ภายในคฤหาสน์ของตระกูลอุณหเทพ ตาเฒ่าวัยห้าสิบหกปีกำลังยิ้มย่องที่ตนเองสามารถประมูลนางฟ้ามาจากตลาดได้ และกว่าจะแย่งชิงกับพวกเศรษฐีหัวงูทั้งหลายได้ก็เล่นเอาเสียเงินเสียทองไปหลายโขทีเดียว ฟองจันทร์ถูกนำตัวไปขัดสีฉวีวรรณจนผ่องแผ้วสะอาดสะอ้าน ก่อนจะถูกบังคับให้มานั่งรออยู่ภายในห้องนอนของตาเฒ่าสิงหล ข้อเท้าเรียวถูกโซ่เส้นใหญ่ล่ามเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ นางถึงกับสะอื้นไห้ต่อโชคชะตาที่ไม่นำพาให้ตาย แต่กลับต้องมาตกอยู่ในอุ้งมือของตาเฒ่าตัณหากลับผู้นี้
แอด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตาเฒ่าสิงหลก็เดินอุ้ยอ้ายหน้าหื่นเข้ามาหา ฟองจันทร์กระถดกายหนีไปเรื่อยๆ กระทั่งไม่สามารถขยับไปไหนได้ด้วยความยาวของโซ่มีไม่เพียงพอ
"เจ้านี่มันงามปานนางฟ้าจริงๆ แล้วทำไมถึงไปเป็นนางทาสได้ล่ะ" ตาเฒ่าสิงหลเอ่ยถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ กวาดสายตาหยาบโลนแทะเล็มผิวเนื้อนวลใสอย่างโจ่งแจ้ง
