ภรรยาในนาม

ตอนที่ 7 น้องแก้วไม่ได้หื่นนะคะ

“ก็คุณใหญ่ไม่เคยอยู่ไงคะ น้องแก้วเลยไม่เคยได้บอก แต่ตอนนี้คุณใหญ่อยู่ด้วยน้องแก้วไม่มีสิทธิ์บอกเหรอคะ”

ม่านแก้วเงยหน้ามองสามีในนามด้วยแววตาเศร้า ๆ พร้อมกับคลายอ้อมแขนออกแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาเงียบ ๆ

“เป็นอะไร ทำไมไม่ไปอาบน้ำล่ะ”

เสียงดุถามคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งก้มหน้าบนโซฟาก่อนจะสะดุ้งน้อย ๆ ตอนที่ได้เสียงของเขาถาม

“ยังไม่กลับเหรอคะ”

ดวงตากลมฉายแววสงสัย หล่อนคิดว่าเขากลับไปแล้ว เสียอีกทำไมถึงยังอยู่อีกนะ หรือเขาจะโกรธที่หล่อนทำเรื่องน่าอายแบบนั้น ไม่น่าไปกอดเขาแบบนั้นเลย ม่านแก้วคิดในใจด้วยความกังวลเกรงว่าตนนั่นจะทำให้สามีในนามไม่พอใจ

“กลัวเสียงฟ้าร้องไม่ใช่หรือไง”

พูดแค่นั้นร่างสูงก็เดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านพร้อมกับ ปลดกระดุมเสื้อไปด้วย ทิ้งให้คนตัวเล็กได้แต่นั่งงง ๆ อยู่ที่โซฟา ว่าสรุปเขาตกลงที่จะอยู่เป็นเพื่อนหล่อนจริง ๆ ใช่ไหม

“แปลก นึกว่าจะดุเราแล้วกลับไปเสียอีก แต่ก็ช่างเถอะเป็นแบบนี้ก็ดีจะได้นอนหลับสนิท”

หล่อนคิดเพราะตั้งแต่ที่หล่อนมาอยู่บ้านหลังนี้เวลาที่สามีไม่มาหาหล่อนก็จะนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ ตลอด อาจเป็นเพราะผู้หญิงตัวคนเดียวต้องมาอยู่บ้านหลังใหญ่ ความเสี่ยงต่าง ๆ ก็มีตั้งมากมายทำให้ทุกครั้งที่หล่อนนอนคนเดียวก็มักจะระแวงจนนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ ตลอด ยิ่งเป็นตอนฝนตกหล่อนที่กลัวเสียงฟ้าร้องเป็นทุนเดิมอยู่แล้วถึงกับนอนไม่ได้ทั้งคืน

“ไปอาบน้ำสิ จะยืนงงอยู่ทำไม ไม่ง่วงเหรอ”

ม่านแก้วถึงกับสะดุ้งอีกรอบเมื่อเห็นว่าสามีกำลังจ้องมาทางหล่อนอยู่ คุณใหญ่ที่สวมชุดนอนสีน้ำเงินเข้มตัดกับผิวสีขาวละเอียดทำให้สามีหล่อนดูเซ็กซี่ราวกับนายแบบ ใจดวงน้อยถึงกับสั่นไหว

“เอ่อ กำลังจะไปแล้วค่ะ”

น้ำเสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกักเพราะเอาแต่แอบมองแผงอกของสามีที่โผล่ออกมาจากเสื้ออยู่ เมื่อเจอเข้ากับแววตานิ่ง ๆ นั้นก็ยิ่งทำให้หล่อนประหม่าเข้าไปอีกอย่างห้ามไม่อยู่

ร่างเล็กรีบเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวให้น้ำเย็น ๆ ราดรดใบหน้าที่ร้อนผ่าวด้วยความเขินอายของหล่อนให้มันเย็นลง หล่อนทำไมชอบทำท่าทางน่าอายแบบนี้ต่อหน้าคุณใหญ่ ตลอดเลยนะ ท่องเอาไว้สิว่าคือคนใจร้าย เขาไม่มีความรู้สึก แล้วยังชอบดูถูกหล่อนบ่อย ๆ อีกด้วย ทำไมต้องไปรักคนแบบนี้ด้วยนะ หน้าสวยสะบัดไปมาเพื่อไล่ความคิดต่าง ๆ ออกก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบกาย แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้หล่อนไม่ได้อยู่คนเดียว

“คงหลับไปแล้วมั้ง เปลี่ยนชุดแค่แป๊บเดียวเองคงไม่เป็นไรหรอก”

ม่านแก้วพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ย่องออกมาจากห้องน้ำไปยังตู้เสื้อผ้าในห้อง ก่อนจะเปิดตู้หน้าสวยชะเง้อมอง คนที่อยู่บนเตียงที่นอนหลับตาอยู่ แล้วก็นึกโล่งใจ แล้วควานหา ชุดนอนในตู้มาใส่พร้อมกับรีบปลดผ้าขนหนูจากกายไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ก่อนจะหยิบเอาเสื้อเชิ้ตสีขาวบางมาใส่

“ตัวนี้สวยจังสั่งมาตั้งนานแล้วยังไม่เคยใส่เลย ใส่ตัวนี้ เลยละกัน”

ว่าแล้วคนตัวเล็กก็หยิบเอาชุดสีขาวบางมาสวมใส่แล้วนั่งทาครีมบำรุงไปเรื่อย ๆ อย่างสบายใจ

“กินน้ำก่อนดีกว่าจะได้ไม่คอแห้ง”

ร่างเล็กยังคงเดินวนไปมาเงียบ ๆ แล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ทำเอาคนที่แกล้งหลับบนเตียงชักจะขี้เกียจรอ นี่เจ้าหล่อนตั้งใจจะอ่อยเขาหรือไงถึงได้มาถอดเสื้อผ้าอวดกันแบบนี้ เห็นแค่แผ่นหลังขาวเนียนกับสะโพกงอนกลมกลึงตบะจะแตกอยู่แล้ว ไหนจะชุด บาง ๆ นั่นอีก หล่อนคิดจริง ๆ เหรอว่าเขาจะหลับไปก่อนหล่อน

“จะเดินไปมาอีกนานมั้ย รีบ ๆ มานอน”

จากที่ตั้งใจจะแกล้งหลับก็ทนไม่ไหวจึงต้องเอ่ยปากเรียกคนตัวเล็กที่มัวแต่ทานั่นทานี่ ไม่รู้จะบำรุงอะไรนักหนาทั้งที่ผิวนั้นละเอียดจนไม่รู้จะละเอียดอย่างไรแล้ว

“ว้าย! ตกใจหมดเลย น้องแก้วคิดว่าคุณใหญ่หลับแล้ว เสียอีก”

ม่านแก้วถึงกับหน้าแดงซ่านไปถึงใบหูเมื่อรู้ว่าคนที่หล่อนคิดว่าหลับนั่น ไม่ได้หลับไปอย่างที่คิด เขาคงไม่เห็นหรอกมั้ง แต่ไม่เห็นทำไมเขารู้ว่าเราเดินไปเดินมาล่ะ หรือเขาจะแค่ได้ยินเสียงเดิน ม่านแก้วคิดในใจอย่างสับสน

“ให้ชั้นนอนเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ จะให้หลับก่อนได้ยังไง”

เขาตอบอีกฝ่ายก่อนจะลุกขึ้นไปลากเอาคนตัวเล็กให้มานั่งที่ปลายเตียงสีขาว

“เอ่อ งั้นก็นอนกันเถอะนะคะ น้องแก้วเริ่มจะง่วงแล้ว”

ม่านแก้วหลบสายตาที่จ้องมองมาที่หล่อนนิ่ง ๆ อย่าง เขินอายแล้วรีบปีนขึ้นเตียงไปซุกตัวใต้ผ้าห่ม ตามด้วยร่างสูงที่นอนลงข้าง ๆ

“ขยับเข้ามาอีกสิ กลัวเสียงฟ้าร้องไม่ใช่เหรอ”

คุณใหญ่บอกภรรยาที่นอนห่างจากตนจนแทบจะชิด ขอบเตียง จนตัวเขาเองทนไม่ไหวต้องรีบบอกให้อีกฝ่ายขยับเข้ามานอนให้ดีกว่านี้

“คุณใหญ่ต้องไปทำงานกี่โมงคะ น้องแก้วจะได้ตื่นมาทำอาหารให้ทัน”

เสียงหวานพูดพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างกำยำที่มี กลิ่นหอมอ่อน ๆ ตามครีมอาบน้ำผู้ชายที่หล่อนเป็นคนจัดเตรียม ไว้ให้ ยิ่งผสมกับกลิ่นตัวของคุณใหญ่มันยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่เข้าไปอีก

“ไปเช้า ไม่ต้องตื่นหรอก นอนไปเถอะ”

เสียงดุตอบสั้น ๆ แล้วหลับตาลง

“แต่น้องแก้วอยากทำให้นี่คะ”

คนตัวเล็กไม่วายต่อรองเบา ๆ พร้อมกับนอนตะแคง จ้องเสี้ยวหน้าคมคายนั่นอย่างเพลิน ๆ จนมือน้อย ๆ เผลอไปแตะริมฝีปากน่าจูบนั้นเบา ๆ ทำเอาคนตัวโตที่ทำท่าหลับอยู่ถึงกับสะดุ้งไปเหมือนกัน

“ทำไมไม่นอน แอบคิดอยากทำอะไรกับชั้นงั้นเหรอ หื้อ”

พูดจบหน้าคมก็หันกลับมามองม่านแก้วพร้อมกับลืมตาขึ้นมาสบกับดวงตากลมโตนั้น ทำเอาม่านแก้วถึงกับกัดริมฝีปากตนเองด้วยความประหม่า เพราะหน้าของทั้งคู่ห่างกันแทบไม่ถึงคืบ จนได้ยินเสียงลมหายใจกันและกันอย่างชัดเจน

“น้องแก้วไม่ได้หื่นนะคะ กำลังจะนอนแล้ว ฝันดีค่ะ”

ม่านแก้วบอกสามีแล้วรีบพลิกตัวนอนหันหลังให้อีกฝ่ายด้วยความเขินอาย