหลับตาลงเพื่อตั้งใจฟังทุกความเคลื่อนไหว เพียรใช้ประสาทสัมผัสอื่นทดแทนการมองเห็นที่สูญเสียไปอย่างกะทันหัน
ชายหนุ่มเดินลมปราณทั่วร่างเตรียมสังหารทุกสิ่งในรัศมีรอบกายแบบไร้ทิศทาง ยามขับขันนี้บุรุษจึงขึงขังแลดูอันตรายยิ่ง ไม่เหมือนคุณชายตระกูลบัณฑิตผู้เฉยชาในเวลาปกติแม้แต่น้อย
เสี้ยวเวลาโจวอวี่วาดกระบี่ไปต้านรับการจู่โจมจากด้านหลัง แต่กลับช้าไปหนึ่งก้าว
หัวไหล่ซ้ายเขาเจ็บแปลบ กระบี่ศัตรูแทงเข้าอีกหนึ่งแผล โลหิตพุ่งทะลักดุจน้ำพุทันที อาบทั้งร่างให้กลายเป็นสีแดงฉาน
ทว่าภาพนี้กลับไม่
